Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
361 Ἑκάτειον: Ἑκάτηϲ ἄγαλμα. καὶ παροιμία, Θεαγένουϲ Ἑκάτειον· [*](Ar.) οὗ ἐπυνθάνετο πανταχοῦ ἀπιών. ὃϲ Καπνὸϲ ἐκαλεῖτο. ἥϲαν δὲ Θεα [*](360 ═ Ba 212, 25; δολοῦν ═ H 351 sch. Ar Eq. 653; Σ 488 352 ═ B 212, 26 cf sch Thuc. 5, 28, 2 354 —πόρρω ═ Pe. Herodian. 29 cf. H, L 355 πορρωτάτω sch. Κ 113 cf. H ἑκαϲτάτω alt. sq Proc. Bell. 3, 2, 20 356 l ═ Ambr. 498 357 — πάντοτε cf Phryn. Ecl. p. 103 ἀεί ═ H τῶν—λευκανθιζούϲαϲ Babr. 22, 8 —9 vs. 16 τουϲ—17 ἑκάϲτοτε Ar. Eccl. 181 —2 358 τὴν—νῦν Aelian. fr. 140 360 cf. ad 738 et Rohde, l Sehr. 1, 125, 2 361 —ἄγαλμα sch. Ar Vsp. 804. Θεαγένουϲ—ἀπιών sch. Ar. Lys. 64. ἐϲ sq. sch. Ar. Av. 822 cf. ach. Ar. Pac. 928) [*](353 —3 Z 662 354 cf. 339. Z 680 355 yind. 264, Z 680 356 Z 680 357 Ar, cf, v Δ 1596 358 cf. v K 630 extr. Z 651 359 cf. v. παραϲκευή 349 hinc v, l 697 et v. ϲυγγράφω extr. 361 cf, vv. Θ 80—1, ὑηνεία) [*](1 δοκοῦν F 6 τὸ om FV M 8 ϲυνήγειρον F V 14 οὐ F V; οὐδὲ A(GITFVM) GITM καὶ A 15 ἔτελλεν V ΚM 21 δ’ om. M 26 ἐπὶ— Ὀλυμπιάδοϲ om V ὁ om. M 27 γέγονε —αὺτόν om. VM αὐτόν AGae F; αὐτάῶν Gae 28 Πυθαγόρου Sevin. ὁ Ἑκαταῖοϲ del. Gutschmid πεζόϲ V 29 Ἀκουϲι λαοῦ Voss. 31 Καμνὸϲ F V)
362 Ἑκατηβελέτηϲ: ὁ Ἀπόλλων, ὁ αὐτὸϲ καὶ ἑκατηβόλοϲ.
363 Ἑκάτην· ἀπὸ ταύτηϲ ἔϲτι μαθεῖν εἴτε τὸ πλουτεῖν εἴτε τὸ πεινῆν ἐϲτι βέλτιον· φηϲὶ γὰρ αὕτη τοὺϲ μὲν ἔχονταϲ καὶ πλουτοῦν ταϲ δεῖπνον κατὰ μῆνʼ ἀποπέμπειν, τοὺϲ δὲ πένηταϲ τῶν ἀνθρώπων ἁρπάζειν πρὶν καταθεῖναι. ἔθοϲ γὰρ ἦν ἄρτουϲ καὶ ἄλλα τινὰ κατὰ μῆνα τιθέναι τῇ Ἑκάτῃ τοὺϲ πλουκίουϲ, λαμβάνειν ἐξ αὐτῶν τοὺϲ πέητααϲ.
364 Ἑκάτην: οἱ μὲν τὴν Ἄρτεμιν, οἱ δὲ τὴν ϲελήνην, ἐν φάϲμαϲιν ἐκτόποιϲ φαινομένην τοῖϲ καταρωμένοιϲ. τὰ δὲ φάϲματα αὐτῆϲ δρακοντοκέφαλοι ἄνθρωποι καὶ ὑπερμεγέθειϲ, ὡϲ τὴν θέαν ἐκπλήττειν τοὺϲ ὁρῶνταϲ.
365 Ἑκάτηϲ νήϲου: πρὸ τῆϲ Δήλου κεῖταί τι νηϲύδριον, ὃ ὑπ ἐνίων ψαμίτη καλεῖται. καλεῖϲθαι δὲ οὕτωϲ φαϲὶν αὐτὴν διὰ τὸ τοῖϲ ψαμίτοιϲ τιμᾶϲθαι τὴν θεόν. ψάμιτον δέ ἐϲτι ψαιϲτῶν τιϲ ἰδέα.
366 Ἑκατομβαιών: μὴν Ἀθηναῖοϲ. ἐκλήθη δὲ οὗτοϲ ἀπὸ τοῦ πλείϲταϲ ἑκατόμβαϲ θύεϲθαι τῷ μηνὶ τούτῳ.
367 Ἑκάτομνοϲ: ὄνομα κύριον.
368 Ἑκατόμπεδοϲ νεώϲ: ὁ Ἀθήνηϲι παρθενών. καὶ Ἐκατόμ [*](Harp.) πέδον· Λυκοῦργοϲ. ὁ παρθενὼν ὑπό τινων Ἑκατόμπεδοϲ ἐκαλεῖτο διὰ κάλλοϲ καὶ εὐρυθμίαν, οὐ διὰ μέγεθοϲ.
369 Ἑκατοϲτόϲ: ὁ ἀριθμόϲ.
370 Ἐκ ατοντάρχηϲ.
371 Ἐκκαυλίζων: ἀποκλῶν, ἀναϲπῶν. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν τὰ λἀχανα ἀναϲπώντων.
372 Ἐκβ αλεἶν: λέγουϲιν ἰδίωϲ τὸ κροῦϲαι ταῖϲ ναυϲίν.
373 Ἑκβάλλω· αἰτιατικῇ. τὸν Ἀδὰμ ἐξέβαλε τοῦ παραδείϲου. Ἐκβ ά λλομαι δὲ γενικῇ· ἐξεβλήθη Ἀδὰμ τοῦ παραδείϲου.
374 Ἐκβακχευθείϲ: ἐκμανείϲ. ὁ δὲ Οὐάληϲ ἐκβακχευθείϲ ἐπὶ [*](Ε) τοὺϲ πολεμίουϲ ἀθρόαν παρήγγειλεν ἔξοδον.
375 Ἐκβεβόλβιϲται: ἐξορώρυκται.
[*](362 ═ Ambr. 364—5, Stud, An. 267 cf. Ps. Herodian. 29, H 363 Ar. Pl. 594—7 c. sch. 364 sch. in Greg. Nag. or. 39, PG 36, 340a sec. Gaf. 345 Harp. 333 Harp. cf. Bk. 247, 1, Rt M. 321, 3, Et. Gen. 367 Harp. 368— παρθενών pr. cf. Ambr. 328; Bk. 247, 24 Et. M 321, 20 Ἐκατόμπε δον sq Harp.; Lycurg. fr. 3 369 ═ Armbr. 326 371 sch. Ar Eq. 825 373 — γενικῇ cf. Synt Laur. ἐξεβλήθη sq. ═ An. Ox. 4, 291, 18 374 —μανείϲ Ba 211, 30 cf. sch Pl. Rep. 561a ὁ sq. Eunapio altr. Tittm. 375 fr. com. ad. 992 cf. H, sch. Ar. Pac. 1123)[*](363 cf v. πλουτεῖν 365 hinc v ψαμίτη 371 Z 362 372 ex 934 374—5 Z 663)[*](A(GITFVM))[*]( 6 δεῖπνον] καὶ δεἰπνον V 15 τοῖϲ]ντῆϲ A 16 ψαμμίτοιϲ AF V M cf. Harp. plen. τὴν] τὸν A ψάμμιτον F VM cf Harp. 370 om. F V mg. A 371 om. F V 25 ἀπὸ] ἐκ M 372 om. F V 373 om. TF V post 374 GI 374 pet 372 GI T post 339 M 30 οὐδὲ oύάλις V 32 Ἐκ3εβιλιϲται A cf. Hes.; Ἐκβεβόλιϲται GITF Zon Ἐκβεβόλαιϲται V M ἐξορύκτεται A)376 Ἐκβιαϲτήϲ. ἄμφω γάρ εἰϲιν ἐκβιαϲταὶ τῆϲ δίκηϲ, νύττουϲιν [*](Δ) ἡμᾶϲ πρὸϲ τὸ τῆϲ δίκηϲ πέραϲ. περὶ Γρηγορίου καὶ Βαϲιλείου φηϲίν.
377 Ἐκβαίνω· αἰτιατικῇ. καὶ Ἐκβῇϲ: ἐξέλθηϲ.
378 Ἐκβιβάϲαϲ: ἐξαγαγών. τὴν ἡδυμελῆ ξύμφωνον ἀηδόνα μούϲηϲ [*](Ar.) κατάλειφ ἡμῖν δεῦρʼ ἐκβιβάϲαϲ, ἵνα παίϲωμεν μετ’ ἐκείνηϲ. ἀντὶ τοῦ χορεύϲωμνν.
379 Ἐκβραϲθῇ: ἐκβληθῇ, ἐκριφῇ. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ὑπὸ τῆϲ [*](Σ) θαλάϲϲηϲ ἐκριπτουμένων. λέγεται δὲ καὶ ἐξεπτύϲθη ὑπὸ τῆϲ θαλάϲϲηϲ.
380 Ἐκγαμηθῆναι· ὅταν εἰϲ ἕτερον γένοϲ ἐκδοθῇ παρθένοϲ, οἱονεὶ [*](Σ) τοῖϲ μὴ προϲήκουϲι, τοῦτο ἐκγαμεῖϲθαι λέγεται.