Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Antra vident oculi scabro pendentia tofo,
- Quae mihi Mygdonii marmoris instar erant;
- Invenio silvam, quae saepe cubilia nobis
- Praebuit et multa texit opaca coma —
- Sed non invenio dominum silvaeque meumque.
- Vile solum locus est; dos erat ille loci.
- Cognovi pressas noti mihi caespitis herbas;
- De nostro curvum pondere gramen erat.
- Incubui tetigique locum, qua parte fuisti;
- Grata prius lacrimas conbibit herba meas.
- Quin etiam rami positis lugere videntur
- Frondibus, et nullae dulce queruntur aves;
- Sola virum non ulta pie maestissima mater
- Concinit Ismarium Daulias ales Ityn.
- Ales Ityn, Sappho desertos cantat amores —
- Hactenus; ut media cetera nocte silent.
- Est nitidus vitroque magis perlucidus omni
- Fons sacer — hunc multi numen habere putant —
- Quem supra ramos expandit aquatica lotos,
- Una nemus; tenero caespite terra viret.