Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Sum rudis ad Veneris furtum, nullaque fidelem —
- Di mihi sunt testes — lusimus arte virum.
- Nunc quoque, quod tacito mando mea verba libello,
- Fungitur officio littera nostra novo.
- Felices, quibus usus adest! ego nescia rerum
- Difficilem culpae suspicor esse viam.
- Ipse malo metus est; iam nunc confundor, et omnes
- In nostris oculos vultibus esse reor.
- Nec reor hoc falso; sensi mala murmura vulgi,
- Et quasdam voces rettulit Aethra mihi.
- At tu dissimula, nisi si desistere mavis!
- Sed cur desistas? dissimulare potes.
- Lude, sed occulte! maior, non maxima, nobis
- Est data libertas, quod Menelaus abest.
- Ille quidem procul est, ita re cogente, profectus;
- Magna fuit subitae iustaque causa viae —
- Aut mihi sic visum est. ego, cum dubitaret an iret,
- 'Quam primum,' dixi, 'fac rediturus eas!'
- Omine laetatus dedit oscula, 'res' que 'domusque
- Et tibi sit curae Troicus hospes,' ait.