Ab urbe condita

cum spes maior imperatoribus Romanis in obsidione quam in oppugnatione esset, hibernacula etiam, res nova militi Romano, aedificari coepta, consiliumque erat hiemando continuare bellum.

quod postquam tribunis plebis iam diu nullam novandi res causam invenientibus Romam est adlatum,

in contionem prosiliunt, sollicitant plebis animos hoc illud esse dictitantes, quod aera militibus sint constituta; nec se fefellisse id donum inimicorum veneno inlitum fore. venisse libertatem plebis;

remotam in perpetuum et ablegatam ab urbe et ab re publica iuventutem iam ne hiemi quidem aut tempori anni cedere ac domos ac res invisere suas.

quam putarent continuatae militiae causam esse? nullam profecto aliam inventuros, quam ne quid per frequentiam iuvenum eorum, in quibus vires omnes plebis essent, agi de commodis eorum posset.

vexari praeterea et subigi multo acrius quam Veientes; quippe illos hiemem sub tectis suis agere egregiis muris situque naturali urbem tutantes,

militem Romanum in opere ac labore nivibus pruinisque obrutum sub pellibus durare ne hiemis quidem spatio, quae omnium bellorum terra marique sit quies, arma deponentem.

hoc neque reges neque ante tribuniciam potestatem creatam superbos illos consules neque triste dictatoris imperium neque inportunos decemviros iniunxisse servitutis, ut perennem militiam facerent, quod tribuni militum in plebe Romana regnum exercerent. quidnam illi consules dictatoresve facturi essent,

qui proconsularem imaginem tam saevam ac trucem fecerint? sed id accidere haud inmerito. non fuisse ne octo quidem tribunis militum locum ulli plebeio.

antea trina loca cum contentione summa patricios explere solitos, nunc iam octoiuges ad imperia obtinenda ire,

et ne in turba quidem haerere plebeium quemquam, qui, si nihil aliud, admoneat collegas liberos

quos hieme saltem in domos ac tecta reduci oporteat et aliquo tempore anni parentis liberosque ac coniuges invisere et usurpare libertatem et creare magistratus.

haec taliaque vociferantes adversarium haud inparem nacti sunt Ap. Claudium relictum a collegis ad tribunicias seditiones conprimendas, virum inbutum iam ab iuventa certaminibus plebeis,

quem auctorem aliquot annis ante fuisse memoratum est per collegarum intercessionem tribuniciae potestatis dissolvendae.