Epistulae

Ovid

Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.

  1. Hanc meruere necem patruelia regna tenendo;
  2. Cum sene nos inopi turba vagamur inops.
  3. Finge viros meruisse mori — quid fecimus ipsae?
  4. Quo mihi commisso non licet esse piae?
  5. Quid mihi cum ferro? quo bellica tela puellae?
  6. Aptior est digitis lana colusque meis.'
  7. Haec ego; dumque queror, lacrimae sua verba sequuntur
  8. Deque meis oculis in tua membra cadunt.
  9. Dum petis amplexus sopitaque bracchia iactas,
  10. Paene manus telo saucia facta tua est.
  11. Iamque patrem famulosque patris lucemque timebam
  12. Expulerunt somnos haec mea dicta tuos:
  13. 'Surge age, Belide, de tot modo fratribus unus!
  14. Nox tibi, ni properas, ista perennis erit!'
  15. Territus exsurgis; fugit omnis inertia somni;
  16. Adspicis in timida fortia tela manu.
  17. Quaerenti causam 'dum nox sinit, effuge!' dixi.
  18. Dum nox atra sinit, tu fugis, ipsa moror.
  19. Mane erat, et Danaus generos ex caede iacentis
  20. Dinumerat. summae criminis unus abes.