Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Si non audires, ut saltem cernere posses,
- Iactatae late signa dedere manus;
- Candidaque inposui longae velamina virgae —
- Scilicet oblitos admonitura mei!
- Iamque oculis ereptus eras. tum denique flevi;
- Torpuerant molles ante dolore genae.
- Quid potius facerent, quam me mea lumina flerent,
- Postquam desieram vela videre tua?
- Aut ego diffusis erravi sola capillis,
- Qualis ab Ogygio concita Baccha deo,
- Aut mare prospiciens in saxo frigida sedi,
- Quamque lapis sedes, tam lapis ipsa fui.
- Saepe torum repeto, qui nos acceperat ambos,
- Sed non acceptos exhibiturus erat,
- Et tua, quae possum pro te, vestigia tango
- Strataque quae membris intepuere tuis.
- Incumbo, lacrimisque toro manante profusis,
- 'Pressimus,' exclamo, 'te duo — redde duos!
- Venimus huc ambo; cur non discedimus ambo?
- Perfide, pars nostri, lectule, maior ubi est?'