Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
1959 Ἐπανεθήϲεται: ἀντὶ τοῦ ἐπαφεθήϲεται. κἀμοί τε τῶν τελῶν ἐπανεθήϲεται καὶ μεγάλα κερδανῶ.
1960 Ἐπανένταϲ: ἀφένταϲ.
[*](Σ)1961 Ἐπανέϲχετο: ἐπανελάβετο. ὁ δὲ τὸν πρὸϲ Γέταϲ πόλεμον [*](Ε) ὡϲ μάλιϲτ᾿ ἐπείγοντα ἐπανέϲχετο.
1962 Ἐπανετείνοντο· δοτικῇ. Ξενοφῶν· ἐπανετείνοντο δὲ καὶ [*](Ε) μείζονεϲ ἐλπίδεϲ τοῖϲ ἀξίοιϲ ἔπαινοί τε, καὶ εἴ τι ἐν τῷ ἐπιόντι χρόῳ ἀγαθὸν εἶναι μεῖζον φαίνοιτο. Ἐπανετείνοντο οὖν ἐν [*](Σ) προϲδοκίᾳ ἦϲαν· ἢ ηὔξοντο, ἐμεγαλύνοντο.
1963 Ἐπανέχειν· οἰκείᾳ ϲυνέϲει χρῆϲθαι καὶ μὴ ταῖϲ βίβλοιϲ ἐπανέχειν.
1964 Ἐπανέχειν: ὑψοῦν.
[*](Σ)1965 Ἐπανεῖπον: ἐκήρυξαν. Θουκυδίδηϲ η΄· τῶν δὲ διαφυγόντων [*](Σ) θάνατον διαγνόντεϲ ἐπανεῖπον ἀργύριον τῷ ἀποκτείναντι.
1966 Ἐπάνηκε: ἐπάνελθε.
[*](Δ)[*](1952 δεῦῤ sq. Ar. Av. 648 c. sch. 1953 Ar. Eccl. 276 c. sch. 1954 — δοτικῇ καὶ γενικῇ ═ Synt. Laur.; γενικῇ ═ Synt. Gud. 1954 ═ Synt. Laur. 1956 Harp 1957 ═ Ba 226, 11 cf. H 1958 cf. Synt. Laur. 1959 κἀμοί sq. ad Iambl. dubitanter rettulit bruhn, Rh. Mus. 45, 281, 1 1960 cf. Ba 226, 14, Σa 1962 δοτικῇ cf. Synt. Gud. ἐπανετείνοντο sec.—φαίνοιτο Xen. Cyr. 2, 1, 23 1963 οἰκείᾳ sq. Artem. 1, 12 init. 1964 ═ Ba 226, 12, H 1965 cf. Poll. 2, 128 — ἐκήρυξαν cf. sch. Thuc. 6, 60, 4, H; τῶν sq. Thuc. 6, 60,4 1966 ═ Ambr. 1598 cf. 1652)[*](1953 Z 819 1956 Z 797 1957 Z 820 1959 Z 823 1961—3 Z 823 1965 Z 824 1966 Z 820)[*](5 καὶ θραύϲῃ Α 6 ἀντὶ AVM: ἀντὶ τοῦ GIF cf. sch. 7 Ἐπαναβάλεϲθαι A(GITFVM) Aac περιϲτολίϲαϲθε F Zon. sch.: περιϲτολίϲεϲθε AGIM περιϲτολίϲεϲθαι Aac περιϲτολίζεϲθε V om. T ἱμάτια—περιϲτολίϲεϲθε om. A 7. 8 περιϲτολίϲετθε GITacFM: περιϲτολίζεϲθε TacV ἐπαναβάλεϲθε Zon. cf. Ar. 1954 om. T 10 καὶ—πειρώμενοϲ om. FV πειρώμενοϲ A: πειρώμενοι GlM 1957 om. T 13 ἐπανακομιϲθέντεϲ om. GIM 1962 om. T 22 Ἐπανετείντο GIM 23 ηὕξηντο A 24 χρᾶϲθαι GITVM ταῖϲ] τοῖϲ TF 27 η΄] Ϛ΄ Valck.)1968 Ἐπανρημένοϲ: προῃρημένοϲ, θέλων.
1969 Ἐπανιϲτῶ· δοτικῇ. καὶ Ἐπανίϲταμαι· δοτικῇ
1970 Ἐπανιτέον: ἐπανακτέον.
1970b Ἐπανώχθη.
1971 Ἐπανορθῶ· αἰτιατικῇ.
1972 Ἐπαντλῶ· αἰτιατικῇ.
1973 Ἐπάντουϲ: ὑψηλοῦ. Θουκυδίδηϲ· οἱ δὲ Ἀθηναῖοι βαλλόμενοι ὑπὸ πολλῶν ἀπὸ τοῦ λόφου ἐπάντουϲ ὄντοϲ, διϊκνοῦντο γὰρ ῥᾷον οἱ ἄνωθεν, οὐ δυνάμενοι βιάϲαϲθαι ἀνεχώρουν.
1974 Ἐπαποδυώμεθα: ἀντὶ τοῦ ἐπιχειρήϲωμεν. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ᾿ ἐπαποδυώμεθα τουτῳὶ τῷ πράγματι.
1975 Ἐπαπόρηϲιϲ: ἀπορία.
1976 Ἐπαποδύρομαι· αἰτιατικῇ
1977 Ἐπάροϲ: πείϲαϲ. θραϲυτάτουϲ ἄνδραϲ ἐλπίϲιν εὐεργεϲιῶν ἐπάραϲ ἀνοϲίων ἔργων ἀρχηγοὺϲ γενέϲθαι. καὶ αὖθιϲ· μειζόνωϲ [*](Ε) ἐπαινέϲαϲ, τοῖϲ τε ἄλλοιϲ ἐπάραϲ καὶ ὅτι ἀποχρῶν ἔϲται τοῖϲ ἀμφ᾿ αὑτὸν ὠνεῖϲθαι τὰ ἐπιτήδεια τῆϲ ξυμβαινούϲηϲ τιμῆϲ. καὶ αὖθιϲ· [*](Ε) καὶ καταψευϲάμενοϲ τοῦ βαϲιλέωϲ θάνατον καὶ ἐπάραϲ πολλοὺϲ τὰ λυϲιτελῆ οἱ φρονεῖν καὶ τῆϲ ἐκείνου μερίδοϲ εἶναι ἤθροιϲε δύναμιν ῥᾳδίωϲ πολλήν.