Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

425

1407 Μυλαῖοϲ: ὁ ἀπὸ τό που. καὶ ὁ Μολυϲμόϲ.

[*](Δ)

1408 Μύλη: τὸ κὰτω τοῦ μύλου· ὁ γὰν ὄνοϲ λέγεται. Προκόπιοϲ· [*](Σ) τῶν δὲ ὀχετῶν γῆϲ Ῥωμαίων διαιρεθέντων, οὐκέτι τὸ ὕδωρ [*](Ε) τὰϲ μύλαϲ ἐνήργει.

1409 Μυλήφατοϲ.

[*](Δ)

1410 Μυλιόωντεϲ: Θρηνοῦντεϲ.

[*](Δ)

1411 Μυλωθρικόν.

[*](Δ)

1412 Μύλωνοϲ: ὁ μύλωνα κεκτημένοϲ, καὶ ἐργαζόμενοϲ.

[*](Harp.)

1413 Μύλωνοϲ: ὄνομα κύριον.

[*](Δ)

1414 Μύλλοϲ πάντα ἀκύει: ἐπὶ τῶν πωφότητα τροϲποιουμένων [*](Prov.) καὶ πάντα ἀκουόντων.

1415 Μύλοι: οἱ ὀδόντεϲ. οὕϲ γομφίουϲ καλοῦϲι.

1416 Μὺ μῦ, μὺ μῦ, μὺ μῦ, μὺ μῦ, μὺ μῦ, μὺ μῦ: τοῦτο ὡϲ [*](Ar.) θρηνοῦντέϲ φαϲιν. ἔϲτι δὲ ἴαμβοϲ, ἔχων τὸ μὲν πρῶτον υ βραχύ, τὸ δὲ δεύτερον μακρόν.

1417 Μύνη: ἡ πρόφαϲιϲ.

[*](Δ)

1418 Μύξα: τὸ περίττωμα τῆϲ κεφαλῆϲ. ἔνθεν καὶ Μυξωτήρ, τὸ μέροϲ τοῦ ϲώματοϲ. λέγεται μέγεται μέξα καὶ τὸ τοῦ λύχνου. ἐνʼ Ἐπιγάμμαϲι· τῷ με Κανωπίτᾳ Καλλίϲτιον εἴκοϲι μύξαιϲ πλούϲιον, Κριτίου, Anth. λὐχνιον ἔθηκε θεῷ· ἐϲ δ᾿  ἐμὰ φέγγη ἀθρήϲαϲ. φήϲειϲ, Ἕϲπερε, τῶϲ, ἔπεϲεϲ;

1419 Μήξοϲ: ὁ λαγώγηρωϲ παρ᾿  ἡμῖν. ἐπῳδή. ἀλέκτωρ πένει καὶ οὐκ οὐρεῖ, μύξοϲ οὐ πίνει καὶ οὐρεῖ. λέγεται δὲ εἰϲ δυϲουρίαω ὄνου. καὶ παριμία· Βαβαὶμὐξοϲ· ἐπὶ τῶν κομπαζόνων καὶ μεγαλαύχούν· Μὐξοϲ Suid. γὰρ ἐγένετο τῆϲ Ἀρτέμιδοϲ ἱερεύϲ, ἀϲτεῖόϲ τιϲ καὶ μεγάλαυχοϲ.

1420 Μυοπάρωνοϲ: εἶδοϲ πλοίου.

[*](Δ)

1421 Μυῦμαι· αἰτιατικῇ.

[*](Synt.)

1422 Μυούμενοϲ: τελούμενοϲ, μυϲταγωγούμενοϲ.

[*](Σ)

1423 Μοῦντα: πόλιϲ.

[*](Δ)[*](1407— τόπου cf. br. 992, Zon. 1378 1408 — λέγεται═ P, Σ, a 304, 21 cf. Philop. diff., H, Moer. 203, 20; aliter Hellaad. ap. Phot. Bibl. 533b 910 τῶν sq. Proc. Bell. 5,19, 19 1409 355; cf. br. 951 1410 cf. Ambr. 1043 ═Zon. 1379; in Hesiod. O, 530 1412 Harp. ═ cf. Bk. 279, 1; — κεκτημένοϲ ═ Ba 304, 23 cf. Et. M. 594, 45 1413 l. ═ Ambr. 971 et 976, Ps. Jerodian. 196 1414 cf. Zen. V 14 1415 Artem 1, 31 (in app. p. 31, 17) 1416 Ar. Eq. 10 c. sch. 3417═ Ambr. 1006, Et. M. 594, 50 cf. sch. 11; Ap. S. 114, 13, H 1418 μυξωτήρ cf. Ambr. 1011 τῷ sq. Anth. 148 1419 ἀλέκτωρ— ὄνου Incantamenta magica Σa, H cf. Suppl. 11) 1420 ═ Abr. 982 1421 ═ Synt. Giud. et Laur. 1422 ═ P, 1412 H cf. Bs 304, 24, Zon. 1379 1423 cf. Z on. 1377)[*](1412 hinc v. 3125 extr. 1415 cf. 1402, 1404, 14 1419 cf. v. 1115 καὶ παροιμία sq. ex v. B 6 1420 cf. v. K 1404)[*](1 ὁ pr. om. 2. 3 Ποκόπιοϲ om. F post 1412 καὶ ἐξ αὐτ(οῦ) ῥῆ(οῦ) ῥῆ(μα) A(GFVM) μυλωθρῶ mg. add, cf. v. 3125 1414 pst 1410 GM, ordo poscit 10 κουφότητα AFM κουφότατα V 11 πάντων AFV 12 γομφίαϲ A 14 υ] μυ G 19 κανωπίϲτᾳ G 20 ἀθροίϲαϲ GF φὑϲειϲ 21 ἔπεϲε V 22 λαγόγηρωϲ G 24 καὶ pr. — 25 μεγάλαυχοϲ om. AFV mg. Ar 24 Βαβαὶ μὑξοϲ ex Ar solo 28 Μυούμενοϲ] καὶ Μ. M 1423 ex AF solis)
426
[*](Σ)

1424 Μυόχοδον: οὐδενὸϲ ἄξιον. Μένανδροϲ Ῥαπιζομένῃ· ὁ μυόχοδοϲ γέρων λεληθέναι ϲφόδρα οἰόμενοϲ.

[*](Synt.)

1425 Μύω: τὸ καμμύω· αἰτιατικῇ.

[*](E)

1426 Μυώνων: τῶν νευρωδῶν τόπων. Προκόπιοϲ· Γότθων δέ τιϲ ἀκοντίῳ βαλών, μυώνων δὲ οἳ ὄπιϲθέν εἰϲι τῶν κνημῶν ἑκατέρων, ἐπιτυχών, ἐρχόμενοϲ τὸν νεκρὸν εἷλκε.