Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Inruit et nostrum vulgat clamore pudorem,
- Et vix a misero continet ore manus.
- Ipsa nihil praeter lacrimas pudibunda profudi;
- Torpuerat gelido lingua retenta metu.
- Iamque dari parvum canibusque avibusque nepotem
- Iusserat, in solis destituique locis.
- Vagitus dedit ille miser — sensisse putares —
- Quaque suum poterat voce rogabat avum.
- Quid mihi tunc animi credis, germane, fuisse —
- Nam potes ex animo colligere ipse tuo —
- Cum mea me coram silvas inimicus in altas
- Viscera montanis ferret edenda lupis?
- Exierat thalamo; tunc demum pectora plangi
- Contigit inque meas unguibus ire genas.
- Interea patrius vultu maerente satelles
- Venit et indignos edidit ore sonos:
- 'Aeolus hunc ensem mittit tibi' — tradidit ensem —
- 'Et iubet ex merito scire, quid iste velit.'
- Scimus, et utemur violento fortiter ense;
- Pectoribus condam dona paterna meis.