Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Nec loquor, et tecto simulatur lumine somnus,
- Captantem tactus reicioque manum.
- Ingemit et tacito suspirat pectore, meque
- Offensam, quamvis non mereatur, habet.
- Ei mihi, quod gaudes, et te iuvat ista voluntas!
- Ei mihi, quod sensus sum tibi fassa meos!
- At mihi siqua foret, tu nostra iustius ira,
- Qui mihi tendebas retia, dignus eras.
- Scribis, ut invalidum liceat tibi visere corpus.
- Es procul a nobis, et tamen inde noces.
- Mirabar quare tibi nomen Acontius esset;
- Quod faciat longe vulnus, acumen habes.
- Certe ego convalui nondum de vulnere tali,
- Ut iaculo scriptis eminus icta tuis.
- Quid tamen huc venias? sane miserabile corpus,
- Ingenii videas magna tropaea tui!
- Concidimus macie; color est sine sanguine, qualem
- In pomo refero mente fuisse tuo,
- Candida nec mixto sublucent ora rubore.
- Forma novi talis marmoris esse solet;