Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Hanc meruere necem patruelia regna tenendo;
- Cum sene nos inopi turba vagamur inops.
- Finge viros meruisse mori — quid fecimus ipsae?
- Quo mihi commisso non licet esse piae?
- Quid mihi cum ferro? quo bellica tela puellae?
- Aptior est digitis lana colusque meis.'
- Haec ego; dumque queror, lacrimae sua verba sequuntur
- Deque meis oculis in tua membra cadunt.
- Dum petis amplexus sopitaque bracchia iactas,
- Paene manus telo saucia facta tua est.
- Iamque patrem famulosque patris lucemque timebam
- Expulerunt somnos haec mea dicta tuos:
- 'Surge age, Belide, de tot modo fratribus unus!
- Nox tibi, ni properas, ista perennis erit!'
- Territus exsurgis; fugit omnis inertia somni;
- Adspicis in timida fortia tela manu.
- Quaerenti causam 'dum nox sinit, effuge!' dixi.
- Dum nox atra sinit, tu fugis, ipsa moror.
- Mane erat, et Danaus generos ex caede iacentis
- Dinumerat. summae criminis unus abes.