Amores
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Tene, sacer vates, flammae rapuere rogales
- Pectoribus pasci nec timuere tuis?
- Aurea sanctorum potuissent templa deorum
- Urere, quae tantum sustinuere nefas!
- Avertit vultus, Erycis quae possidet arces;
- Sunt quoque, qui lacrimas continuisse negant.
- Sed tamen hoc melius, quam si Phaeacia tellus
- Ignotum vili supposuisset humo.
- Hinc certe madidos fugientis pressit ocellos
- Mater et in cineres ultima dona tulit;
- Hinc soror in partem misera cum matre doloris
- Venit inornatas dilaniata comas,
- Cumque tuis sua iunxerunt Nemesisque priorque
- Oscula nec solos destituere rogos.
- Delia discedens 'felicius' inquit 'amata
- Sum tibi; vixisti, dum tuus ignis eram.'
- Cui Nemesis 'quid' ait 'tibi sunt mea damna dolori?
- Me tenuit moriens deficiente manu.'
- Si tamen e nobis aliquid nisi nomen et umbra
- Restat, in Elysia valle Tibullus erit.