Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Num minus infestum, funebria munera, ferrum
- Feminea teneo, non mea tela, manu?
- O utinam, Macareu, quae nos commisit in unum,
- Venisset leto serior hora meo!
- Cur umquam plus me, frater, quam frater amasti,
- Et tibi, non debet quod soror esse, fui?
- Ipsa quoque incalui, qualemque audire solebam,
- Nescio quem sensi corde tepente deum.
- Fugerat ore color; macies adduxerat artus;
- Sumebant minimos ora coacta cibos;
- Nec somni faciles et nox erat annua nobis,
- Et gemitum nullo laesa dolore dabam.
- Nec, cur haec facerem, poteram mihi reddere causam
- Nec noram, quid amans esset; at illud eram.
- Prima malum nutrix animo praesensit anili;
- Prima mihi nutrix 'Aeoli,' dixit, 'amas!'
- Erubui, gremioque pudor deiecit ocellos;
- Haec satis in tacita signa fatentis erant.
- Iamque tumescebant vitiati pondera ventris,
- Aegraque furtivum membra gravabat onus.
114