Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Parce, ferox, latoque mari tua proelia misce!
- Seducit terras haec brevis unda duas.
- Te decet aut magnas magnum iactare carinas,
- Aut etiam totis classibus esse trucem;
- Turpe deo pelagi iuvenem terrere natantem,
- Gloriaque est stagno quolibet ista minor.
- Nobilis ille quidem est et clarus origine, sed non
- A tibi suspecto ducit Ulixe genus.
- Da veniam servaque duos! natat ille, sed isdem
- Corpus Leandri, spes mea pendet aquis.
- Sternuit en lumen! — posito nam scribimus illo —
- Sternuit et nobis prospera signa dedit.
- Ecce, merum nutrix faustos instillat in ignes,
- 'Cras' que 'erimus plures,' inquit, et ipsa bibit.
- Effice nos plures, evicta per aequora lapsus,
- O penitus toto corde recepte mihi!
- In tua castra redi, socii desertor amoris;
- Ponuntur medio cur mea membra toro?
- Quod timeas, non est! auso Venus ipsa favebit,
- Sternet et aequoreas aequore nata vias.