Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Paenitet hospitii, cum me spectante lacertos
- Inponit collo rusticus iste tuo.
- Rumpor et invidia — quid enim non omnia narrem? —
- Membra superiecta cum tua veste fovet.
- Oscula cum vero coram non dura daretis,
- Ante oculos posui pocula sumpta meos;
- Lumina demitto cum te tenet artius ille,
- Crescit et invito lentus in ore cibus.
- Saepe dedi gemitus; et te — lasciva! — notavi
- In gemitu risum non tenuisse meo.
- Saepe mero volui flammam compescere, at illa
- Crevit, et ebrietas ignis in igne fuit,
- Multaque ne videam, versa cervice recumbo;
- Sed revocas oculos protinus ipsa meos.
- Quid faciam, dubito; dolor est meus illa videre,
- Sed dolor a facie maior abesse tua.
- Qua licet et possum, luctor celare furorem;
- Sed tamen apparet dissimulatus amor.
- Nec tibi verba damus; sentis mea vulnera, sentis!
- Atque utinam soli sint ea nota tibi!