Epistulae
Horace
Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.
- Quem damnosa Venus, quem praeceps alea nudat,
- gloria quem supra vires et vestit et unguit,
- quem tenet argenti sitis importuna famesque,
- quem paupertatis pudor et fuga, dives amicus,
- saepe decem vitiis instructior, odit et horret,
- aut, si non odit, regit ac veluti pia mater
- plus quam se sapere et virtutibus esse priorem
- volt et ait prope vera: “meae (contendere noli)
- stultitiam patiuntur opes; tibi parvola res est.
- arta decet sanum comitem toga; desine mecum
- certare.” Eutrapelus, cuicumque nocere volebat,
- vestimenta dabat pretiosa: “beatus enim iam
- cum pulchris tunicis sumet [*]() nova consilia et spes,
- dormiet in lucem, scorto postponet honestum
- officium, nummos alienos pascet, ad imum
- Thraex erit aut holitoris aget [*]() mercede caballum.”
- Arcanum neque tu scrutaberis illius [*]() umquam,
- commissumque teges et vino tortus et ira.
- nec tua laudabis studia aut aliena reprendes, [*]()
- nec, cum venari volet ille, poemata panges.[*]()