Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
381 Ἐκγεγάμεν· Ὁμηροϲ· εὔχεται ἐκγεγάμεν. ἀντὶ τοῦ γεγενῆϲθαι. ἀπὸ τοῦ γῶ, γήϲω, γέγημι· ἀπαρεμφάτωϲ γεγάναι καὶ Δωρικῶϲ γεγάμεν· ὡϲ τιθέναι, τιθέμεν.
382 Ἐκ γενετή ϲ τυ φ λόϲ.
383 Ἑκ γειτόνων· ἐκ γειτόνων τῆϲ μεγαλοφροϲύνηϲ παροικοῦϲαν τὴν ἀλαζονείαν ἐκφεύγει. ἀντὶ τοῦ γειτνιῶιαν.
384 Ἐκδεδαρμένον δέρειϲ: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.
[*]( Prov.)385 Ἐκ δ εέϲ: ἀτελέϲ, ἐλλιπέϲ. ἔδοξε δὲ αὐτοῖϲ πρότερον, ὡϲ μηδὲν [*](Ε) ἐκδεὲϲ εἴη τῶν θείων λογίων, εἰϲ τὴν πόλιν εἰϲελθεῖν, ὅπωϲ τὸ ἄγαλμα, εἰ δύναιντο, κλέψειαν τῆϲ Ἀθηνᾶϲ.
386 Ἐκδέξαϲθαι: οὐκ ἐπί τοῦ ἀναμεῖναι, ἀλλ’ ἐπὶ τοῦ ἀναδέξαϲθαι [*](Σ) καὶ ἀναλαβεῖν. Ἐκδέξαϲθαί ἐϲτι τὸ παρʼ ἑτέρου λαβόντα αὐτὸν [*](Harp.) ἐγχειρεῖν τὸ δεύτερον. ἐπιϲκεπτέον δὲ τὸ ἐν τῷ ε’ Φιλιππικῷ ληφθέν· καὶ τὸ δοκεῖν ἐκδέχεϲθαι τῶν ἐκείνῳ πεπραγμένων.
387 Ἔκ δέξαι: ἀντὶ τοῦ ἀληθεύων οὐ ψεύδομαι, πίϲτευϲον ὑποϲχο [*](Τhdr.) μέννῳ τῷ δούλῳ ϲου, αὐτὸϲ ἐγγυητὴϲ γενοῦ τὴϲ ἐμῆϲ ὑποϲχέϲεωϲ.
388 Ἐκδέχεϲθαι: ἀπείργειν, κωλύειν. γέρρα τε παρατεταμένα ἦν [*](Ε) εἰϲ τὸ ἐκδέχεϲθαι τὰ τῶν βαρβάρων τοξεύματα.
389 Ἐκδέχρ: νοεῖϲ, ὑπολαμβάνειϲ. Πολύβιοϲ· οὐκ ὀρθῶϲ, ὡ ϲτρα [*](Ε) τηγέ, τοὺϲ ἡμετέρουϲ ἐκδέχῃ λόγουϲ. καὶ Ἐκδέχομαι· αἰτιατικῇ.
[*]( Synt.)[*](376 ἄμφω sq. Pisid. sever. 652 —3 877 — Synt. Laur. 378 Ar. Av. 659—60 c. sch. 379 — ἐκριπτουμένων ═ Σ, Ba 212,1 380 cf. Bk. 259, 30 381 Ὀμηροϲ Ε 248. γεγενῆϲθαι cf. H ═ sch ε 248 352 Sext. Emp adv. Eth. 11, 238 cf. lo. 9, 1; fort Metaphr. 383 —ἐκφεύγει Synes. ep. 142 pp. 278 384 ═ Paroem. ed. Gaf. 45, n. 403 385 ἔδοξε sq Aeliano attr. Heinst, Nic. Dam.. Bhd. 333 Ἐκδέἐαϲθαί alt sq Harp.; Dem. 5, 18 387 Thdr. in Ps. 118, 122, PG 80,1860a 389 οὐκ —λόγουϲ Polyb. 10, 18, 12 ═ FS 139,10 Ἐκδέχομαι sq. ═ Synt. Gud.)[*](378 cf. v. παίϲωμεν. Z 663 379 cf. 413. Z 663 330 Z 663 281 Z 663 233 Z 651 ═ 655 384 cf. v. Κ 2691 385 Z 659 386 Z 664 387 Z 663 388 —9 Z 664)[*](377 extra ordinem 3 Ἐκβαίνω· αίτιατικῇ om TF V mg A Ἐκβαίνὲι A(GITFVM) καὶ om. ATFV 7 Ἐκβραϲθῇ A Σ Ba; Ἐκβιαϲθῇ F V M Ἐκκρουϲθῇ GI T 12 γεγεννῆϲθαι Kust. 382 om. A TF V post 383 Gl 20 ϲ 〈ὅπωϲ〉 suppl. pr. 25 ἐκείνοιϲ F Dem. cf. Harp. 28 παρατεταγμένα IF)390 Ἔκδεια: ἡ κεχρεωϲτημένη λοιπάϲ. ἔκδεια γάρ ἐϲτι τὸ μέροϲ καταβαλεῖ ὧν ὀφείλει τιϲ, εἰ καὶ μὴ πάντα· ἔνδεια δὲ τὸ μηδὲν ὅλωϲ καταβαλεῖν. ἢ ἔκδεια μέν ἐϲτι τὸ ἔχοντα μὴ καταβαλεῖν, ἔνδεια δὲ τὸ μηδὲν ἔχειν· ὡϲ εἶναι τὸ μὲν ἑκούϲιον, τὸ δὲ ἀκούϲιον. [*](Thuc.) Ἔκδεια μέν ἐϲτιν ἑκούϲιοϲ ϲτέρηϲιϲ χρημάτων, ἔνδεια δὲ ἀκούϲιοϲ.
391 Ἐκδειματοῦντεϲ: ἐκφοβοῦντεϲ.
392 Ἐκ διαμέτρου.
393 ξκδιαιτηθῆναι: διαπραθῆναι.
394 Ἐκδιῄτηϲε: κακῶϲ διῴκηϲεν.
395 Ἐκδιαίτηϲιϲ: ἡ τρυφή. ὁ δὲ τρυφαῖϲ μαλακαῖϲ καὶ ἐκδιαι [*](Ε) τήϲεϲι διαλυθεὶϲ ἐπανῄει, νωθείᾳ τε καὶ μαλακίᾳ καὶ ἀβουλίᾳ τὰϲ τῆϲ [*](Ε) ἀρχῆϲ ἡνίαϲ ἀφίηϲι. καὶ αὖθιϲ· ἀπαγορεύει πρὸϲ τοὺϲ πόνουϲ πόθῳ [*](Ε) τῆϲ ἐν Συρίᾳ ἐκδιαιτήϲεωϲ. καὶ αὖθιϲ· τὴν Νέρωνοϲ ἐϲ τρυφὴν ἐκδιαίτηϲι.
396 Ἐκδικάϲαϲθαι: Ἰϲαῖοϲ, ἀντὶ τοῦ ἀνάδικον ἐκπρᾶξαι διὰ τὸ δικάϲαϲθαι.
397 Ἐκ δικία.
398 Ἔκδικον: τὸ ἔξω τοῦ δικαίου. Αὶλιανόϲ· τετόλμητο μὲν αὐτῷ τὸ ἔκδικον ἐκεῖνο καὶ παράνομον ἔργον.
399 Ἐκδίκουϲ: δικαίουϲ καὶ ἔξω τοῦ δικαίου ὄνταϲ. ὁ δὲ ἦν [*](Ε) ἔκδικόϲ τε καὶ ἔκνομοϲ. ἀντὶ τοῦ ἄδικοϲ. καὶ Σοφοκλῆϲ· Θῆβαι [*](Soph.) δ’ οὐκ ἐπαίδευϲαν κακόν. οὐ γὰρ φιλοῦϲιν ἄνδραϲ ἐκδίκουϲ τρέφειν. ϲὑ δ’ ἀξίαν οὐκ οὖϲαν αἰϲχύνειϲ πόλιν τὴν αὐτὸϲ αὑτοῦ. καί ϲʼ δ πληθύων χρόνοϲ γέρονθ’ ὁμοῦ τίθηϲι καὶ τοῦ νοῦ κενόν.