Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Nunc dare, quae soleo, madidis velamina membris,
- Pectora nunc nostro iuncta fovere sinu
- Multaque praeterea linguae reticenda modestae,
- Quae fecisse iuvat, facta referre pudet.
- Me miseram! brevis est haec et non vera voluptas;
- Nam tu cum somno semper abire soles.
- Firmius, o, cupidi tandem coeamus amantes,
- Nec careant vera gaudia nostra fide!
- Cur ego tot viduas exegi frigida noctes?
- Cur totiens a me, lente morator, abes?
- Est mare, confiteor, non nunc tractabile nanti;
- Nocte sed hesterna lenior aura fuit.
- Cur ea praeterita est? cur non ventura timebas?
- Tam bona cur periit, nec tibi rapta via est?
- Protinus ut similis detur tibi copia cursus,
- Hoc melior certe, quo prior, illa fuit.
- At cito mutata est pacati forma profundi.
- Tempore, cum properas, saepe minore venis.
- Hic, puto, deprensus nil, quod querereris, haberes,
- Meque tibi amplexo nulla noceret hiemps.