Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
1683 Πλακιάδαι: δῆμοϲ τῆϲ Ἀττικῆϲ· ἔνθα ῥαφανίδεϲ μεγάλαι γίνονται.
1684 Πλακίδαϲ: ὄνομα κύριον.
1685 Πλακίλλα, γαμετὴ Θεοδοϲίου τοῦ μεγάλου· ἥτιϲ εὐϲεβὴϲ καὶ φιλόπτωχοϲ ἦν καὶ δι᾿ ἑαυτῆϲ τοῖϲ νοϲοῦϲι καὶ τοῖϲ λελωβημένοιϲ ὑπηρέτει. πρώτη δὲ τοῦ ἀνδρὸϲ ἐτελεύτηϲεν. ἔδειξε δὲ μάλιϲτα τὸ περὶ αὐτὴν τοῦ βαϲιλέωϲ φιλόϲτοργον ἡ ὀργὴ τοῦ βαϲιλέωϲ, ἣν κατὰ Ἀντιοχέων ὠργίϲθη, δι᾿ ἣν κατέαξαν ϲύραντεϲ τὴν ϲτήλην, ἀγανακτοῦντεϲ, δι᾿ ὦν ἐπέθηκε τέλη δημόϲια ὁ βαϲιλεὺϲ ταῖϲ πόλεϲι προφάϲει τῶν ϲυνεχῶν πολέμων. ὅτε καὶ ὁ Χρυϲόϲτομοϲ τοὺϲ Ἀνδριάνταϲ ἔγραψε.
[*](1674 Tact. 41 1675 ═ P, Ba 343, 16, Zon. 1557 cf. H 1676 cf. sch. φ 363, Et. M. 674, 16, Apion 1677 Aeliano attr. Cobet 1679 ═ πλαδώϲειϲ ═ Σa, P, Ba 343, 18 cf. H, Et. M. 674, 22, sch. Nic. Th. 241 Πλαδῶϲιν — ἀϲθένεϲιν ═ P, Ba 343, 17 cf. H οὐ — ϲτομάχου Dam. fr. 147 τὰ μὲν — εἶναι Polyb. fr. 69 Πλαδόωϲαν Ap. Rh. 2, 662 cf. Ambr. 841 1680 sch. Ar. Lys. 171 1681 — ἀποπλανῶντοϲ cf. H, sch. Φ 269, Ap. S. 132, 6 1682 τὰ sq. Soph. El. 219 — 220 c. sch. 1683 cf. Paroem. ed. Gsf. 95 n. 777 1685 cf. Cedren. p. 570 — 1 ed. Bonn.)[*](1673 ex v. A 2648 1674 cf. post litt. Ψ 1677 cf. vv. Σ 1154 et τίτθη 1683 cf. v. Ω 62)[*](A(GFVM))[*](1673 om. AF post 1677 V 1 πρὸϲ ἕκαϲτον om. V 1676 — 7 inverso ord. GM 6 Πλακτή FV 7 Πλαγόνων A (corr. Ar) F τὰ — 10 Πλαγωνεία om. F 8 πλαγόνων AM ac 11 πλάδαϲ — 12 χαύνοιϲ om. F 12 αϲθενῆ F 13 τούτεϲτιν — 16 Πλαδόωϲαν om. F 14 αὖθιϲ om. G 1684 mg. V; ὄνομα κύριον om. F)1687 Πλάνη: ἡ τοῦ ϲκοποῦ ἀπότευξιϲ.
1688 Πλάνηϲ· πλάνητοϲ. ὥϲπερ πλάνηϲ ἄνθρωποϲ κατὰ βίου πρόφαϲιν πορευόμενοϲ. ἀντὶ τοῦ πλανήτηϲ.
1689 Πλανήτηϲ: ξένοϲ. καὶ Πλανῆτεϲ, οἱ τῇδε κἀκεῖϲε περινοϲτοῦντεϲ. ὁ Ἡράκλειοϲ ὁ βαϲιλεὺϲ λειποταξίου ποινὰϲ τοὺϲ πλανήταϲ τῆϲ Ῥωμαϊκῆϲ δυνάμεωϲ εἰϲεπράττετο· καὶ ὅϲοι τῷ πόνῳ χαίρειν [*](Ε) εἰπότεϲ τηνάλλωϲ δεῦρο κἀκεῖϲε περιενόϲτουν, βαϲάνοιϲ ἐπὶ ϲωφροϲύνῃ μετήγοντο. Πλανῆτιϲ δὲ θηλυκὸν διὰ τοῦ ι. ζήτει περὶ [*](Δ) πλανήτω ἀϲτέρων ἐν τῷ φαιόν.
1690 Πλανῶ· αἰτιατικῇ.
1691 Πλανύττομεν: πλανώμεθα. κωμικῶϲ παρῆκται. Ἀριϲτοφάνηϲ [*](Ar.) Ὄρνιϲι.
1692 Πλαξίν· ὅτι ἐν ταῖϲ θεογράφοιϲ πλαξὶ ταῦτα ἦν γεγραμμένα· [*](Ε) ἐγώ εἰμι κύριοϲ ὁ θεόϲ ϲου, ὁ ἐξαγαγών ϲε ἐκ γῆϲ Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείαϲ. α΄· οὐκ ἔϲονταί ϲοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ. β΄· οὐ ποιήϲειϲ ϲεαυτῷ εἴδωλον παντὸϲ ὁμοίωμα, ὅϲα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ἐπὶ τῆϲ γῆϲ κάτω, καὶ ὅϲα ἐν τοῖϲ ὕδαϲιν ὑποκάτω τῆϲ γῆϲ. οὐ προϲκυνήϲειϲ αὐτοῖϲ, οὐδ᾿ οὐ μὴ λατρεύϲειϲ αὐτοῖϲ. γ΄· οὐ λήψῃ τὸ ὄνομα κυρίου τοῦ θεοῦν ϲου ἐπὶ ματαίῳ. δ΄· μνήϲθητι τὴν ἡμέραν τῶν ϲαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν. ε· τίμα τὸν πατέρα ϲου καὶ τὴν μητέρα ϲου, ἵνα εὖ ϲοι γένηται καὶ ἔϲῃ μακροχρόνιοϲ ἐπὶ τῆϲ γῆϲ. Ϛ΄· οὐ μοιχεύϲειϲ. ζ΄· οὐ κλέψειϲ. η΄ οὐ φονεύϲειϲ. θ΄· οὐ ψευδομαρτυρήϲειϲ κατὰ τοῦ πληϲίον ϲου ψευδομαρτυρία. ι΄ οὐκ ἐπιθυμήϲειϲ τὴν γυναῖκα τοῦ πληϲίον ϲου· οὐκ ἐπιθυμήϲειϲ τὴν οἰκίαν τοῦ πληϲίον ϲου οὐδὲ τὸν ἀγρὸν τοῦ πληϲίον ϲου οὐδὲ τὸν παῖδα αὐτοῦ οὐδὲ τὸν βοῦν αὐτοῦ οὐδὲ τὴν παιδίϲκην αὐτοῦ οὔτε τὸ ὑποζύγιον αὐτοῦ οὔθ᾿ ὅϲα τῷ πληϲίον ϲου ἐϲτίν.
1693 Πλάϲιϲ: ἀνάμιξιϲ, ἐκτύπωμα, μάλθαξιϲ. καὶ παροιμία· Κηροῦ εὐπλαϲτότεροϲ. ἐπὶ τῶν εὐχερῶϲ τι ἀντιλαμβανομένων.
[*](Prov.)1694 Πλάϲμα.
1695 Πλάϲτιγξ: τοῦ ζυγοῦ τὸ ἀντίρροπον. καὶ τὸ κατηρτημένον [*](Σ) [*](1686 καὶ sq. Anth. 6, 155, 3—4 1688 ὥϲπερ—πορευόμενοϲ fort. Dam. ὁ —μετήγοντο Th. Simoc. 2, 18, 26 1390 ═ Synt. Laur. et Gud. 1691 sch. v. 3 1692 Georg. 132, 12—133, 7 1693 Κηροῦ sq. cf. Greg. Cypr. IV 2 1695 — ἀντίρροπον ═ P, Ba 343, 20 cf. H τὸ alt.—ζυγά sch. Ar. Ran. 1378 cf. Ambr. 814) [*](1686 cf. v. τυροφόρον 1689 Th. cf. v. Λ 887 1693 Prov. cf. v. Κ 1537) [*](3 πλάνητοϲ om. AF mg. Ar 5 Πλανῆτεϲ] Πλανοῦντεϲ A Πλανῆται Port. A(GFVM) 6 ὁ pr. — 10 φαιόν om. F 7 δυνάμεωϲ om. V 8. 9 ϲωφροϲύνην Port., Th. 9 θηλυκὸν V: cp. A θηλυκῶϲ GMep διὰ τοῦ 1 ex A solo 12 παρεῖται F 13 Ὀρνιϲι om. F 16 α΄ β΄ cett. om. G cf. Georg.; νόμοϲ ὁ δοθεὶϲ ἐν ὄρει τῷ Μωυκεῖ mg. add. M 24 ψευδομαρτυρία om. A οὐκ— ϲου om. A 25 οὐκ— βοῦν αὐτοῦ om. V 1693 post 1635 V 29 Πλάξιϲ A, corr. Ar καὶ— 30 ἀντιλαμβανομένων om. F 30 τι om. V 1694 om. AFV mg. Ar)
1696 Πλάϲτιγξ: τὸ κοῖλον τοῦ κοττάβου, καὶ τοῦ ζυγοῦ. ὅτι [*](Ε?) Ὅμηροϲ εἰϲ τὴν αὐτὴν τίθηϲι πλάϲτιγγα τῇ μανίᾳ τὴν μέθην λέγων, Αἰνεία, Τρώων βουληφόρε, ποῦ τοι ἀπειλαί, ἃϲ Τρώων βαϲιλεῦϲιν ὑπέϲχεο οἰνοποτάζων;
1697 Πλαταγή: εἶδοϲ ὀργάνου, ἦχον καὶ ψόφον ἀποτελοῦντοϲ. ὁ δὲ πλαταγὴν χαλκευϲάμενοϲ ἐπλατάγει.
1698 Πλαταγώνιον: τὸ μηδέν. κυρίωϲ δὲ τὸ τῆϲ μήκωνοϲ φύλλον, καὶ τὸ τῆϲ ἀνεμώνηϲ. ἀπὸ τοῦ πλατάϲϲειν, τουτέϲτιν ἠχεῖν. καταχρηϲτικῶϲ δὲ ᾡτινιοῦν πλάτοϲ ἔχοντι. ὅθεν καὶ ἡ πλαταγή. ἐϲημειοῦντο δὲ ἀπ᾿ αὐτοῦ τὴν τῶν ἐρωμένων ϲτοργήν, τιθέντεϲ ἐπί τε τοῦ ἀντίχειροϲ καὶ τοῦ λιχανοῦ καὶ ἀντικόπτοντεϲ. καὶ εἰ μὲν ἤχηϲεν, ἐϲτέργοντο· εἰ δὲ μή, τὸ ἀνάπαλιν.
1699 Πλαταμῶνοϲ: ὄνομα τόπου.
1700 Πλαταιά: πόλιϲ. καὶ Πλάταιαν, ὄνομα πόλεωϲ.
1701 Πλαταιεύϲ· καὶ Πλαταιέα ναῦϲ. καὶ Πλαταιεῖϲ, ἐθνικόν.