Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Excipis amplexu feliciaque oscula iungis —
- Oscula, di magni, trans mare digna peti! —
- Eque tuis demptos umeris mihi tradis amictus,
- Et madidam siccas aequoris imbre comam.
- Cetera nox et nos et turris conscia novit,
- Quodque mihi lumen per vada monstrat iter.
- Non magis illius numerari gaudia noctis
- Hellespontiaci quam maris alga potest;
- Quo brevius spatium nobis ad furta dabatur,
- Hoc magis est cautum, ne foret illud iners.
- Iamque fugatura Tithoni coniuge noctem
- Praevius Aurorae Lucifer ortus erat;
- Oscula congerimus properata sine ordine raptim
- Et querimur parvas noctibus esse moras.
- Atque ita cunctatus monitu nutricis amaro
- Frigida deserta litora turre peto.
- Digredimur flentes, repetoque ego virginis aequor
- Respiciens dominam, dum licet, usque meam.
- Siqua fides vero est, veniens hinc esse natator,
- Cum redeo, videor naufragus esse mihi.