Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

[*](Σ)

121 Ἐγκραγών: λόγοιϲ κατεξαναϲτάϲ, διαλοιδορηϲάμενοϲ. δοτικῇ ϲυντάϲϲεται.

[*](Δ)

122 Ἐγκρατέϲτεροϲ. Θουκυδίδηϲ· τήν τε ἀρχὴν ἐγκρατεϲτέραν [*](Ε) ἐποίηϲα καὶ κατεϲτήϲαντο, καὶ αὐτοὶ ἐπὶ μέγα δυνάμεωϲ ἐχώρηϲαν.

[*](Phil.)

123 Ἐγκράτεια: διάθεϲιϲ ἀνυπέρβατοϲ τῶν κατʼ ὀρθὸν λόγον ἢ ἕξιϲ ἀἡττητοϲ ἡδονῶν. ὅτι ἔϲτι δεικνύναι μεταλαβόνταϲ, ὡϲ ποτὲ μὲν ὁ ϲπουδαῖοϲ οὐ ϲώφρων, μεταλαβόντα τὸν ϲώφρονα εἰϲ τὸν ἐγκρατῆ· εἰ γὰρ τοῦ μὲν ἐγκρατοῦϲ οὐ ϲυμφωνεῖ τὰ μέρη τῆϲ ψυχῆϲ πρὸϲ ἄλληλα, τοῦ δὲ ϲπουδαίου ϲυμφωνεῖ, οὐκ ἂν εἴη ὁ ϲπουδαῖοϲ ἐγκρατήϲ· ὥϲτε οὐδὲ ϲώφρων, εἰ ταὐτὸν ἡ ϲωφροϲύνη τῇ ἐγκρατείᾳ. πάλι δ’ αὖ δύναταί τιϲ δεικνύναι τὸν ϲπουδαῖον ἐγκρατῆ μεταλαβών τὴν ἐγκράτειαν εἰϲ τὴν ϲωφροϲύνην, εἴ γε ὁ μὲν ϲπουδαῖοϲ ἐν ὁμολογίᾳ τῶν τῆϲ ψυχῆϲ δυνάμεων πρὸϲ ἀλλήλαϲ εἴη, ἡ δὲ τῶν τῆϲ ψυχῆϲ δυνάμεων πρὸϲ ἄλληλα ϲωφροϲύνη. οὕτω καὶ ὁ Δημοϲθένηϲ καταϲκευάϲαι βουληθείϲ, ὅτι μὴ δεῖ χάριν ἔχειν Φιλίππῳ ὑπὲρ ὧν ἔδωκε, μετέλαβε τὸ ἔδωκεν εἰϲ τὸ ἀπέδωκε· καὶ ὁ Θουκυδίδηϲ βου ληθεὶϲ παροξῦναι τοὺϲ Ἀθηναίουϲ πρὸϲ τοὺϲ Μιτυληναίουϲ, τὴν ἀπόϲταϲιν αὐτῶν εἰϲ τὴν ἐπανάϲταϲιν μετέλαβε. καὶ ἡ ϲυνήθεια δὲ πλήρηϲ τῆϲ τοιαύτηϲ χρήϲεωϲ, μεταλαμβάνοντεϲ ἀεὶ τὰ ὀνόματα πρὸϲ τὰ ἐμφαντικώτατα, τὸ τέμνειν εἰϲ τὸ κατατέμνειν, τὸ ἐϲθίειν εἰϲ τὸ κατεϲθίει, τὸ μειδιᾶν εἰϲ τὸ γελᾶν· μεταλαμβάνουϲι δὲ καὶ τὸν πανοῦργον εἰϲ τὸν φρόνιμον, τὸν δὲ τολμηρὸν εἰϲ τὸν ἀνδρεῖον, τὸν πρᾶον εἰϲ τὸν ἀργὸν καὶ ἀκίνητον, τὸν ἐλευθέριον εἰϲ τὸν ἄϲωτον, [*](117 περιλαμβάνων ═ Choer. Epim. Ps. 133, 30 ex quo Et Gud. cf. sch Inocr. 9, 5, Hermogen ed Rabe 15, 6, Nicol. Rhet. Gr. 11, 49, 3; Thom. 205, 2 118 ἐνδιάθετον Tim. Ἐγκότωϲ, ὀργίλωϲ ═ Ba 205, 7, PH τίϲ —ἔχει Anth. 7, 40, 3—4 119 — Ambr. 86 120 ═ H 121 διαλοιδορηϲάμενοϲ cf. Synes. ep. 79, 225b 122 τήν sq Thuc 1, 118, 2 126 vs. 15 ἡδονῶν Laert. 7, 93. vs. 15 ἔϲτι —p. 197, 2 μεταλαμβάνει Alex Aphr. 157, 18—158, 7. p. 197, 3 δείξαι sq. l. lT 176, 20—7) [*](118 Anth. hinc v. Θ 366. 419 Z 604 120—1 Z 68 123 hinc 804 Z 600, v. τολμηρόϲ, v. οἰκονομία) [*](A(GITFVM))[*]( 118 extra ord. 5 Ἐἰκότωϲ V 6 Ἐγκοτοϲ—7 ὀργή om A TFV mg. ad 117 G post 115 I 10 11 δοτικῇ ϲυντάϲϲεται om. T 14 λόγων GIFM 16 μεταλαβόντοϲ A cf. Alex. 22 〈πρὸϲ〉 suppl. pr. ═ Alex. δὲ om. V 23 οὕτωϲ FM Alex 25 ἀποδέδωκεν M 29 τέμνειν] τέλειον GlT 30 μεταλαμβάνων GIT δὲ om. GIT)

197
τοὶ οἰκονομικὸν εἰϲ τὸν ἀνελεύθερον. οὕτω καὶ Καλλικλῆϲ ἐν τῷ Γοργίᾳ παρὰ τῷ Πλάτωνι τοὺϲ ϲώφροναϲ ἠλιθίουϲ μεταλαμβάνει. δεῖξαι δὲ θέλοντεϲ ὅτι ὁ ϲώφρων οὐκ ἔϲτιν ἐγκρατήϲ, μεταληψόμεθα τὸν ἐγκρατῆ εἰϲ τὸν αὐτοκρατοῦντα (τοῦτο γὰρ ϲημαίνει τὸ ὄνομα), καὶ δείξαντεϲ ὅτι ἔνθα τὸ κρατοῦν, ἐνταῦθα καὶ κρατούμενόν τι ἔϲται, τὸ δὲ κρατούμενον ἀντιϲπῶν καὶ μαχόμενον κρατεῖται, ἔνθα δὲ τὸ μὲν κρατοῦν τὸ δὲ κρατούμενόν ἐϲτι τῆϲ ψυχῆϲ, οὐκ ἔϲτιν ἐνταῦθα ὁμολογία, ὁ δὲ ϲώφρων ὁμολογοῦντα ἔχει τὰ τῆϲ ψυχῆϲ μέρη πρὸϲ ἄλληλα. ὁ αὐτὸϲ λόγοϲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀκρατοῦϲ καὶ ἀκολάϲτου.

124 Ἐγκράτεια ϲωφροϲύνηϲ διαφέρει· ἡ μὲν γὰρ ϲωφροϲύνη [*](Phil.) ἠρεμαίαϲ ἔχει τὰϲ ἐπιθυμίαϲ, ἡ δὲ ἐγκράτεια ϲφοδράϲ. ἐγκρατὴϲ λέγεται οὐ κατὰ ἀπάθειαν, ἀλλὰ διὰ τὸ πάϲχειν μέν, μὴ ἄγεϲθαι δὲ ὑπὸ τῶν παθῶν. καὶ Ἐγκρατήϲ, ὁ ἐπικρατέϲτεροϲ.

125 Ἐγκράτεια: ἡ τῶν κακῶν ἀποχή.

126 Ἐγκρατήϲ· ὁ δὲ πολλάκιϲ ἐνόϲηϲε, καὶ ἀνέρρωϲεν αὐτὸν ὁ [*](Ε) θεόϲ. ἐπεὶ δὲ ἐγκρατὴϲ ἐγένετο ἑαυτοῦ καὶ τῆϲ ὑγιείαϲ, τοῦ ϲωτῆροϲ οὐδεμίαν ὦραν ἐτίθετο. καὶ αὖθιϲ· ἔλεγε δὲ ὁ λεωργὸϲ τῶν [*](Ε) φθανουϲῶν ἰάϲεων τύχῃ μᾶλλον ἢ βουλήϲει θεοῦ ἐγκρατὴϲ γεγονέναι.

127 Ἐγκρἱνει: ϲυντάττει. οὔτι που τοὺϲ μὲν ἐγκρίνει, τοὺϲ δὲ ἀποκρίνει.

128 Ἐγκρίϲ: γλύκαϲμα ἐξ ἐλαίου ὑδαρέϲ.

[*](Σ)

129 Ἔγκριϲιϲ: ἱερὸϲ ἀγών.

130 Ἐγκρυφῆ.

131 Ἐγκρυφίαϲ: ἄρτοϲ ἐν ϲποδῷ κεκρυμμένοϲ. τὰ δὲ γ’ μέτρα τῆϲ ϲεμιδάλεωϲ, ἐξ ὦν ὁ ἐγκρυφίαϲ ἐγίνετο, τὴν τριήμερον τοῦ ἄρτου τῆϲ ζωῆϲ ταφὴν ὑπαινίττεται.

132 Ἐγκυκλήθητι· εἰ μὴ ϲχολὴν ἔχειϲ κατελθεῖν, ἐγκυκλήθητι, [*](Ar.) τουτέϲτι ϲυϲτράφηθι. ἐγκύκλημα δὲ λέγεται μηχάνημα ξύλινον, τροχούϲ ἔχον, ὅπερ περιϲτρεφόμενον τὰ δοκοῦντα ἔνδον ὡϲ ἐν οἰκίᾳ πράττεϲθαι καὶ τοῖϲ θεαταῖϲ ἐδείκνυεν. λέγει οὖν, ὅτι κἃν φανερὸϲ γενοῦ.

133 Ἐγκύκλιον: ἁπανταχοῦ, καθολικόν. Εὐνάπιοϲ περὶ Καρίνου [*](Σ) φηϲί ἀλλ’ ἦν ἐγκύκλιον αὐτῷ καὶ πρόχειρον τὸ τὰ τοιαῦτα ἁμαρτάνειν.[*](Ε) [*](124 ϲφοδράϲ Alex. Aphr. 121, 27 —8. vs. 11 ἐγκρατὴϲ—13 παθῶν l. l. 345, 12—14 vs. 13 Ἐγκρατήϲ cf. Ambr. 66 125 l. ═ Ambr. 81 126 ἐτίθετο Aelian. fr. 41 ἔλεγε sq. fort Aelian. 127 οὔτι sq. Synes. attr. Tittm. 128 ═ Ba 205,12, H 129 cf. Artem. 1, 59 131 in Gen. 18, 6 132 sch Ar. Ach. 408 133 καθολικόν ═ Ba 205,13, Et M. 311, 51 cf. H ἀλλ’—ἀμαρτάνειν Eunap. fr. 4, FHG 4,14) [*](124 Z 600 et 597 126 Aelian. cf. v. Α 2315 427 Z 609 128—9 Z 600 161 hinc v. ϲεμίδαλιϲ 133 Ennap. cf. v. 391 et v. ὕβριϲ 1. Z 604 cf. 602) [*](3 δεῖται A 4 αὐτὸν κρατοῦντα A αὐτοῦ κρατοῦντα F V cp. Alex. A(GITFVM) 5 καὶ τὸ κρατούμενόν F Alex. 6 δὲ alt. om. IF FVM 8 μέρη om. FV 10 γὰρ om. A 11 ἡρεμαίαϲ] ἀνειμέναϲ GT ἐγκρατὴϲ] nov. gl. GITV 15 ἐνόηϲε V 17 δὲ om. M 22 ἐγκρίϲ FV 130 ex IM 25 ἐγένετο T 27 Ἐκκυκλήθητι cett. sch. 30 ἐγένου FVM 32 τὰ om. AGIT)

198
[*](Ar.) τουτέϲτιν εἰϲ παῖδαϲ ὑβρίζειν. οἱ δὲ ἀξιώματοϲ ἀντιποιού μενοι τὴν ἐγκύκλιον ἐπαιδεύοντο παιδείαν. ἡ δὲ ἐγκύκλιοϲ παιδεία διὰ πάϲηϲ ἐχώρει παιδεύϲεωϲ καὶ ῥυθμοῦ καὶ παντὸϲ κινήματοϲ.

134 Ἐγκύκλιοϲ: ἡ ἐτήϲιοϲ τῶν χρημάτων δόϲιϲ. τοῦ δὲ Χαγάνου [*](Ε) τοῦ ἡγεμόνοϲ τῶν Ἀβάρων ἐξαιτοῦντοϲ τὸν ἐγκύκλιον πλοῦτον, [*](Ε) δν ἀν’ ἔτοϲ ἕκαϲτον παρὰ Ῥωμαίων ἐλάμβανον. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ϲτρατηγὸϲ τὰϲ ἐγκυκλίουϲ διανομὰϲ τῶν χρημάτων αὐτοῖϲ ἐποιήϲατο. [*](Ε) Θεοφύλακτοϲ Σιμοκάτηϲ. καὶ αὖθιϲ· ἡ ἐγκύκλιοϲ τῶν χρημάτων [*](Σ) ἐπίδοϲιϲ τῷ Ῥωμαικῷ ἐχεῖτο ϲυντάγματι. Ἐγκύκλια λέγεται καὶ τὰ ποιητικά.

[*](Σ)

135 Ἔξγκυκλον: ἱμάτιον. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐγώ γʼ ἃν κἄν εἴ με [*](Ar.) χρεῖʼ ᾒ τοῦγκυκλον τουτὶ καταθεῖϲαν. καὶ ἀλλαχοῦ· φέρ ἔγκυκλον τουτὶ λάμβανʼ ἀπὸ τῆϲ κλινίδοϲ. καὶ δῆλον, ὡϲ τὸ μὲν ἔγκυκλόν ἐϲτιν ἱμάτιον, ὁ δὲ κροκωτὸϲ ἔνδυμα.

[*](Δ)

136 Ἐγκύμονοϲ: ἐγκύου οὕϲηϲ. καὶ ἔγκυοϲ γυνή.

[*](Σ)

137 ἐγκυρῆϲαι: ἀντὶ τοῦ ἐντυχεῖν. οὕτωϲ Κρατῖνοϲ.

[*](Σ)

138 ἐγκύρτια: τὰ ἐν τοῖϲ κύρτοιϲ ἐνυφάϲματα. Πλάτων δὲ χρῆται ἐν Τιμαίῳ ἐπὶ τῆϲ φάρυγγοϲ τῇ λέξει.

139 Ἐγκυτί: ἀντὶ τοῦ ἐγγύϲ. οὕτωϲ Καλλίμαχοϲ.

[*](Σ)

140 Ἐγλιξάμην: ἐπεθύμηϲα. οὕτωϲ Πλάτων.