Epistulae

Ovid

Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.

  1. Nunc ego non tantum, quae sum passura, recordor,
  2. Et quaecumque potest ulla relicta pati:
  3. Occurrunt animo pereundi mille figurae,
  4. Morsque minus poenae quam mora mortis habet.
  5. Iam iam venturos aut hac aut suspicor illac,
  6. Qui lanient avido viscera dente, lupos.
  7. Quis scit an et fulvos tellus alat ista leones?
  8. Forsitan et saevas tigridas insula habet.
  9. Et freta dicuntur magnas expellere phocas!
  10. Quis vetat et gladios per latus ire meum?
  11. Tantum ne religer dura captiva catena,
  12. Neve traham serva grandia pensa manu,
  13. Cui pater est Minos, cui mater filia Phoebi,
  14. Quodque magis memini, quae tibi pacta fui!
  15. Si mare, si terras porrectaque litora vidi,
  16. Multa mihi terrae, multa minantur aquae.
  17. Caelum restabat — timeo simulacra deorum!
  18. Destitutor rabidis praeda cibusque feris;
  19. Sive colunt habitantque viri, diffidimus illis —
  20. Externos didici laesa timere viros.