Epistulae
Horace
Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.
- Si potes Archiacis conviva recumbere lectis
- nec modica cenare times holus omne patella,
- supremo te sole domi, Torquate, manebo,
- vina bibes iterum Tauro diffusa palustris
- inter Minturnas Sinuessanumque Petrinum.
- si melius quid habes, arcesse, vel imperium fer.
- iamdudum splendet focus et tibi munda supellex,
- mitte levis spes et certamina divitiarum
- et Moschi causam: cras nato Caesare festus
- dat veniam somnumque dies; impune licebit
- aestivam [*]() sermone benigno tendere noctem.
- Quo mihi fortunam,[*]() si non conceditur uti?
- parcus ob heredis curam nimiumque severus
- adsidet insano, potare et spargere flores
- incipiam, patiarque vel inconsultus haberi.
- quid non ebrietas dissignat [*]()? operta recludit,
- spes iubet esse ratas, ad proelia trudit inertem,[*]()
- sollicitis animis onus eximit, addocet [*]() artes.
- fecundi [*]() calices quem non fecere disertum?
- contracta quem non in paupertate solutum?
p.282