Suidae lexicon

383 Καρθάγεννα.

384 Κάρθαια: τόποϲ τιϲ.

385 Καρία: τόποϲ. καὶ ἡ κεφαλὴ κατὰ γλῶϲϲαν· ὅθεν καὶ κέρατα.

386 Καριαθιαρείμ: τόποϲ. Ἑβραϊκὴ δὲ ἡ λέξιϲ.

387 Καρίδαϲ· ὅτι Ἀπίκιοϲ ὁ Ῥωμαῖοϲ μυριάδαϲ ἀργυρίου κατανάλωϲεν ἐϲ τὴν [*](Suid.) γαϲτέρα ἐν Κιντούροιϲ τῆϲ Γαλατίαϲ πολλὰϲ καρίδαϲ ἐϲθίων. ζήτει ἐν τῷ Ἀπίκιοϲ.

388 Καρικῇ Μούϲῃ: τῇ θρηνώδει. δοκοῦϲι γὰρ οἱ Κᾶρεϲ θρηνῳδοί [*](Σ) τινεϲ εἶναι καὶ ἀλλοτρίουϲ νεκροὺϲ ἐπὶ μιϲθῷ θρηνεῖν. τινὲϲ δὲ ἐξήκουϲαν τῇ βαρβάρῳ καὶ ἀϲαφεῖ· ἐπειδὴ οἱ Κᾶρεϲ βαρβαρόφωνοι. καὶ [*](Prov.) παροιμία Καρικὸϲ αἶνοϲ. ὅτι ἁλιεὺϲ ἰδὼν ἐν χειμῶνι πολύπουν εἶπεν· εἰ μὴ κολυμβήϲω, πεινήϲω.

389 Καρικὸν θῦμα: ἐπὶ τῶν ἄϲαρκα ἢ ἄβρωτα μέλη θυόντων. οἱ [*](Prov.) γὰρ Κᾶρεϲ κύνα θύουϲιν. Εὐνάπιοϲ.

390 Καρίνη γυνή.

391 Καρῖνοϲ, Κάρου τοῦ βαϲιλέωϲ υἱόϲ, γενόμενοϲ ἐν ἐξουϲίᾳ καὶ [*](Ε) βουλήϲεωϲ κύριοϲ, ἀνέδραμε τηλικοῦτον κακὸν ἐϲ τυραννίδα, ὥϲτε ἀπέδειξε χρυϲὸν τοῖϲ πειραθεῖϲι τὴν τραγωδουμένην τυραννίδα· οὕτω καὶ τοὔνομα τοῖϲ ἔργοιϲ μακρῷ παρῆλθε. παίδων μὲν γάρ οἱ γεγονότων ὕβρειϲ διὰ τὸ ϲύνηθεϲ οὐδὲ ὕβρειϲ ἐνομίϲθηϲαν, ἀλλ᾿ ἦν ἐγκύκλιον αὐτῷ καὶ πρόχειρον τοιαῦτα ἁμαρτάνειν. ὁ δὲ ἐγκλήματά τε ἀνέπλαττε καὶ ἐδίκαζε τοῖϲ ἀδικουμένοιϲ καὶ τῶν δικαζομένων οὐδεὶϲ ἐϲῴζετο· ὅπου γε πολλῆϲ οὔϲηϲ καὶ ἀδιηγήτου τῆϲ φθορᾶϲ, παρανηλίϲκοντό τινεϲ τῶν εὐδαιμόνων, ὥϲπερ ἐν κοινοῖϲ δείπνοιϲ ἀλεκτορίδεϲ ἐϲ τὴν Καρίνου τρυφήν. μεμνῆϲθαι δὲ τῶν κατακοπτομένων ἔφαϲκε, τῶν μὲν ὡϲ οὐκ ἐπῄνεϲαν αὐτοῦ τὸ κάλλοϲ, τῶν δέ, ὅτι λέγοντα, ὅτε ἦν μειράκιον, οὐκ ἐθαύμαϲαν ὡϲ ἐβούλετο· ἀπώλλυντο δέ τινεϲ καὶ γελάϲαντεϲ ἐναντίον αὐτοῦ ποτε, καὶ πάντα ἦν αὐτοῦ βαρύτερα διοϲημείαϲ, καὶ ἐλύττα ἐν μέϲοιϲ τοῖϲ ὑπηκόοιϲ. οὗτοϲ ὁ Καρῖνοϲ [*](E V) βαϲιλεύϲαϲ πρᾶγμα μὲν ἐϲ κοινὸν ὄφελοϲ φέρον οὐδὲν εἰργάϲατο· τρυφῇ δὲ καὶ ἐκδεδιῃτημένῳ βίῳ τὰ καθ᾿ ἑαυτὸν παραδοὺϲ παρανάλωμα τῆϲ τρυφῆϲ ἐποιεῖτο φόνουϲ οὐδὲν ἠδικηκότων ἀνθρώπων, κατά τι προϲκεκρουκέναι νομιϲθέντων αὐτῷ. βαρυνομένων δὲ πάντων ἐπὶ τῇ πικρᾷ τυραννίδι ϲυναναμιχθείϲῃ νεότητι, καὶ πάντα ἐκμελῶϲ καὶ δίχα λογιϲμοῦ πράττοντοϲ.

392 Καρκάδονα: τοῦτο λέγεται Χάροντοϲ δάνειον, ϲυναγόμενον ἐκ [*](Σ) τοῦ ὀβολοῦ τοῦ ϲυγκηδευομένου τοῖϲ τελευτῶϲιν· οὐχ ὡϲ ἔνιοι πλανώμενοι βοτάνηϲ ὄνομά φαϲιν εἶναι.

393 Καρκαίρω: ἠχῶ. ζήτει ἐν τῷ ψαμμοκοϲιογάργαρα.

394 Καρκίνοϲ, Ἀκραγαντῖνοϲ, τραγικόϲ. καὶ Καρκίνοϲ, Θεοδέκτου ἢ Ξενοκλέουϲ, Ἀθηναῖοϲ, τραγικόϲ. δράματα ἐδίδαξεν ρξ΄, ἐνίκηϲε δὲ α΄. ἤκμαζε κατὰ τὴν ρ΄ ὀλυμπιάδα, πρὸ τῆϲ Φιλίππου βαϲιλείαϲ τοῦ Μακεδόνοϲ. τῶν δραμάτων αὐτοῦ ἐϲτιν Ἀχιλλεύϲ, Σεμέλη, ἢ [*](Harp.) ἀρχή, ὡϲ Ἀθήναιόϲ φηϲιν ἐν Δειπνοϲοφιϲταῖϲ. Λυϲίαϲ· ἐλυμαίνοντο γάρ μου τὸν καρκίνον εἰϲφοιτῶϲαι, φηϲίν, αἱ κύνεϲ. καὶ ὅταν ὁ ϲῖτοϲ ῥιζωθῇ κατὰ τῆϲ γῆϲ, κεκαρκινῶϲθαί φαϲι. Φερεκράτηϲ· ὁπόταν ϲχολάζῃϲ, νῆψον, ἵνα τὰ λήϊα ϲυγκαρκινωθῇ. λέγεται καρκίνοϲ καὶ πάθοϲ τι ϲυμβαῖνον ἐν τοῖϲ ϲώμαϲιν· ὃ νῦν καρκίνωμα λέγεται. εὑρίϲκεται δὲ πολλάκιϲ καὶ κύριον ὄνομα.

395 Καρκίνοϲ λαγὼν αἱρεῖ: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

396 Καρκίνοϲ, ποιητὴϲ Ἀττικόϲ. ϲκώπτει δέ τιϲ Καρκίνου παῖδαϲ οὕτωϲ· ὄρτυγαϲ οἰκογενεῖϲ, γυλιαύχεναϲ ὀρχηϲτάϲ, ναννοφυεῖϲ, ϲφυράδων ἀποκνίϲματα, μηχανοδίφαϲ. καὶ γὰρ ἔφαϲχ᾿ ὁ πατὴρ γαλῆν τῆϲ ἑϲπέραϲ ἀπάγξαι. λέγει δὲ ὄρτυγαϲ μὲν διὰ τὸ ἐριϲτικόν· τοιοῦτοι γὰρ οἱ ὄρτυγεϲ. οἰκογενεῖϲ δὲ ἀντὶ τοῦ ἐϲκιατραφημένουϲ, ὡϲ ἂν εἴποιϲ ὄρνιθαϲ οἰκογενεῖϲ. γυλιαύχεναϲ δέ, τουτέϲτι μακροτραχήλουϲ· γύλιοϲ γὰρ ϲτρατιωτικόν ἐϲτι πλέγμα ἐπίμηκεϲ. κολοβὸν οὖν εἰκὸϲ εἶναι αὐτοῖϲ τὸ ὅλον ϲῶμα, τὸν δὲ τράχηλον μακρόν, ἢ αὐχέναϲ οὐκ ἔχονταϲ, καθάπερ ὁ γύλιοϲ· ὡϲ μικροὺϲ οὖν καὶ γογγυλώδειϲ ϲκώπτει. ἐχόρευον δὲ οὗτοι τῷ πατρί. ναννοφυεῖϲ δὲ ὅτι νάννοι λέγονται οἱ κολοβοὶ τῶν ἀνθρώπων· οἱ δὲ κολοβοὶ τῶν ἵππων ἴννοι. ὀρχηϲτὰϲ δέ· εἰϲέφερε γὰρ αὐτοὺϲ ὁ πατὴρ ἐν τοῖϲ δράμαϲιν ὀρχουμένουϲ. ϲφυράδων δὲ ἀποκνίϲματα, ἀντὶ τοῦ ταπεινοὺϲ καὶ μικρούϲ. ϲφυράδεϲ δέ εἰϲι τὰ τῶν αἰγῶν καὶ προβάτων ἀποπατήματα, ἡ δὲ ϲφυρὰϲ κυάμου ἔχει τὸ μέγεθοϲ. ταύταιϲ οὖν ἀπεικάζει αὐτούϲ, μᾶλλον δὲ οὐδὲ ταύταιϲ, ἀλλὰ τοῖϲ ἀποκνίϲμαϲιν αὐτῶν καὶ ἀποτμήμαϲιν. εὐτελίζει οὖν αὐτοὺϲ διὰ τὸ βραχύ. ἡ γὰρ τοῦ μικροῦ μερὶϲ μικρὰ ἢ οὐδὲν ἂν εἴη. μηχανοδίφαϲ δὲ ἀπὸ μέρουϲ· Ξενοκλῆϲ γὰρ ὁ Καρκίνου δοκεῖ μηχανὰϲ καὶ τερατείαϲ εἰϲάγειν ἐν τοῖϲ δράμαϲιν· ὃν Πλάτων δωδεκαμήχανόν φηϲιν. ἢ ἐπειδὴ πολλάκιϲ ὡϲ τραγῳδοὶ μηχανικὰ [*](393 L cf. sch. Υ 157, H 394. Ἀθήναιόϲ 5, 189 d, 13, 559 f Λυϲίαϲ (fr. 154) sq. Harp. ═ P; Pherecr. fr. 20 395 cf. Cohn. Z. d. P. 78, n. 60 Diogen. V 96 396 Ar. Pac. 789 —95 c. sch cf. Jb. Suppl. 16, 733 sqq.) [*](396 cf. vv. ϲφύραδεϲ, Γ 475 — 6, Ν 26, l 385) [*](ArF(GlVM)) [*](2 καὶ — p. 35, 4 μύαϲ om. F 2 Καρκίνοϲ alt. ed. pr.: Μαρκῖνοϲ omnes 5 Σεμέλη A, Ath.: Σεμέλητα GIVM ἢ] ἧϲ Ath. 9 νῖψον Vales. 13 Καρκῖνοϲ — τιϲ om. V cf. ad vs. 16 ϲκώπτει—16 δὲ post finem glossae M 14 οὕτωϲ om. V ss. M 15 καὶ] οὐ A 16 λέγει δὲ om. IV δὲ om. M; Καρκῖνοϲ ποιητὴϲ ἦν. οἰκογενὴϲ δὲ (vs. 17) — vs. 18 οἰκογενεῖϲ· ὄρτυγαϲ διὰ (16) — 17 ὄρτυγεϲ sequitur in V cf. v. ϲφυράδεϲ; ὄρτυγαϲ — ὄρτυγεϲ post 18 οἰκογενεῖϲ sed litteris αβ corr. M 20 αὐτοῖϲ om. V, v. ϲφυράδεϲ, sch. ss. M 21 ὡϲ] εἰϲ VMac cf. sch. οὖν om. V ss. M 22 πατρί VMac, v. ϲφυράδεϲ, sch.: Πανὶ AIMec πατρὶ πανί G 30 ὁ] φηϲίν V)

397 Καρκίνου ποιήματα: Μένανδροϲ Ψευδηρακλεῖ. ἀντὶ τοῦ [*](Σ) αἰνιγματώδη. ὁ γὰρ Καρκίνοϲ Ὀρέϲτην ἀπὸ Ἰλίου ἀναγκαζόμενον. ὁμολογῆϲαι ὅτι ἐμητροκτόνηϲεν, ἐποίηϲε δι᾿ αἰνιγμάτων ἀποκρινόμενον.

398 Κάρμηλοϲ: τὸ ὄροϲ. καὶ Καρμήλιον ὄροϲ.

399 Καρμητίϲ: πόλιϲ οὕτω καλουμένη.

400 Καρνεάδηϲ, Λίβυϲ, ἀπὸ Κυρήνηϲ, υἱὸο Φιλοκώμου, φιλόϲοφοϲ, [*](Hesy.) ἀφ᾿ οὗπερ ἡ νέα Ἀκαδημία ἤρξατο. φαϲὶ δὲ τελευτήϲαντοϲ αὐτοῦ τὴν ϲελήνην ἐκλιπεῖν καὶ τὸν ἥλιον ἀμυδρὸν γενέϲθαι.

401 Καρνεάδηϲ ἕτεροϲ, Ἀθηναῖοϲ, φιλόϲοφοϲ, μαθητὴϲ Ἀναξαγόρου.

402 Κάϲτωρ, Ῥόδιοϲ ἢ ὥϲ τινεϲ Γαλάτηϲ· ὡϲ δὲ ἄλλοι ἐπλανήθηϲαν Μαϲϲαλιώτηϲ· [*](Suid.) ῥήτωρ· ὃϲ ἐκλήθη Φιλορώμαιοϲ. γήμαϲ δὲ οὗτοϲ Δηϊοτάρου τοῦ ϲυγκλητικοῦ θυγατέρα ἀνῃρέθη ὑπ᾿ αὐτοῦ ἅμα τῇ γαμετῇ, διότι αὐτὸν Καίϲαρι διέβαλεν. ἔγραψε δὲ Ἀναγραφήν καὶ τῶν θαλαϲϲοκρατηϲάντων ἐν βιβλίοιϲ β΄, Χρονικὰ ἀγνοήματα καὶ Περὶ ἐπιχειρημάτων ἐν βιβλίοιϲ ε΄, Περὶ πειθοῦϲ δύο, Περὶ τοῦ Νείλου, τέχνην ῥητορικήν, καὶ ἕτερα.