Ab urbe condita

eodem tempore atque, ut quidam tradidere, eodem die ad Corinthum Achaei ducem regium

urbem pro arce habiturus Philippus adversus Graeciae civitates et principes inde evocatos per speciem conloquendi, quantum equitum dare Corinthii ad bellum possent,

retinuerat pro obsidibus, et praeter quingentos Macedonas mixtosque ex omni genere auxiliorum octingentos,

quot iam ante ibi fuerant, mille eo miserat et mille ac ducentos Illyrios Thracasque et Cretenses, qui in utraque parte militabant, octingentos.

his additi Boeoti Thessalique et Acarnanes scutati omnes, et septingenti ex ipsorum Corinthiorum iuventute, impleta ut essent sex milia armatorum, fiduciam Androstheni fecerunt acie decernendi.

Nicostratus, praetor Achaeorum, Sicyone erat cum duobus milibus peditum, centum equitibus, sed imparem se et numero et genere militum cernens moenibus non excedebat.

regiae copiae peditum equitumque vagae Pellenensem et Phliasium et Cleonaeum agrum depopulabantur;

postremo exprobrantes metum hosti in finis Sicyoniorum transcendebant; navibus etiam circumvecti omnem oram Achaiae vastabant.

cum id effusius hostes et, ut fit ab nimia fiducia, neglegentius etiam facerent, Nicostratus spem nactus necopinantes eos adgrediendi circa finitimas civitates nuntium occultum mittit,

quo die et quod ex quaque civitate armati ad Apelaurum — Stymphaliae terrae is locus est — convenirent.

omnibus ad diem edictam paratis profectus inde extemplo per Phliasiorum fines Cleonas insciis omnibus, quid pararet, pervenit.

erant autem cum eo quinque milia peditum, ex quibus * armaturae levis, et trecenti equites. cum iis copiis, dimissis qui specularentur, quam in partem hostes effunderent sese, opperiebatur.