Epistulae

Ovid

Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.

  1. Inruit et nostrum vulgat clamore pudorem,
  2. Et vix a misero continet ore manus.
  3. Ipsa nihil praeter lacrimas pudibunda profudi;
  4. Torpuerat gelido lingua retenta metu.
  5. Iamque dari parvum canibusque avibusque nepotem
  6. Iusserat, in solis destituique locis.
  7. Vagitus dedit ille miser — sensisse putares —
  8. Quaque suum poterat voce rogabat avum.
  9. Quid mihi tunc animi credis, germane, fuisse —
  10. Nam potes ex animo colligere ipse tuo —
  11. Cum mea me coram silvas inimicus in altas
  12. Viscera montanis ferret edenda lupis?
  13. Exierat thalamo; tunc demum pectora plangi
  14. Contigit inque meas unguibus ire genas.
  15. Interea patrius vultu maerente satelles
  16. Venit et indignos edidit ore sonos:
  17. 'Aeolus hunc ensem mittit tibi' — tradidit ensem —
  18. 'Et iubet ex merito scire, quid iste velit.'
  19. Scimus, et utemur violento fortiter ense;
  20. Pectoribus condam dona paterna meis.