Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Hoc quoque, si credes: ad te via prona videtur;
- A te cum redeo, clivus inertis aquae.
- Invitus repeto patriam — quis credere possit?
- Invitus certe nunc moror urbe mea.
- Ei mihi! cur animis iuncti secernimur undis,
- Unaque mens, tellus non habet una duos?
- Vel tua me Sestos, vel te mea sumat Abydos;
- Tam tua terra mihi, quam tibi nostra placet.
- Cur ego confundor, quotiens confunditur aequor?
- Cur mihi, causa levis, ventus obesse potest?
- Iam nostros curvi norunt delphines amores,
- Ignotum nec me piscibus esse reor.
- Iam patet attritus solitarum limes aquarum,
- Non aliter multa quam via pressa rota.
- Quod mihi non esset nisi sic iter, ante querebar;
- At nunc per ventos hoc quoque deesse queror.
- Fluctibus inmodicis Athamantidos aequora canent,
- Vixque manet portu tuta carina suo;
- Hoc mare, cum primum de virgine nomina mersa,
- Quae tenet, est nanctum, tale fuisse puto.