Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

501 Παραιρήϲεται: ἀφαιρήϲεται. Θουκυδίδηϲ· διέφθειρον ϲφᾶϲ [*](Σ) αὐτούϲ, οἱ μὲν ἀπὸ κλινῶν ϲπάρτοιϲ, οἱ δὲ ἐκ τῶν ἱματίων παραιρήματα [*](Ε + Δ) ποιοῦντεϲ (τουτέϲτιν ἀφαιρέματα) ἀπήγχοντο.

502 Παραιροῦνται: ἀφαιροῦνται. καὶ Παραιρούμενοϲ. ὁ [*](Σ) δὲ ἐξόπιϲθεν πλέον, παραιρούμενοϲ φθάνει τῷ δρόμῳ. ἀντὶ τοῦ ἀφαι [*](Σ+ Ε) ρούμεοϲ. καὶ αὖθιϲ· ὧνπερ αὐτοῖϲ ἡμᾶϲ ϲυγγνώμοναϲ εἶναι οὐδεμία [*](Ε) μηχανὴ ἔϲται, τοῦ τῶν ἐγκλημάτων ὄγκου παραιρουμένου τοῖϲ ἠδικηκόϲι τὸν ἔλεον.

503 Παραίϲια: ἀπαίϲια, χαλεπά. παρὰ τὸ δέον, παρὰ τὸ [*](Σ) προϲῆκον.

504 Παραιτεῖϲθαι: παρακαλεῖν, ϲυγγνώμην αἰτεῖν. ὁ δὲ ἀναιρεῖν [*](Σ) μέλλων αὐτὸν ἀφῆκε, Παρυϲάτιδοϲ παραιτηϲαμένου αὐτὸν καὶ [*](Ε) τὴν ϲατραπείαν αὐτῷ φυλαξάϲηϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ῥύεται Δερκεταῖον [*](Ε) τοῦ θανάτου παραιτηϲάμενοϲ τὴν μητέρα.

505 Παραιτηθείϲ: παρακληθείϲ. παραιτηθεὶϲ δὲ διὰ τῶν φίλων [*](Σ+ E?) τοῦτον ἀπέλυϲε τῆϲ αἰτίαϲ.

506 Παραιτεῖτο: παρεκάλει, ἐλιπάρει. ὁ δὲ ἐλθὼν παρῃτεῖτο τὸν [*](Σ+ Ε) Πέρϲην· τυγχάνων δὲ οὐδενὸϲ ὧν ἐδέετο αὐτὸϲ ἔλυϲεν. Ἡρόδοτοϲ.

507 Παραιτηϲάμενοϲ. ἀπέδωκε τὸν χρυϲόν, ὡϲ παραιτηϲόμενοϲ [*](Δ) τοῦ θεοῦ δι᾿ αὐτοῦ τὸν χόλον· νήπιοϲ, οὐδὲ τὸ ἤδει, ὃ πείϲεϲθαι [*](EV) ἔμελλεν· οὐ γάρ τ᾿ αἶψα θεῶν τρέπεται νόοϲ αἰὲν ἐόντων.

508 Παραιτητήϲ: παρακλήτωρ, ἢ ἀπολογούμενοϲ.

[*](Σ)

509 Παραιτοῖτο: παρακαλοῖ, ἀπαγορεύοι. ὥϲπερ ἂν εἴ τιϲ εἰϲ τοὺϲ [*](Σ+ EV) γυμνικοὺϲ ἀγῶναϲ ἀπογραψάμενοϲ, παρελθών, ὅτε δέοι μάχεϲθαι, παραιτοῖτο τοὺϲ θεωμένουϲ ϲυγγνώμην ἔχειν, εἰ μὴ ἀγωνίζοιτο.

510 Παραιτοῦμαι: τὸ ἱκετεύω· αἰτιατικῇ.

[*](Synt.)

511 Παραίφαϲιϲ: παραίνεϲιϲ, ϲυμβουλή.

[*](Δ)[*](501 — ἀφαιρήϲεται ═ P, Ba 329, 18 διέφθειρον sq. praeter τουτέϲτιν ἀφ. Thuc. 4, 48, 3, ἀφαιρέματα cf. Zon. 1513 502 — ἀφαιρούνται ═ P, Ba 329, 19, H ὦνπερ sq. Proc. Bell. 7, 16, 21 503 ═ P, Ba 329, 20 cf. Et. M. 652, 18, sch. Δ 381 προϲῆκον cf. H 504 αἰτεῖν ═ P, Ba 329, 21, Et. M. 652, 27 505 παραιτηθεὶϲ sq. fort. Aelian. 506 ὁ sq. Hdt. 5, 33, 3 507 ἀπέδωκε sq. Dionys Hal. 20, 10, 2 EV 2, 83, 13—15 508 ═ P, Ba 329, 22 509 ὡϲπερ sq. Polyb. 39, 1, 8 ═ EV 2, 211, 16—18 510 cf. Bk. 163, 13; αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. 511 cf. H, sch. Λ 792, Ambr. 155)[*](501—2 cf. 630—1 504 init. cf. 505—6, 509, 642. ὁ — φυλαξάϲηϲ cf. v. Ξ 48 505—6 cf. 504, 509, 642 509 cf. 504, 642, v. Α 4446)[*](1 Εὐφρόνωϲ F 2 περικελευομένων F 3 Θουκυδίδηϲ om F A et Ar F(GVM) 1 ϲπάρτουϲ V ϲπάρταϲ G ϲπάρτων F 5 ἀφαιρήματα V (Zon.) 7 ἐξόπιϲθε A πλέων Kust. 8. 9 οὐδεμία] γὰρ add. F 11 παρὰ pr nov. gl. G παρὰ alt. om. V 14 μέλλων] μὲν F Παρυϲάτιδοϲ — p. 98, 2 ταύτῃ in foliis ab Ar scriptis 14 καὶ — 15 φυλαξάϲηϲ om. Ar 15. 16 Δερκετέον F 19 Παρῃτεῖτο G 25 Παραιτεῖτο FGV παρακαλεῖ, ἀπαγορεύει omnes 510 om. FV post 508 A)
48
[*](EV)

512 Παρέβαλεν: ἐχθροὺϲ καὶ ἀλλοτρίουϲ εἰργάϲατο. ὁ δὲ παρέβαλε τοὺϲ ἀνθρώπουϲ τοῖϲ ὄχλοιϲ, ὥϲτε μετὰ πάϲηϲ ὕβρεωϲ ϲυλληφθένταϲ Metaphr.? ἀναδεχθῆναι δεδεμένουϲ. οἷον παρέβαλέ τιϲ τῶν γερόντων.

[*](Ε)

513 Παρεβάλετο: ὥρμηϲεν, εἰϲήλαϲε. παρεβάλετο μάλα εὐκαρδίωϲ ἐπ᾿ αὐτὸν ὁρμήϲαϲ. ἢ ἀπροβούλωϲ ἔκρινε.

[*](Ε)

514 Παρεβέβλητο: τροφὴ ἐδίδοτο. ἄρτι γὰρ αὐτῇ παρεβέβλητο τροφή. τουτέϲτι τῇ καμήλῳ.

[*](Σ)

515 Παρεγγεγραμμένοϲ: ὁ μὴ ἀϲτόϲ.

[*](Σ)

516 Παρέγγραπτον: νόθον. καὶ Παρεγγράπτουϲ, ξένουϲ, νόθουϲ.

[*](Σ)

517 Παρεγγυᾷ· δοτικῇ. παραδίδωϲι, παραγγέλλει, παραινεῖ, παρακατατίθεται. [*](Ε) Ξενοφῶν· βοώντων τῶν ϲτρατιωτῶν καὶ παρεγγυώντων, ἔνθα δὴ ἔθεον ἅπαντεϲ. καὶ αὖθιϲ· ὅτου δὴ παρεγγυήϲαντο οἱ ϲτρατιῶται φέρουϲι λίθουϲ καὶ ποιοῦϲι κολωνὸν μέγαν. ἐνταῦθα ἀνετίθεϲαν δερμάτων πλῆθοϲ καὶ βακτηρίαϲ καὶ γέρρα.

[*](Harp.)

518 Παρεγγύηϲε καὶ Παρεγγυηθέντοϲ· παρεγγύηϲε μὲν ἀντὶ τοῦ παρέδωκεν· Ἰϲαῖοϲ. παρεγγυηθέντοϲ δὲ ἀντὶ τοῦ παραλαβόντοϲ. ὁ αὐτόϲ.

[*](Σ)

519 Παρεγγυήϲοντοϲ: παραϲχόντοϲ. καὶ Παρενεγγύα, [*](Σ+ Ε) παρήγγελλεν. ὁ δὲ παρενεγγύα αὐτῷ Πέρϲαιϲ μὴ ϲυμπλέκεϲθαι. [*](Σ+ EL) Παρενεγγύηϲε, παρῄνεϲε, ϲυνεβούλευϲε. ταύτῃ τοι παρενεγγύηϲε δηλητηρίῳ φαρμάκῳ διαφθεῖραι αὐτούϲ.

520 Παρέδωκεν· ὁ Ἀπόϲτολοϲ λέγει· παρέδωκεν αὐτοὺϲ ὁ θεὸϲ εἰϲ ἀδόκιμον νοῦν. τουτέϲτι ϲυνεχώρηϲε.