Suidae lexicon

221 Ὡϲ δεῖ: δέον γενέϲθαι.

222 Ὡϲ δή ϲφιν: ὡϲ δὴ αὐτόϲ.

223 Ὡϲ ἐκ τῶν παρόντων: ἐξ ἀνάγκηϲ. ἡ δὲ ὡϲ ἐπύθετο, ὡϲ ἐκ [*](Ε) τῶν παρόντων αἵρεϲιν ἑκάϲτῃ δόντοϲ θανάτου ὡϲ ἔνι μάλιϲτα ἀλύπου τε καὶ κούφου, τὸ διάδημα, ὅπερ οὖν ἐπὶ τῆϲ κεφαλῆϲ εἶχε ϲύμβολον δὴ καὶ μαρτύριον ἀρχῆϲ, περιϲπάϲαϲα, εἶτα μέντοι τῷ τραχήλῳ περιβάλλει πρὸϲ τὴν χρείαν τὴν παροῦϲαν βρόχον ἀποφήναϲα.

224 Ὡϲ ἔνι: ὡϲ ἐγχωρεῖ, ὡϲ ἔϲτι. δυϲχερῶϲ αὐτοὺϲ ἐπιδιδόντων [*](Σ) ὡϲ ἔνι μάλιϲτα εἰϲ τὴν χρείαν ταύτην.

225 Ὡϲ ἔνι μάλιϲτα: ἀντὶ τοῦ λίαν. οἱ δὲ τὰϲ μὲν ἀρχὰϲ ἐπτοήθηϲαν [*](Ε) ὡϲ ἔνι μάλιϲτα· μετὰ δὲ ταῦτα τοῦ ϲτρατοῦ δόντοϲ παράγγελμα πάντεϲ ἐβοήθουν. καὶ αὖθιϲ· ὅπωϲ καταγωγαὶ ὡϲ ἔνι ἀϲφαλέϲταται [*](Ε) ἔϲονται.

226 Ὡϲ ἐπίπαν: ὡϲ ἐπιπολύ. λέγεται δὲ τοῦτο καὶ ὡϲ πλήθει. [*](Σ) Δίων ὁ ϲυγγραφεὺϲ πολλαχοῦ κέχρηται τῇ λέξει καὶ ἐν Ῥωμαϊκῶν ιζ΄· πέφυκε γὰρ καὶ ἄλλωϲ ὡϲ πλήθει τὸ μὲν εὐτυχοῦν θραϲύνεϲθαι, τὸ δὲ κακοπραγοῦν μετριάζειν· κἀκ τούτου τὸ μὲν δεδιὸϲ ϲωφρονεῖν, τὸ δὲ θαρϲοῦν ἀκολαϲταίνειν. ἐπὶ πλέον δ᾿ ἐν ἐκείνῳ τοῦτ᾿ ἐφωράθη. καὶ ἐν ιγ΄ καίτοι πέφυκεν ὡϲ πλήθει τὸ μὲν βέβαιον ἐκ βραδυτῆτοϲ, τὸ δ᾿ ὀξύρροπον ἐκ τάχουϲ διανοίαϲ ὑπάρχειν.

227 Ὡϲ ἔποϲ εἰπεῖν: ὡϲ φαίνεται, καὶ ὡϲ ἐν λόγῳ εἰπεῖν. ὡϲ [*](Σ) ἔποϲ εἰπεῖν, τοῦτο ϲχηματίζεται παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ καὶ ὡϲ εἰπεῖν ἔποϲ καὶ ὡϲ ἔποϲ φάναι καὶ ὡϲ φάναι ἔποϲ. ἔτι δὲ καὶ διὰ μιᾶϲ λέξεωϲ ἐκφωνεῖται, οἷον ὡϲ φάναι, καὶ ὡϲ εἰπεῖν. ϲημαίνει δὲ πάντα τὸ αὐτό ἀλλαχοῦ δὲ λέγει Ἀριϲτοτέληϲ ὡϲ τύπῳ περιλαβεῖν. [*](Phil.) τοῦτο δὲ εἴρηκεν, ὅτι μή ἐϲτιν ἀκριβῶϲ ἀφορίϲαντα εἰπεῖν τὰϲ μὲν [*](219 cf. H 220 Soph. Ai. 395 c. sch. cf. Phryn. 129, 1; Eur. Alc. 801 222 ═ Ba 422, 16 cf. H (in Α 110) 223 ἡ sq. Aelian. fr. 12 224 — ἐϲτι ═ H 226 ═ Ba 422, 24; Cass D. fr. 57, 79 et fr. 54, 3 227 — αὐτό ═ Ba 422, 19, sch. Pl. Conv. 186a cf. sch Pl. Rep. 1, 341 a ἀλλαχοῦ sq. Alex. Aphr. 94, 11—14) [*](220 cf. v. Ι 457 222 cf. v ϲφίν 223 cf. v. ταραντινίδιον) [*](4 κριτῇ pr. del. Bhd. 6 δέον] ὡϲ δέον GS 7 αὐτόν G αὐτοῖϲ Ba (Hes. A(GFSM) v. ὡϲ δή) 10 τὸ] καὶ τὸ S 11 εἶτα om. S 13 χωρεῖ GM 16 ϲτρατηγοῦ Kust. 17 ὡϲ A: τε ὡϲ GM ται ὡϲ S 17. 18 ἀϲφαλέϲταται ed. pr.: cp. A ἀϲφαλέϲτατα GSM 226 om. A 20 Δίων—25 ὑπάρχειν om. F 21 καὶ ἄλλωϲ om. S 22 μὲν om. G 26 Ὡϲ ἔποϲ εἰπεῖν om. F; 26 ὡϲ alt. — 27 εἰπεῖν om. GM; sed post vs. 30 αὐτό omisso ὡϲ tert. add. G(F)SM 26 ἐν λόγῳ] λόγοϲ F ὡϲ quart.] nov. gl. AGM; ὡϲ ἔποϲ εἰπεῖν om. sch., Ba 28 ὡϲ pr. om. F καὶ ὡϲ φάναι ἔποϲ om. F 30 ἀλλαχοῦ — p. 626, 2 φυϲικάϲ om. A; 30 ἀλλαχοῦ —Ἀριϲτοτέληϲ om. F ὁ Ἀριϲτοτέληϲ S ὡϲ — περιλαβεῖν] καὶ ὡϲ ἐν τύπῳ περιβαλλεῖν F 31 τοῦτο—p. 626, 2 φυϲικάϲ om. F)

228 Ὡϲ τύπῳ εἰπεῖν: ἀντὶ τοῦ ὡϲ κοινότερον καὶ καθόλου εἰπεῖν.

229 Ὡϲ ἐϲ πᾶν ἀπορίαϲ ἀφικέϲθαι: παντελῶϲ ἀπορῆϲαι.

230 Ὡϲ ἔοικεν: ὡϲ φαίνεται, ὡϲ δεῖ, ὡϲ γίνεται.

231 Ὡϲ ἡδέωϲ φάγοιϲ ἄν ἐξ ὄξουϲ δίκην.

232 Ὠϲηέ: ὁ προφήτηϲ.

233 Ὠϲθείϲ· καὶ Ὤϲθην.

234 Ὡϲ καλόν, ὦ Πόϲειδον, τὸ ϲτῖφοϲ αὐτῶν, καὶ πυκνὸν καὶ γοργὸν ὥϲπερ μᾶζα καὶ πανδαιϲία: ὅταν γὰρ εἰϲ κοινὸν ἑϲτιῶνται, ἑκάϲτου φέρονποϲ ἑαυτῷ δεῖπνον, πυκνὰ πάντα φαίνεται, πῆ μὲν τὰ προϲφάγια φερόντων, πῆ δὲ αὐτῶν ἑϲτιωμένων.

235 Ὠϲμένῳ: ὠθιϲμένῳ, πεϲόντι.

236 Ὡϲ οὐκ ἀρκέϲοι τὸ μὴ οὐ πέτροιϲι πᾶϲ καταξανθεὶϲ θανεῖν· περὶ τοῦ Τεύκρου. ὡϲ οὐκ ἐπαρκέϲοι ἑαυτῷ μὴ λιθόλευϲτοϲ γενέϲθαι· ὡϲ οὐ κωλύϲει ἑαυτὸν καταλιθωθῆναι.

237 Ὡϲ οὐχ ὑπάρχων, ἀλλὰ τιμωρούμενοϲ: παροιμία. ὁ ϲτίχοϲ δέ ἐϲτι Χαιρήμονοϲ ἐκ Θερϲίτου.

238 Ὥϲπερ.

239 Ὥϲπερ κογχύλην διελεῖν: παροιμία ἐπὶ τῶν ϲφόδρα εὐτελῶν.

240 Ὦ ϲπερμαγοραιολεκιθολαχανοπώλιδεϲ, ὦ ϲκοροδοπανδοκευτριαρτοπώλιδεϲ, οὐκ ἐξέλκετ᾿, οὐ παιήϲετ᾿, οὐκ ἀρήξετε; οὐ λοιδορήϲετ᾿; οὐκ ἀναιϲχυντήϲετε; παύεϲθ᾿, ἐπαναχωρεῖτε, μὴ ϲκυλεύετε: ὦ ϲπερμαγόραι καὶ τὰ ἑξῆϲ· ᾠὰ γὰρ ἐπώλουν καὶ λάχανα καὶ ὄϲπρια.