Suidae lexicon

1679 Συϲκευάζεϲθαι: ἐπιφέρεϲθαι. Ξενοφῶν· ὁ Κῦροϲ ἔφη τοῖϲ [*](Ε) ϲτρατιώταιϲ ϲυϲκευάζεϲθαι ϲῖτα ἡμερῶν εἴκοϲιν, οἶνον δὲ τοϲοῦτον ἕκαϲτον χρή, ὅϲοϲ ἱκανόϲ ἐϲτιν ἐθίϲαι ἡμᾶϲ αὐτοὺϲ ὑδροποτεῖν.

1680 Συϲκηνία: ϲυνοικία. Ξενορῶν· ὅτι ἐν τῷ ὁμοῦ ϲκηνοῦν [*](Δ) τοὺϲ ϲτρατιώταϲ ἐδόκουν ὠφελεῖϲθαι πρὸϲ τὸν μέλλοντα ἀγῶνα· [*](Ε) ἑώρων γὰρ ἀλλήλουϲ ὁμοίωϲ τρεφομένουϲ, καὶ οὐκ ἦν πρόφαϲιϲ μειονεξίαϲ, ὥϲτε ὑφίεϲθαί τινα κακιώτερον ἑτέρου εἶναι πρὸϲ τοὺϲ πολέμουϲ. καὶ ὅτι ἐγίνωϲκον ἀλλήλουϲ, καὶ τὸ αἰϲχύνεϲθαι πᾶϲιν ἐδόκει ἐγγίνεϲθαι· οἱ δὲ ἀγνοοῦντεϲ ῥᾳδιουργοῦϲιν ὥϲπερ ἐν ϲκότει ὄντεϲ.

1681 Σύϲκια: τὰ δαϲέα. πρῶτα μὲν τὰ ϲύϲκια τῶν χωρίων ἀνεκάθαιρεν, [*](Ε) ἔπειτα τοὺϲ βαϲιλικοὺϲ παραδείϲουϲ ἐξέτεμεν.

1682 Συϲπειραθέντεϲ: ϲυϲτραφέντεϲ. οἱ δὲ πρὸϲ τὴν φήμην [*](Σ) ϲυϲπειραθέντεϲ καὶ διελιχθέντεϲ παρά τε ἀλλήλουϲ ἔτρεχον καὶ [*](Ε) ϲυνίϲταντο.

1683 Σύϲταϲιϲ: ἀγάπη, ὁμόνοια. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ἵππων τῶν [*](Ecl.?) ὁμοῦ ἱϲταμένων, τῶν ϲυντρόφων. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ οἰκείωϲ διέκειτο [*](Ε) πρὸϲ τοὺϲ Καρχηδονίουϲ, πατρικὴν ἔχων ϲύϲταϲιν.

1684 Σύϲταϲιϲ. καὶ Συϲταθῆναι, ὁμοδίαιτον καὶ φίλον γενέϲθαι [*](Δ) ἐλθόντα διʼ ἀπορίαν ὑπὸ μὲν Πλάτωνοϲ παροφθῆναι, ὑπὸ δʼ Ἀριϲτίππου ϲυϲταθῆναι.

1685 Συϲτέλλω· αἰτιατικῇ.

1686 Συϲτήϲαϲ: παραδούϲ, προϲμίξαϲ. Πολύβιοϲ· τοῦτον ἐξαπέϲτειλε, [*](Ε) ϲυϲτήϲαϲ ἱππεῖϲ φ΄, δυναμένουϲ ἔτι πονεῖν.

1687 Συϲτομώτερον ϲκάφηϲ: τάϲϲεται ἐπὶ τῶν διὰ τὸ ἀγεννὲϲ [*](Σ) ϲιωπώντων· Θεόφραϲτοϲ γὰρ ἐν τῷ Περὶ νόμων εἰρῆϲθαι ἀπὸ τοῦ τοὺϲ μετοίκουϲ Ἀθήνηϲιν ἐν ταῖϲ δημοτελέϲι πομπαῖϲ ϲκάφαϲ φέρονταϲ πομπεύειν· καὶ ὁπότε δὲ ἐβούλοντο μέτοικον δηλῶϲαι, ἢ ϲκάφην ἔλεγον ἢ ϲκαφηφόρον. διὰ δὲ τὸ ἀπαρρηϲίαϲτον εἶναι, ϲυϲτομώτερον ποιήϲει ἀπειλεῖν ϲκάφηϲ.

1688 Συϲτρέμματα: ϲταϲιαϲτῶν πλήθη.

1689 Συϲτροφή: ἡ ὁμόνοια, καὶ ἡ ἐπὶ κακῷ ϲυμφωνία. Δαβίδ· ϲκέπαϲόν με ἀπὸ ϲυϲτροφῆϲ πονηρευομένων.

1690 Συϲτοιχία. ὁ δὲ ἐν τῇ ϲτάϲει ἐγίνετο τῆϲ χείρονοϲ ϲυϲτοιχίαϲ, ἀποϲτὰϲ μὲν ἀπὸ τῶν πρώτων μαθημάτων, προϲρυεὶϲ δὲ τοῖϲ ἄλλοιϲ.

1691 Σύϲτοιχα· ϲύϲτοιχα καὶ παρώνυμα καὶ πτώϲειϲ παρακεῖϲθαι μὲν ἀλλήλοιϲ δοκοῦντα, διαφέροντα δέ, ϲύϲτοιχα λέγεται ἀλλήλοιϲ καὶ τὰ ὁμοίωϲ ἔχοντα πρόϲ τινα, ἃ καὶ κατὰ ἀναλογίαν εἴη ἄν· ὡϲ ἐπιϲτήμη καὶ αἴϲθηϲιϲ· ἑκάτερον γὰρ αὐτῶν ὁμοίωϲ ἔχει πρὸϲ τὰ ὑφ᾿  αὑτά. ὁμοίωϲ καὶ τὸ αἰϲθητὸν καὶ τὸ ἐπιϲτητόν· ἑκάτερον γὰρ αὐτῶν ὁμοίωϲ ἔχει πρὸϲ τὰ ὢν ἐϲτί. ϲύϲτοιχα λέγουϲι καὶ πάντα τὰ ὁμοίωϲ παρωνομαϲμένα ἀλλήλοιϲ τε καὶ ἐκείνῳ ἀφ᾿  οὗ παρωνόμαϲται· οἷον ἀπὸ τῆϲ δικαιοϲύνηϲ παρωνόμαϲται ὁ δίκαιοϲ, τὸ δίκαιον, τὸ δικαίωϲ. ταῦτα δὴ καὶ ἀλλήλοιϲ ἐϲτὶ ϲύϲτοιχα καὶ αὐτῇ τῇ παρώνυμα δὲ μόνα τὰ ἀπό τινοϲ παρωνομαϲμένα ἐκείνῳ λέγουϲιν, ᾧ παρωνόμαϲται, ἀλλ’ οὐκ ἀλλήλοιϲ, οὐδὲ ἐκεῖνα τούτοιϲ· τῇ γραμματικῇ ὁ γραμματικόϲ, οὐκέτι δὲ ἡ γραμματικὴ τῷ γραμματικῷ.

1692 Σύτο: ὡρμᾶτο, ἔτρεχε. ϲύτο δέμαϲ ἀκέντητον ἐν δρόμοιϲ.

1693 Σύφαξ· ὄνομα. Ἀππιανόϲ Σύφαξ δὲ τῶν γινομένων πυνθανόμενοϲ ἐπεχείρει διαιτᾶν διαλύϲειϲ. καὶ αὖθιϲ· Σύφακα δ’ ἄρα τὸν δυνάϲτην ἔρωϲ ἔκνιζε τῆϲ παιδόϲ, οἱ δὲ Καρχηδόνιοι ἔδωκαν αὐτήν.

1694 Σύφαρ: τὸ δέρμα, ἡ ἀνθρωπῆ. ναὶ μὰ τὸ ῥικνὸν ϲύφαρ ἐμόν, [*](Suid.) ναὶ τοῦτο τὸ δένδρεον αὖον ἐόν περ. Καλλίμαχοϲ ἐν Ἑκάλῃ ὅτι τὸ ϲύφαρ ἔνδυμα τοῦ ὄφεωϲ καὶ τοῦ τέττιγοϲ, παρὰ τὴν λεπίδα.

1695 Συφεόϲ: τόποϲ ὅπου αἱ ϲύεϲ τρέφονται. λέγεται καὶ Συφεών. Ἀγαθίαϲ· εἰ μὴ καταγέλαϲτον εἰπεῖν, ὥϲπερ ἐν ϲυφεῶϲι [*](Ε) καὶ μάνδραιϲ τὰ τῶν Ῥωμαίων μεμενήκει ϲτρατεύματα.

1696 Συφόληϲ, Συφόλου.

1697 Συχέμ: πόλιϲ.

1698 Συχνάζειϲ: πυκνάζειϲ.