Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Et mihi 'vive, soror, soror o carissima,' dixti;
- 'Vive nec unius corpore perde duos!
- Spes bona det vires; fratri nam nupta futura es.
- Illius, de quo mater, et uxor eris.'
- Mortua, crede mihi, tamen ad tua verba revixi:
- Et positum est uteri crimen onusque mei.
- Quid tibi grataris? media sedet Aeolus aula;
- Crimina sunt oculis subripienda patris.
- Frugibus infantem ramisque albentis olivae
- Et levibus vittis sedula celat anus,
- Fictaque sacra facit dicitque precantia verba;
- Dat populus sacris, dat pater ipse viam.
- Iam prope limen erat — patrias vagitus ad auris
- Venit, et indicio proditur ille suo!
- Eripit infantem mentitaque sacra revelat
- Aeolus; insana regia voce sonat.
- Ut mare fit tremulum, tenui cum stringitur aura,
- Ut quatitur tepido fraxina virga Noto,
- Sic mea vibrari pallentia membra videres;
- Quassus ab inposito corpore lectus erat.