Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
501 Παραιρήϲεται: ἀφαιρήϲεται. Θουκυδίδηϲ· διέφθειρον ϲφᾶϲ [*](Σ) αὐτούϲ, οἱ μὲν ἀπὸ κλινῶν ϲπάρτοιϲ, οἱ δὲ ἐκ τῶν ἱματίων παραιρήματα [*](Ε + Δ) ποιοῦντεϲ (τουτέϲτιν ἀφαιρέματα) ἀπήγχοντο.
502 Παραιροῦνται: ἀφαιροῦνται. καὶ Παραιρούμενοϲ. ὁ [*](Σ) δὲ ἐξόπιϲθεν πλέον, παραιρούμενοϲ φθάνει τῷ δρόμῳ. ἀντὶ τοῦ ἀφαι [*](Σ+ Ε) ρούμεοϲ. καὶ αὖθιϲ· ὧνπερ αὐτοῖϲ ἡμᾶϲ ϲυγγνώμοναϲ εἶναι οὐδεμία [*](Ε) μηχανὴ ἔϲται, τοῦ τῶν ἐγκλημάτων ὄγκου παραιρουμένου τοῖϲ ἠδικηκόϲι τὸν ἔλεον.
503 Παραίϲια: ἀπαίϲια, χαλεπά. παρὰ τὸ δέον, παρὰ τὸ [*](Σ) προϲῆκον.
504 Παραιτεῖϲθαι: παρακαλεῖν, ϲυγγνώμην αἰτεῖν. ὁ δὲ ἀναιρεῖν [*](Σ) μέλλων αὐτὸν ἀφῆκε, Παρυϲάτιδοϲ παραιτηϲαμένου αὐτὸν καὶ [*](Ε) τὴν ϲατραπείαν αὐτῷ φυλαξάϲηϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ῥύεται Δερκεταῖον [*](Ε) τοῦ θανάτου παραιτηϲάμενοϲ τὴν μητέρα.
505 Παραιτηθείϲ: παρακληθείϲ. παραιτηθεὶϲ δὲ διὰ τῶν φίλων [*](Σ+ E?) τοῦτον ἀπέλυϲε τῆϲ αἰτίαϲ.
506 Παραιτεῖτο: παρεκάλει, ἐλιπάρει. ὁ δὲ ἐλθὼν παρῃτεῖτο τὸν [*](Σ+ Ε) Πέρϲην· τυγχάνων δὲ οὐδενὸϲ ὧν ἐδέετο αὐτὸϲ ἔλυϲεν. Ἡρόδοτοϲ.
507 Παραιτηϲάμενοϲ. ἀπέδωκε τὸν χρυϲόν, ὡϲ παραιτηϲόμενοϲ [*](Δ) τοῦ θεοῦ δι᾿ αὐτοῦ τὸν χόλον· νήπιοϲ, οὐδὲ τὸ ἤδει, ὃ πείϲεϲθαι [*](EV) ἔμελλεν· οὐ γάρ τ᾿ αἶψα θεῶν τρέπεται νόοϲ αἰὲν ἐόντων.
508 Παραιτητήϲ: παρακλήτωρ, ἢ ἀπολογούμενοϲ.
[*](Σ)509 Παραιτοῖτο: παρακαλοῖ, ἀπαγορεύοι. ὥϲπερ ἂν εἴ τιϲ εἰϲ τοὺϲ [*](Σ+ EV) γυμνικοὺϲ ἀγῶναϲ ἀπογραψάμενοϲ, παρελθών, ὅτε δέοι μάχεϲθαι, παραιτοῖτο τοὺϲ θεωμένουϲ ϲυγγνώμην ἔχειν, εἰ μὴ ἀγωνίζοιτο.
510 Παραιτοῦμαι: τὸ ἱκετεύω· αἰτιατικῇ.
[*](Synt.)511 Παραίφαϲιϲ: παραίνεϲιϲ, ϲυμβουλή.
[*](Δ)[*](501 — ἀφαιρήϲεται ═ P, Ba 329, 18 διέφθειρον sq. praeter τουτέϲτιν ἀφ. Thuc. 4, 48, 3, ἀφαιρέματα cf. Zon. 1513 502 — ἀφαιρούνται ═ P, Ba 329, 19, H ὦνπερ sq. Proc. Bell. 7, 16, 21 503 ═ P, Ba 329, 20 cf. Et. M. 652, 18, sch. Δ 381 προϲῆκον cf. H 504 αἰτεῖν ═ P, Ba 329, 21, Et. M. 652, 27 505 παραιτηθεὶϲ sq. fort. Aelian. 506 ὁ sq. Hdt. 5, 33, 3 507 ἀπέδωκε sq. Dionys Hal. 20, 10, 2 EV 2, 83, 13—15 508 ═ P, Ba 329, 22 509 ὡϲπερ sq. Polyb. 39, 1, 8 ═ EV 2, 211, 16—18 510 cf. Bk. 163, 13; αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. 511 cf. H, sch. Λ 792, Ambr. 155)[*](501—2 cf. 630—1 504 init. cf. 505—6, 509, 642. ὁ — φυλαξάϲηϲ cf. v. Ξ 48 505—6 cf. 504, 509, 642 509 cf. 504, 642, v. Α 4446)[*](1 Εὐφρόνωϲ F 2 περικελευομένων F 3 Θουκυδίδηϲ om F A et Ar F(GVM) 1 ϲπάρτουϲ V ϲπάρταϲ G ϲπάρτων F 5 ἀφαιρήματα V (Zon.) 7 ἐξόπιϲθε A πλέων Kust. 8. 9 οὐδεμία] γὰρ add. F 11 παρὰ pr nov. gl. G παρὰ alt. om. V 14 μέλλων] μὲν F Παρυϲάτιδοϲ — p. 98, 2 ταύτῃ in foliis ab Ar scriptis 14 καὶ — 15 φυλαξάϲηϲ om. Ar 15. 16 Δερκετέον F 19 Παρῃτεῖτο G 25 Παραιτεῖτο FGV παρακαλεῖ, ἀπαγορεύει omnes 510 om. FV post 508 A)512 Παρέβαλεν: ἐχθροὺϲ καὶ ἀλλοτρίουϲ εἰργάϲατο. ὁ δὲ παρέβαλε τοὺϲ ἀνθρώπουϲ τοῖϲ ὄχλοιϲ, ὥϲτε μετὰ πάϲηϲ ὕβρεωϲ ϲυλληφθένταϲ Metaphr.? ἀναδεχθῆναι δεδεμένουϲ. οἷον παρέβαλέ τιϲ τῶν γερόντων.
513 Παρεβάλετο: ὥρμηϲεν, εἰϲήλαϲε. παρεβάλετο μάλα εὐκαρδίωϲ ἐπ᾿ αὐτὸν ὁρμήϲαϲ. ἢ ἀπροβούλωϲ ἔκρινε.
514 Παρεβέβλητο: τροφὴ ἐδίδοτο. ἄρτι γὰρ αὐτῇ παρεβέβλητο τροφή. τουτέϲτι τῇ καμήλῳ.
515 Παρεγγεγραμμένοϲ: ὁ μὴ ἀϲτόϲ.
516 Παρέγγραπτον: νόθον. καὶ Παρεγγράπτουϲ, ξένουϲ, νόθουϲ.
517 Παρεγγυᾷ· δοτικῇ. παραδίδωϲι, παραγγέλλει, παραινεῖ, παρακατατίθεται. [*](Ε) Ξενοφῶν· βοώντων τῶν ϲτρατιωτῶν καὶ παρεγγυώντων, ἔνθα δὴ ἔθεον ἅπαντεϲ. καὶ αὖθιϲ· ὅτου δὴ παρεγγυήϲαντο οἱ ϲτρατιῶται φέρουϲι λίθουϲ καὶ ποιοῦϲι κολωνὸν μέγαν. ἐνταῦθα ἀνετίθεϲαν δερμάτων πλῆθοϲ καὶ βακτηρίαϲ καὶ γέρρα.
518 Παρεγγύηϲε καὶ Παρεγγυηθέντοϲ· παρεγγύηϲε μὲν ἀντὶ τοῦ παρέδωκεν· Ἰϲαῖοϲ. παρεγγυηθέντοϲ δὲ ἀντὶ τοῦ παραλαβόντοϲ. ὁ αὐτόϲ.
519 Παρεγγυήϲοντοϲ: παραϲχόντοϲ. καὶ Παρενεγγύα, [*](Σ+ Ε) παρήγγελλεν. ὁ δὲ παρενεγγύα αὐτῷ Πέρϲαιϲ μὴ ϲυμπλέκεϲθαι. [*](Σ+ EL) Παρενεγγύηϲε, παρῄνεϲε, ϲυνεβούλευϲε. ταύτῃ τοι παρενεγγύηϲε δηλητηρίῳ φαρμάκῳ διαφθεῖραι αὐτούϲ.
520 Παρέδωκεν· ὁ Ἀπόϲτολοϲ λέγει· παρέδωκεν αὐτοὺϲ ὁ θεὸϲ εἰϲ ἀδόκιμον νοῦν. τουτέϲτι ϲυνεχώρηϲε.