Suidae lexicon

581 Τιθοί: οἱ μαζοὶ.

582 Τιθύμαλλοϲ: εἶδοϲ βοτάνηϲ δριμυτάτηϲ, παρὰ Λάκωϲιν εὑριϲκομένηϲ· ᾧ παρήλειφον τὰ βλέφαρα τῆϲ ἑϲπέραϲ. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ περὶ Νεοκλείδου τοῦ γλάμωνοϲ· ϲκόροδ’ ὁμοῦ τρίψαντα τιθυμάλλῳ. εἰώθαϲι δὲ οἱ ἰατροὶ ὑπ’ ἀλαζονείαϲ πατρίδαϲ ὀνομάζειν τῶν βοτανῶν οἷον Κυρηναϊκὸν ὀπόν, τιθύμαλλοϲ Λακωνικόϲ. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν λημώντων τοὺϲ ὀφθαλμούϲ Νεοκλείδηϲ ὁ γλάμων.

583 Τί καλὴ ἡ τάξιϲ. ἀντὶ τοῦ λίαν.

584 Τί κυνὶ καὶ βαλανείῳ: παροιμία ἐπὶ τῶν ἀναρμοδίων. Λουκιανὸϲ ταύτῃ χρῆται.

585 Τί λέγειϲ ϲύ: τὸ παρὰ τὴν ϲυνήθειαν κἀνὰ χεῖρα. εἰώθαμεν [*](Ar.) γὰρ ἐν ταῖϲ τῶν δι᾿  ἐναντίαϲ διαλέξεϲι λέγειν, τί λέγειϲ ϲύ; ἐκπλῆξαι αὐτοὺϲ βουλόμενοι. Ἀριϲτοφάνηϲ Μεφέλαιϲ· ὡϲ ἥδομαι πρῶτα τὴν χροίαν ἰδών. νῦν μέν γ’ ἰδεῖν εἶ πρῶτον ἐξαρνητικὸϲ κἀντιλογικόϲ· καὶ τοῦτο τοὐπιχώριον ἀτεχνῶϲ ἐπανθεῖ τό, τί λέγειϲ ϲύ; καὶ δοκεῖν ἀδικοῦντʼ ἀδικεῖϲθαι καὶ κακουργοῦντ· οδ’ ὅτι· ἐπί τοῦ προϲώπου τʼ ἔϲτι Ἀττικὸν βλέποϲ. ἐϲχημάτιϲται δὲ τὸ βλέποϲ· ἀντὶ τοῦ κακοῦρ γον βλέμμα· τοὺϲ γὰρ Ἀθηναίουϲ ἐπὶ ἀναιδείᾳ καὶ τῷ δραϲτικοὺϲ εἶναι διέβαλλον.

586 Τίλλοντεϲ· αἰτιατικῇ. ἀναϲπῶντεϲ τοὺϲ ϲτάχυαϲ.

587 Τιλφώϲαιον: ὄροϲ, μικρὸν ἀπέχον τῆϲ λίμνηϲ τῆϲ Κωπαΐδοϲ.

588 Τιμαγένηϲ, βαϲιλικοῦ ἀργυραμοιβοῦ υἱόϲ, Ἀλεξανδρεύϲ, ῥήτωρ· [*](Hesy.) ὡϲ δέ τινεϲ Αἰγύπτιοϲ· ὃϲ ἐπὶ Πομπηῖου τοῦ μεγάλου αἰχμάλωτοϲ ἀχθεὶϲ ἐν Ῥώμῃ ὑπὸ τοῦ Γαβινίου ἐξωνήθη ὑπὸ Φαύϲτου, τοῦ υἱοῦ Σύλλου, καὶ ἐϲοφίϲτευϲεν ἐν Ῥώμῃ ἐπί τε τοῦ αὐτοῦ Πομπηῖου καὶ μετ’ αὐτὸν ἐπί τε Καίϲαροϲ τοῦ Αὐγούϲτου καὶ μετέπειτα ἅμα Κεκιλίῳ. ἐκπεϲὼν δὲ τῆϲ ϲχολῆϲ διὰ τὸ παρρηϲιαϲτὴϲ εἶναι ἐν ἀγρῷ διῆγε ουϲκλάνῳ λεγομένῳ. ἐτελεύτηϲε δὲ ἐν Ἀλβανῷ, ἐμέϲαι βουλή θεὶϲ μετὰ δεῖπνον καὶ ϲφηνωθείϲ. βιβλία δὲ ἔγραψε πολλά.

589 Τιμαγένηϲ, ἱϲτορικόϲ. Περίπλουν πάϲηϲ θαλάϲϲηϲ ἐν βιβ [*](Hesy) λίοιϲ ε΄.

590 Τιμαγένηϲ ἢ ιμογένηϲ, Μιλήϲιοϲ, ἱϲτορικὸϲ καὶ ῥήτωρ. [*](Hesy) Περὶ Hρακλείαϲ τῆϲ ἐν τῷ Πόντῳ καὶ τῶν ἐξ αὐτῆϲ λογίων ἀνδρῶν βιβλία γ, καὶ ἐπιϲτολάϲ.

591 Τιμαγόραϲ· οὗτοϲ πρεϲβευτὴϲ πεμφθεὶϲ πρὸϲ βαϲιλέα AρταΛουκιανὸϲ [*](Σ.) [*](584 adv. indoct. 5 585 Ar. Nu 1171—6 c. sch.1174—6 plenior. 586 αἰτιατικῇ cf Synt Laur. et Gud. ἀναϲπῶντεϲ cf. H; in Mc. 2, 23 587 Harp. ═ P, Et Gen.; 1 ὄροϲ ═ Ambr. 461 cf. Zon. 1732 591 —θηαῖοι ═ P, Et. Gen. cf Bk. 307, 27, Plut. Pelop. 30, Artox. 22) [*](585 cf. v. B 331 588 hinc 836 cf. v. Σ 1740) [*](584 om. AF V mg Ar 1 τί ed. pr., Apost. XVl 60a sed vid A(GFV M) Macer. VIll 34 παροιμία ante gl. transpos. Ar 1. 2 ταύτῃ χρῆται om. A 4 τῶν om. G 5 βουλόμενοϲ F V cp. A 7 τοὐπιχώριον] τὸ ὑποχώριον F V ἀνθεὶ A ν δοκοῦν F 8 ἀδικοῦντοϲ et κακουργοῦντοϲ AF V 9 τ’ ἔϲτι λττικὸν G, Ar.: τʼ ἔνεϲτιν Ἀττικὸν M τάττικὸν F V (cf. Mein., in Ar,) τακττικὸν A recte 10 τῷ om. AF V 12 ϲτάχυϲ G 13 Τλφώϲεον AecF 14 δήτωρ post Αἰγύπτιοϲ iure transtulit Jacoby 15 ὡϲ— 21 πολλὰ om. F 16 ἐν Ῥώμῃ del. Jacoby cf. vs. 17 17 ἐπί— 18 αὐτὸν ut dupl. 18 ἐπί—μετέπειτα del. Jacoby 17 τοῦ om. A 18 τε om G τοῦ— μετέπειτα] Γαίου Ἰουλίου καὶ μετέπειτα Αὐγούϲτου Reines ; καὶ μετέπειτα κ.(?) τοῦ Αὐγούϲτου Gutschmid; post καίϲαροϲ τοῦ θεοῦ καὶ Καίϲαροϲ suppl. acoby; καὶ del. Bhd., καὶ μετέπειτα post Κεκιλίῳ transpos. Daub 18. 19 Κιλίῳ A 20 καὶ ἐτελεύτηϲε δὲ Westerm. Ἀλβανῳ Alb. Ruben cf. Sueton. Domit. 4: Δαβάνῳ omnes 24 καὶ ῥήτωρ et 26 καὶ ἐπιϲτολάϲ ad 588 rettulit Flach, frustra 26 ἐπιϲτολάϲ] εταβολάϲ dubitanter Mueller. 27 πρὸϲ] πρὸϲ τὸν G)

592 Τιμαλφέϲτερον: τιμιώτερον, λαμπρότερον· ἀλφεῖν γάρ ἐϲτι τὸ εὑρίϲκειν· ὥϲτε γίνεϲθαι τὸ τιμαλφέϲτατοντὸτιμὴν εὑρίϲκον ὃ δὴ ϲυμβέβηκε τῶ χρυϲῷ.

593 Τιμάνθηϲ, Κλεωναῖοϲ, παγκράτιον νικήϲαϲ· ὅν φαϲι παυϲάμενον διὰ ἡλικίαν τῶν ἄθλων τόξον μέγα ἐπὶ ἑκάϲτηϲ τείνειν τῆϲ ἡμέραϲ, ἀποπειρώμενον ἑαυτοῦ. ὡϲ δὲ ἀποδημήϲαϲ καὶ ἐπανήκων οὐχ οἶόϲ τε ἦν ἐντεῖναι, τότε πῦρ ἀνακαύϲαϲ ἀφῆκε ζῶντα ἑαυτὸν ἐϲ τὴν πυράν. ὁπόϲα δὲ τοιαῦτα γέγονεν ἀνθρώποιϲ ἢ καὶ ὕϲτερον γένηται, μαία μᾶλλον καὶ οὐκ ἀνδρεία λογίζοιτο.

594 Τιμάνωροϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· ἀϲπὶϲ ἀπὸ βροτέων ὡμων Τιμάνωροϲ ἄημαι. ἀντὶ τοῦ ἀνάκειμαι.

595 Τἰμαρχοϲ, Ἀριζήλου, ἄϲωτοϲ καὶ πόρνοϲ, ἐν Πειραιεῖ παρ Εὐθυδίκῳ διατρίψαϲ τὰ πρῶτα, ὕϲτερον δὲ Μιϲγόλᾳ καὶ Ἡγηϲάνδρῳ τῷ Λεοδάμαντοϲ ἐρωμένῳ μιϲθώϲαϲ αὑτὸν καὶ μετ’ αὐτοὺϲ Πιτταλάκῳ ϲυώ, τῆϲ πόλεωϲ οἰκέτῃ· ἐπίτροποϲ δὲ αἱρεθείϲ, Ἀριϲτογείτονοϲ ἀντειπόντοϲ ἐκωλύθη. τῷ θείῳ δὲ ὄντι τυφλῷ καὶ ἀξιοῦντι μετὰ τῶν ἀδυνάτων τρέφεϲθαι, οὐ ϲυνεῖπεν, οὐδὲ τῇ μητρὶ χρηζούϲῃ  τῶν  ἀναγκαίων ἐπεκούρηϲεν. ἥλω δὲ ὑπὸ Αἰϲχίνου πορνείαϲ, γέρων ὤν.

596 Τιμᾶϲθαι: προτιμᾶν. ἐξέχεϲθαι μὴ πιεῖν ἀνέχεϲθαι οἴνου, μηδὲ τιμᾶϲθαι τοϲούτου τὸν βίον τὸν λοιπόν, ἵνα τὸν φθάνοντα, οηϲίν, ἀφαίϲῃ ἐκτροπῇ διαίτηϲ ὀλίγηϲ, πιοῦϲα οἴνου· καὶ τὸν βίον ἡ γενναία κατέϲτρεψε.

597 Τιμάϲιοϲ· οὖτοϲ ἐπὶ Θεοδοϲίου τοῦ βαϲιλέωϲ ἦν· ὃν ὁ Ἐὐτρόπιοϲ [*](Ε) ἐπιϲτῆϲαι τοῖϲ πράγμαϲι βουλόμενοϲ ἐκ τῆϲ Ἀϲίαϲ μετακαλεῖ πρὸϲ τὰ βαϲίλεια· ὁ δὲ γαῦρόϲ τε ἀνὴρ ὢν καὶ ἀγέρωχοϲ καὶ ϲτρατείαιϲ ὡμιληκὼϲ καὶ τοῦτο πρῶτον ἀγαθὸν ἡγούμενοϲ τῶν ἐν ἀνθρώποιϲ, τιμὴν καὶ δόξαν καὶ πλοῦτον ἐπικλύζοντα καὶ τὸ ἔχειν ἑαυτῷ ὅ τι βούλοιτο κεχρῆϲθαι καὶ ἀδεῶϲ, διά τε μέθην νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ εἰδέναι οὔτε ἀνατέλλοντα καὶ δυόμενον καθορᾶν λιον, ἴϲα καὶ οὐρανοῦ εἶναι νομίϲαϲ τὴν μετάκληϲιν, ἐκ τῶν ἀλύπων καὶ διακεχυν μένων πρὸϲ ὀλιγωρίαν διατριβῶν ἀπορρήξαϲ ἑαυτὸν καὶ κατατείναϲ τὴν ψυχὴν εἰϲ φιλοδοξίαν, βαρὺϲ ἀναϲτὰϲ ἐκ Παμφυλίαϲ ἐπὶ Λυδίαν ἀνέϲτρεφεν, ὡϲ ἂν δή τιϲ βαϲιλεύων, ἢ τόν γε βαϲιλέα καὶ τὸν εὐνοῦχον κατὰ πάρεργόν τι παιδιὰν θηϲόμενοϲ, εἰ βούλοιτο.

598 Τιμαϲίων· οὗτοϲ μειράκιον ἦν Αἰγύπτιον. ἐφήβου δὲ ἄρτι ὑπαπῄει καὶ τὴν ὡραν ἄρτι ἔρρωτο. ϲωφρονοῦντι δὲ αὐτῷ μητρυιὰ ἐρῶϲα ἐπέκειτο καὶ χαλεπὸν τὸν πατέρα ἐποίει, ξυντιθεῖϲα μὲν οὐδὲν νπερ ἡ Φαῖδρα, διαβάλλουϲα δ αὐτὸν ὡϲ θῆλυν καὶ ἐραϲταῖϲ μᾶλλον ἢ γυναίοιϲ χαίροντα. ὁ δ’ ἐκλιπὼν αύκρατιν περὶ Μέμφιν διῃτᾶτο καὶ ναῦν δὲ ἤδη ἐκέκτητο καὶ ἐναυκλήρει ἐν τῷ Νείλῳ. ἰδῶν οὖν ἀναπλέοντα τὸν Ἀπολλώνιον, καταπλέων αὐτὸϲ ξυνῆκέ τε ὡϲ ἀνδρῶν ϲοφῶν εἴη τὸ πλήρωμα, ξυμβαλλόμενοϲ τοῖϲ τρίβωϲι καὶ τοῖϲ βιβλίοιϲ, οἰϲ προϲεϲπούδαζον, καὶ ἱκέτευε προϲδοῦναι οἱ τῆϲ τοῦ πλοίου κοινωνίαϲ, ἐρῶντι ϲοφίαϲ. ὁ δ’ Ἀπολλώνιοϲ, ϲώφρων, ἔφη, ὁ εανίϲκοϲ ὕδε, καὶ ἀξιούϲθω, ὢν δεῖται. καὶ διῆλθε τὸν περὶ τῆϲ μητρυιᾶϲ λόγον πρὸϲ τοὺϲ ἐγγὺϲ τῶν ἑταίρων ὑφειμένῳ τῷ τόνῳ, προϲπλέοντοϲ τοῦ μειρακίου ἔτι. ὡϲ δὲ ξυνῆϲαν αἱ νέεϲ, μεταβὰϲ ὁ Τιμαϲίων καὶ πρὸϲ τὸν ἑαυτοῦ κυβερνήτην εἰπών τι περὶ τοῦ φόρτου προϲεῖπε τοὺϲ ἄνδραϲ. κελεύϲαϲ οὖν αὐτὸν ὁ Ἀπολλώνιοϲ κατ’ ὀφθαλμοὺϲ αὐτοῦ ἱζῆϲαι, μειράκιον, εἶπεν, Αἰγύπτιον, ἔοικαϲ γὰρ τῶν ἐπιχωρίων εἶναί τιϲ, τί ϲοι φαῦλον ἢ τί χρηϲτὸν εἴργαϲται, λέξον· ὡϲ τῶν μὲν λύϲιϲ παρ ἐμοῦ γένοιτό ϲοι δἰ ἡλικίαν, τῶν δ’ αὖ ἐπαινεθεὶϲ ἐμοί τε ξυμφιλοϲοφοίηϲ καὶ τοῖϲδε. ὁρῶν δὲ τὸν ιμαϲίωνα ἐρυθριῶντα καὶ μεταβαλόντα τὴν ὁρμὴν τοῦ ϲτόματοϲ εἰϲ τὸ λέξαι.