Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Praeteriive tuas de tot caelestibus aras,
- Ave mea spreta est vestra parente parens?
- Nil ego peccavi, nisi quod periuria legi
- Inque parum fausto carmine docta fui.
- Tu quoque pro nobis, si non mentiris amorem,
- Tura feras; prosint, quae nocuere, manus!
- Cur, qui succenses quod adhuc tibi pacta puella
- Non tua sit, fieri ne tua possit, agis?
- Omnia de viva tibi sunt speranda; quid aufert
- Saeva mihi vitam, spem tibi diva mei?
- Nec tu credideris illum, cui destinor uxor,
- Aegra superposita membra fovere manu.
- Adsidet ille quidem, quantum permittitur, ipse
- Sed meminit nostrum virginis esse torum.
- Iam quoque nescio quid de me sensisse videtur;
- Nam lacrimae causa saepe latente cadunt,
- Et minus audacter blanditur et oscula rara
- Applicat et timido me vocat ore suam.
- Nec miror sensisse, notis cum prodar apertis;
- In dextrum versor, cum venit ille, latus,