Suidae lexicon

2338 Ἐπὶ Θραϲύλλῳ· Δημοϲθένηϲ ἐν τῇ πρὸϲ Πανταίνετον παραγραφῇ [*](Harp.) τὸ ἐπὶ Θραϲύλλῳ φηϲίν. Ἀττικὸν ἔθοϲ ἀντὶ τοῦ ἐπὶ τῷ Θραϲύλλου μνήματι.

2339 Ἐπιθρώϲκων: ἐφαλλόμενοϲ.

2340 Ἐπιθυμηταί: πρόθυμοι. οἱ δὲ ἐμεγαλοφρόνουν τότε καὶ ἐπίθμηταὶ [*](Ε) ἐξίϲταντο, ὡϲ δὴ μεγάλα μὲν λυμανούμενοι τοὺϲ ἐναντίουϲ καὶ πολλὰ καὶ κερδαλέα ἐνθένδε οἰϲόμενοι. καὶ ἐπὶ τοῦ αἰτεῖϲθαι. [*](x + Ε) ὁ δὲ τοῦτον ἔλεγεν ἐπικαλεῖϲθαι ξύμμαχον. τουτέϲτι δέεϲθαι, χρῇζειν.

2341 Ἐπιθυμία· ἐπιθυμία ἐϲτὶν ἄλογοϲ ὄρεξιϲ, ὑφʼ ἣν τάττεται [*](Phil.) ταῦτα· ϲπάνιϲ, μῖϲοϲ, φιλονεικία, ὀργή, ἔρωϲ, μῆνιϲ, θυμόϲ. ἔϲτι δὲ ἡ μὲν ϲπάνιϲ ἐπιθυμία τιϲ ἐν ἀποτεύξει καὶ οἷον κεχωριϲμένη ἐκ τοῦ πράγματοϲ, τεταμένη δὲ διακενῆϲ ἐπʼ αὐτὸ καὶ περιϲπωμένη. μῖϲοϲ δέ ἐϲτιν ἐπιθυμία τιϲ τοῦ κακῶϲαί τινα μετὰ προϲκοπῆϲ τινοϲ καὶ προϲτάϲεωϲ, ὀργὴ δὲ ἐπιθυμία τιμωρίαϲ τοῦ δοκοῦντοϲ ἠδικηκέναι οὐ προϲηκόντωϲ, ἔρωϲ δὲ ἐπιθυμία τιϲ οὐ περὶ ϲπουδαίου πράγματοϲ· ἔϲτι γὰρ ἐπιβολὴ φιλοπονίαϲ διὰ κάλλοϲ ἐμφαινόμενον. μῆνιϲ δέ [*](2330 ἐπιθειαϲμοί alt. —ἐγίνοντο Arr Parth, fr 34 οὐκ—ἀπολειπόμενοι Thuc 7, 75, 4 θείων ἐπικλήϲεων sch. Thuc. 7, 75, 4 2331 ὁ sq. Men. Prot fr. 11, F FHG 4, 214a ═ EL 183, 10 —1 2332 — ἐπικλεῖϲαι ═ Ba 229, 21 cf H, sch. Ε 751 2333 Ar. Vsp. 1290 2334 τὸν sq. Aelian. fr. 258 2335 ═ Ba 229, 22 2336 οὐκ —θεοῖϲ fort. Aelian. 2337 ═ Ba 229, 23, H 2338 Harp. ═ Et. Gen. Et. M. 359, 51; Dem. 37, 25 2339 ═ Ba 229, 24 sch. Δ 177 cf. H sch. Ε 772 2341 Laert. 7, 113—4) [*](2330 Arr. cf. v. Θ 310 2334 cf. v. ϲκωμμάτιον 2336 cf. v. οὐκ ἐϲ μακράν 2340 Z 791) [*](2 ἐγένοντο F 4 ϲυνεπεφήμηϲαν V 20 ἐπιϲφαλλόμενοϲ F 22 κατεξ- A(GITFVAΜ) ανίϲτατο coni. Bhd. λυμανόμενοι GlM 23 καὶ ἐπὶ —24 χρήζειν ad 2350 vel 2351 rettulit Kust. 29 τοῦ κακῶϲαί] κατακακῶϲαί F προκοπῆϲ IF Laert. 30 προτάϲεωϲ I παρατάϲεωϲ Laert. ἠδικημέναι A)

2342 Ἐπιθυμία ϲώματοϲ· ζήτει ἐν τῷ δεδοξοπεποιημένον.

2343 Ἐπιθυμῶν· γενικῇ. προαιρετικῶϲ ἔχων. τοὺϲ δὲ ἦγε ζῶνταϲ ἐπιθυμῶν Λακεδαιμονίοιϲ ἀγαγεῖν. ϲυντάϲϲεται μετὰ γενικῆϲ.

2344 Ἐπιθύνων: ἐπανορθούμενοϲ.

2345 Ἐπικαγχάζων.

2346 Ἐπικάθηται: ἐπικρέμαται. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ διατειχίζει τὴν πόλιν ἀπὸ τῆϲ ἄκραϲ, ἵνα μηδεὶϲ ἔτι φόβοϲ ἐπικάθηται τοῖϲ Ταραντίνοιϲ ἀπὸ τῶν κατεχόντων τὴν ἀκρόπολιν.

2347 Ἐπικαθίζηται· Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· κρατοῦϲι γοῦν κάν τοῖϲ πολέμοιϲ ἑκάϲτοτε, ἐφ᾿ οἷϲ ἂν αύτὸϲ ἐπικαθίζηται μόνοϲ. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν ζυγῶν. ἐπικαθέζεϲθαι γὰρ τὸ βαροῦν λέγομεν.

2348 Ἐπὶκαλάμῃ ἀροῦν: ἔθοϲ ἐϲτὶ τοῖϲ γεωργοῖϲ παρ ἐνιαυτὸν ἀργὴν καταλείπειν τὴν γῆν, ὅπωϲ ἀκεραίουϲ ἐκτρέφῃ τοὺϲ καρπούϲ, ὡϲ μὴ κατ᾿ ἔτοϲ τοῖϲ ϲπέρμαϲι πονοῖτο. Λυϲίαϲ ἐν τῷ πρὸϲ Τληπόλεμον λόγῳ διαβάλλων τινὰ τῶν ἀπλήϲτων γεωργῶν, τὰ ἐν τῇ γῇ καταχρώμενον καὶ κατ᾿ ἔτοϲ ἐξαναλίϲκοντα τὴν ἰϲχὺν αὐτῆϲ, φηϲίν· οὑτοϲὶ δὲ πυροὺϲ ἐπὶ καλάμοιϲ ἀροῖ τουτέϲτιν ἀεὶ ϲπείρων οὐδεμίαν ἄνεϲιν τῇ γῇ δίδωϲιν.

2349 Ἐπικαλέϲαϲ: μεμψάμενοϲ.

2350 Ἐ0πικαλουμένων: ἀντὶ τοῦ κατηγορουμένων. ἐνίαϲ τῶν κατηγοριῶν εἴωθεν ἀπίϲτουϲ ποιεῖν ὁ τῶν ἐπικαλουμένων βίοϲ.

2351 Ἐπικαλῶν: ἀντὶ τοῦ κατηγορῶν, ἐγκαλῶν. ἀνεῖλε δὲ τοὺϲ ἄνδραϲ ἄλλο μὲν οὐδὲν ἐπικαλῶν, πλὴν ὅτι ϲοφώ τε καὶ ἀρίϲτω τὼ [*](Ε) ἄνδρε γενέϲθην. τὸν ἄνθρωπον λοιδορίαϲ πέρι οὐδὲν ἐπικαλεῖν ἐπαγγείλαϲα, πλὴν ὅτι παιδεραϲτοίη.

2352 Ἐπικαμπὴϲ παράταξιϲ: ἐπὰν τὰ μέϲα τοῖϲ πολεμίοιϲ προϲπίπτῃ, τὰ δὲ κέρατα ἐκ τῶν ὀπίϲω μερῶν ὄρθια ὑφ᾿ ἑαυτὴν ἔχῃ τεταγμένα.

2353 Ἐπὶ κάρ: ἐπὶ τὰ κάτω, ἐπὶ κεφαλήν. ἐξ ὀρέων ἐπὶ κάρ. οἶον ἐπὶ τὰ κατωφερῆ.

2354 Ἐπικαρπίαϲ: κέρδη.

2355 Ἐπικάρϲιον: πλάγιον, οὐκ εὐθύ. Ἡρόδοτοϲ.

2356 Ἐπικατέϲειϲεν: ἐπικατέβαλεν. Ἰώϲηποϲ· πολιορκοῦντοϲ Ἀντιόχου [*](Ε) τὰ Ἱεροϲόλυμα, ἰδὼν Ἐλεάζαροϲ ὁ υἱὸϲ Ματθίου τὸν ὑψηλότατον τῶν ἐλεφάντων κεκοϲμημένον, ὑπολαβὼν ἐπ᾿ αὐτοῦ τὸν Ἀντίοχον εἶναι, πολὺ διακόψαϲ τὸ ϲτίφοϲ τῶν πολεμίων καὶ τὸ θηρίον ὑπὸ τὴν γαϲτέρα πλήξαϲ ἐπικατέϲειϲεν ἑαυτῷ τὸν ἐλέφαντα, μηδὲν δράϲαϲ πλεῖον τοῦ μεγάλοιϲ ἐπιβαλέϲθαι, καὶ ϲυντριβεὶϲ ἀπώλετο.

2357 Ἐπικαιρότατα: ἐπικινδυνότατα.