Amores
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Supposuisse manus ad pectora lubricus amnis
- Dicitur et socii iura dedisse tori.
- Te quoque credibile est aliqua caluisse puella;
- Sed nemora et silvae crimina vestra tegunt.
- Dum loquor, increvit latis spatiosior undis,
- Nec capit admissas alveus altus aquas.
- Quid mecum, furiose, tibi? quid mutua differs
- Gaudia? quid coeptum, rustice, rumpis iter?
- Quid? si legitimum flueres, si nobile flumen,
- Si tibi per terras maxima fama foret —
- Nomen habes nullum, rivis collecte caducis,
- Nec tibi sunt fontes nec tibi certa domus!
- Fontis habes instar pluviamque nivesque solutas,
- Quas tibi divitias pigra ministrat hiemps;
- Aut lutulentus agis brumali tempore cursus,
- Aut premis arentem pulverulentus humum.
- Quis te tum potuit sitiens haurire viator?
- Quis dixit grata voce 'perennis eas'?
- Damnosus pecori curris, damnosior agris.
- Forsitan haec alios; me mea damna movent.