Amores
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Ibit ad adfectam, quae non languebit, amicam:
- Visat! iudiciis aegra sit illa tuis.
- Si faciet tarde, ne te mora longa fatiget,
- Inposita gremio stertere fronte potes.
- Nec tu, linigeram fieri quid possit ad Isim,
- Quaesieris nec tu curva theatra time!
- Conscius adsiduos commissi tollet honores —
- Quis minor est autem quam tacuisse labor?
- Ille placet versatque domum neque verbera sentit;
- Ille potens — alii, sordida turba, iacent.
- Huic, verae ut lateant causae, finguntur inanes;
- Atque ambo domini, quod probat una, probant.
- Cum bene vir traxit vultum rugasque coegit,
- Quod voluit fieri blanda puella, facit.
- Sed tamen interdum tecum quoque iurgia nectat,
- Et simulet lacrimas carnificemque vocet.
- Tu contra obiciens, quae tuto diluat illa,
- Et veris falso crimine deme fidem.
- Sic tibi semper honos, sic alta peculia crescent.
- Haec fac, in exiguo tempore liber eris.