Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Non tecum lacrimas, non oscula nostra tulisti;
- Denique non timui, quod dolitura fui.
- Nil de te mecum est nisi tantum iniuria; nec tu,
- Admoneat quod te, pignus, amantis, habes.
- Non mandata dedi, neque enim mandata dedissem
- Ulla, nisi ut nolles inmemor esse mei.
- Per tibi — qui numquam longe discedat! — amorem,
- Perque novem iuro, numina nostra, deas,
- Cum mihi nescio quis 'fugiunt tua gaudia' dixit,
- Nec me flere diu, nec potuisse loqui!
- Et lacrimae deerant oculis et verba palato,
- Adstrictum gelido frigore pectus erat.
- Postquam se dolor invenit, nec pectora plangi
- Nec puduit scissis exululare comis,
- Non aliter, quam si nati pia mater adempti
- Portet ad exstructos corpus inane rogos.
- Gaudet et e nostro crescit maerore Charaxus
- Frater, et ante oculos itque reditque meos,
- Utque pudenda mei videatur causa doloris,
- 'Quid dolet haec? certe filia vivit!' ait.