Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

[*](Ε)

261 Τελεϲιουργήϲαϲ: εἰϲ τέλοϲ ἀγαγών, ἐργαϲάμενοϲ. Πολύβιοϲ· περὶ τὸ τῆϲ τάφρου χεῖλοϲ τελεϲιουργήϲαϲ τὴν πρᾶξιν. καὶ αὖθιϲ· [*](Ε) ἐπ’ αὐτήν που τὴν τελεϲιουργὸν κατεβακχεύοντο πρᾶξιν χωρεῖν, ϲώφρονι μανίᾳ τινὶ ἐϲ ϲυμπλοκὴν ἐξοιϲτρούμενοι.

262 Τελεϲιουργόν: τελείωϲ ἀπηρτιϲμένον. διὸ καὶ ὅϲα ἔγραψεν, εὕροι τιϲ ἂν τὸ μὲν ὑψηλόνουν τε καὶ τελεϲιουργὸν ἔχοντα, τοῖϲ δὲ ἔπεϲιν οὐ πάνυ ϲυνηρμοϲμένα.

[*](Σ )

263 Τελεϲκόμενοϲ: τελειούμενοϲ, πληρούμενοϲ, ἐνθουϲιῶν.

[*](Δ)

264 Τελέϲωνοϲ.

[*](Heay.?)

265 Τελέϲτηϲ, κωμικόϲ. τούτου δράματά ἐϲτιν Ἀργὼ καὶ Ἀϲκληπιόϲ, ὡϲ φηϲιν Ἀθήναιοϲ ἐν τῷ ιδ΄ τῶν Δειπνοϲοφιϲτῶν.

[*](Σ)

266 Τελεϲφόροϲ: τέλειοϲ, μάντιϲ, ἐγγαϲτρίμυθοϲ.

[*](Σ)

267 Τελετή: θυϲία μυϲτηριώδηϲ. ἡ μεγίϲτη καὶ τιμιωτέρα. ἀπὸ τῶν γινομένων εἰϲ αὐτὰϲ δαπανημάτων· τελεῖν γάρ φαμεν τὸ δᾶπανᾶν. καὶ πολυτελεῖϲ, τοὺϲ πολλὰ ἀναλίϲκονταϲ· καὶ εὐτελεῖϲ, τοὺϲ ὀλίγα.

[*](Δ)

268 Τελευταῖον: ἔϲχατον.

[*](Σ)

269 Τελευτῆϲαι: τελέϲαι.

[*](258 l. cf. Ambr. 183 259 ═ P, Et. M. 751, 8, Bk. 114, 28; Antiphont fr. 184 260 ἐπὶ sq. cf. Paus. Per. 2, 20, 8—10, fort e coll. orac 261 περὶπρἀξιν Polyb. fr. 81 ἐπ’ sq. Th. Simoc. 5, 5, 1 262 διὸ sq. Dam. fr. 61 263 ═ P s. τελι, Σa, Ba 383, 21, Et. M. 751, 3 cf. H 264 cf. Anmbr.175 265 Ἀθήναιοϲ 14, 616 f et 617 b 266 ═ P, Ba 383, 20, Lex. rhet. ap. Et. Gen., Et. M. 751, 10 267 — μυϲτηριώδηϲ ═ P, Et. M. 751, 11 cf. Τim., H, Ba 383,19 Ps. Herodian. 131, ech. Ar. Pac. 413 ἀπὸ sq. Ath. 2, 40 e cf Orus ap. Et. Gen. et Et. M. 751,11 268 ═ Ambr. 256 269 ═ P, Σᵃ, PH (in 3 280))[*](261 Th. cf v. B 54 262 cf. vv. ε 1155 et P 287 267 cf. 270)[*](A(GFVM))[*](259 om. V, extra ord. 3 ἀπερρίπτει G ἀπερίπτη F ἀπερρίπται Bhd. cf. Paus. 4 καὶ 12 θήϲει om. F 6 ἐρείϲοντεϲ V 10 Ἀργεῖοι V 11 'Ap γείοιϲι γένηται A 17 τελέωϲ Kust. 264 post 266 V 22 κωμικόϲ] falsum τούτου 23 Δειπνοϲοφιϲτῶν om. F 22 ἐϲτιν] εἰϲιν G 23 τῷ om. G 25 τιμιωτάτη Bhd.)
519

270 Τἑλεῖν: ἐπιτελεῖν, ποιεῖν, ἢ τὸ δαπανᾶν. ἔνθεν καὶ τελετή.

[*](Σ + x)

271 Τελεία: Ἡρα ελεία καὶ Ζεὺϲ έλειοϲ ἐτιμῶντο ἐν τοῖϲ γάμοιϲ, [*](Ar.) ὡϲ πρυτάνειϲ ὄντεϲ τῶν γάμων. τέλοϲ δὲ ὁ γάμοϲ. διὸ καὶ προτέλεια ἐκαλεῖτο ἡ θυϲία ἡ πρὸ τῶν γάμων γινομένη. ὅτι διττὴ ἡ Phil. κατὰ φύϲιν ἐπιβάλλουϲα τῷ ἀνθρώπῳ τελειότηϲ· ἡ μὲν γνωϲτική, ἡ δὲ ὀρεκτική, ἦν ἐπιϲτήμην καλοῦμεν. ἣν ἀρετὴν ἐπονομάζομεν.

272 Τελλίαϲ· ὅτι Τελλίαϲ ὁ Ἀκραγαντῖνοϲ φιλόξενοϲ ὥν καταλύϲαϲι ποτὲ [*](Suid.) πεντακοϲίοιϲ ἱππεῦϲιν ὣρᾳ χειμῶνοϲ ἔδωκεν ἑκάϲτῳ χιτῶνα καὶ ἱμάτιον.

273 Τελικἡ· ζήτει ἐν τῷ ἀρχή.

274 Τελλίνη: ὄνομα πόλεωϲ.

275 Τελθειν: ἐν ᾠδῇ τέρπειν.

76 Τἐλμινα καὶ Τέλμιϲϲα: ὀνόματα πόλεων.

277 Τέλμα: τόποϲ πηλώδηϲ, ὕδωρ ἔχων. μέλει μοι περὶ τῶν [*](Σ) τοιούτων οὐδὲν ἢττον ἢ τῶν ἐν τοῖϲ τέλμαϲι βατράχων. καὶ Πιϲίδηϲ· χερϲοῖ τὰ ῥεῖθρα, τελματοῖ δὲ τοὺϲ λίθουϲ.

278 Τέλματα: τὰ πηλώδη καὶ τελευταῖα τοῦ ὕδατοϲ. ἢ βάθρα. [*](Σ) Ἰϲαῖοϲ δὲ εἶπε τὰ γεωργήϲιμα χωρία. Ἀριϲτοφάνηϲ· ὄμβριον ὕδωρ [*](Ar.) ἂν εἴχετ ἐν τοῖϲ τέλμαϲι. τουτέϲτι τοῖϲ φρέαϲι.

279 Τελμιϲϲεῖϲ: οὖτοι οἰκοῦϲιν ἐν Καρίᾳ, ἀπέχοντεϲ ξ' ϲτάδια [*](Σ) Ἁλικαρναϲϲοῦ, ὡϲ Πολέμων. Τελμιϲϲὸϲ δὲ πόλιϲ ἐν Λυκίᾳ, ἀπὸ ἕλε μιϲϲοῦ τοῦ Ἀπόλλωνοϲ καὶ μιᾶϲ τῶν Ἀντήνοροϲ θυγατέρων, ἢ ἐμίγη εἰϲ ϲκύλακα μεταβαλών, διὸ καὶ τερατοϲκόπον αὐτὸν ἐποίηϲεν· ὡϲ Διονύϲιοϲ ἐν Κτίϲεϲι.

280 Τελμιεύϲ: ὁ πολίτηϲ.