Suidae lexicon

930 Κατέθει: κατέτρεχεν.

931 Κατέθορε: κατεπήδηϲεν.

932 Κατεκάλει· ὁ δὲ πανταχόθεν κατεκάλει τοὺϲ περιϲῳζομένουϲ τῶν Ἀθηναίων. ἀντὶ τοῦ ἐφώνει.

933 Κατέκανεν: ἀνεῖλεν, ἐφόνευϲε. Ξενοφῶν· ὁ δὲ Κῦροϲ ἄρκτον [*](Ε) ποτὲ ἐπιφερομένην οὐκ ἔτρεϲεν, ἀλλὰ ϲυμπεϲὼν κατεϲπάϲθη ἀπὸ τοῦ ἵππου, καὶ τὰ μὲν ἔπαθεν, ὧν καὶ τὰϲ ὠτειλὰϲ ἔτι εἶχε, τέλοϲ δὲ κατέκανε.

934 Κατʼ ἐκεῖνο δὴ καιροῦ, ἐν ᾧ ὁ βαϲιλεὺϲ ἐτεθνήκει.

935 Κατεκήληϲαν: κατεπράϋναν.

936 Κατεκλίνομεν: ἀντὶ τοῦ ἀνεκλίνομεν. οὕτωϲ Ἀττικοί. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· ἐπεὶ δὲ βωμῷ πόπανα καθωϲιώθη, κατεκλίνομεν τὸν Πλοῦτον, ὥϲπερ εἰκὸϲ ἦν. ἡ κατὰ ἀντὶ τῆϲ ἀνά.

937 Κατέλαβε: προέλαβεν, ἐπέϲχε τῆϲ ὁρμῆϲ. καὶ ϲφέαϲ Ἀλέξανδροϲ κατέλαβε ϲοφίῃ, χρήματα δοὺϲ πολλὰ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ἀδελφεήν.

938 Κατελάϲαϲ: ϲυνουϲιάϲαϲ. ἀπὸ τῶν ἀλόγων ζῴων.

939 Κατέλεκτο: κατεκοιμήθη.

940 Κατέλευϲαν: ἐλίθαϲαν.

941 Κατέληξε: κατέπαυϲεν.

942 Κατέλυεν: ἔμενεν. εἰϲ τὸ δωμάτιον, οὗ δὴ κατέλυε, γεγονότα.

943 Κατεμελίτωϲεν: ἡδύτητοϲ ἐπλήρωϲεν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲιν· οἷον κατεμελίτωϲε τὴν λόχμην ὅλην.

944 Κατ᾿ ἐμοῦ ὤμνυον: ὁ ποτὲ ζηλωτὸϲ καὶ περίβλεπτοϲ, νῦν ὅρκοϲ γέγονα τοῖϲ πάλαι θαυμάζουϲι. κατὰ γὰρ τῶν ἐμῶν ὀμνύουϲι ϲυμφορῶν.

945 Κατεμωκῶντο: ἐχλεύαζον. οἱ δὲ τὴν ματαίαν αὐτῶν κατεμωκῶντο [*](Δ + Ε) πολιορκίαν.

946 Κατεμπορεύομαι· γενικῇ.

947 Κατενεμήϲατο: κατέφαγε.

948 Κατέναντι.

949 Κατενήνεκται.