Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Nunc ego non tantum, quae sum passura, recordor,
- Et quaecumque potest ulla relicta pati:
- Occurrunt animo pereundi mille figurae,
- Morsque minus poenae quam mora mortis habet.
- Iam iam venturos aut hac aut suspicor illac,
- Qui lanient avido viscera dente, lupos.
- Quis scit an et fulvos tellus alat ista leones?
- Forsitan et saevas tigridas insula habet.
- Et freta dicuntur magnas expellere phocas!
- Quis vetat et gladios per latus ire meum?
- Tantum ne religer dura captiva catena,
- Neve traham serva grandia pensa manu,
- Cui pater est Minos, cui mater filia Phoebi,
- Quodque magis memini, quae tibi pacta fui!
- Si mare, si terras porrectaque litora vidi,
- Multa mihi terrae, multa minantur aquae.
- Caelum restabat — timeo simulacra deorum!
- Destitutor rabidis praeda cibusque feris;
- Sive colunt habitantque viri, diffidimus illis —
- Externos didici laesa timere viros.