Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
223 Αἰνικτά: ἄγνωϲτα, κεκρυμμένα. ὡϲ πάντα γʼ αἰνικτὰ κἀϲαφῆ μοι λέγειϲ.
224 Αἴνιον καὶ λἰνίουϲ: πόλειϲ. ϲυνέβαινε δὲ τοὺϲ Αίνίουϲ πάλαι μὲν [*](Suid.) ϲταϲιάζει, προϲφάτωϲ δὲ ἀπονεύειν τοὺϲ μὲν πρὸϲ Ἐὐμένη, τοὺϲ δὲ πρὸϲ Μακε δονίαν.
225 Αἶνοϲ: πόλιϲ ἐϲτὶ τῆϲ Θράκηϲ, ἣν Ἔλληνεϲ τὰ πρῶτα Ἀλωπε κοννηϲίοιϲ κατᾠκιϲαν, ὕϲτερον δὲ ἐκ Μιτυλήνηϲ καὶ Κύμηϲ ἐπηγάγοντο Δ ἐποίκουϲ. καὶ ἐξ αὐτοῦ Αἰνίτηϲ, ὁ πολίτηϲ.
[*](211 Αἱμυλώτατοϲ ═ Ambr. 245 212 cf. Ambr. 247 243 Αἰναγυέτη Ambr. 277 Αἰναρέτηϲ sq. ═ Ba 45, 3 cf. Theognost. An. Ox. 2, 6, 12; sch. Π 31 ═ Et. M. 36, 8; Ambr. 265 214 ═ Ambr. 262 215 cf Polyh. 10. 44, 1—2 Byz Zt. 23, 26 216 Αἰνείου cf. L, Ambr. 269. Αἰνειᾶνεϲ —ἔθνουϲ ═\ Ambr. 270 cf. Ps. Herodian. 34. Αἰνιεῖϲ ═ Ambr. 272 218 δεινή ═ L, H cf. Ambr. 274 ═ Zon. 80. Αἴνη sq. ═ Ambr. 278 219 αἰνῆϲαι Ambr. 276 220 Αἰνίζω ═ Ambr 288 Αἰνίϲϲω sq. cf H ν αἰνιττόμενοϲ 221 ═ Ba 45, 5, Σe cf. H 223 Soph. 0T 439 c. sch. 224 Αἰνίουϲ· πόλειϲ cf Harp. ═ P, Ba 47, 4 225 ἐποίκουϲ Harp ═ P, Ba 47, 4; — Θράκηϲ Et. M. 35, 55 cf. H v. Αἰνόθεν, Ps. Herodian. 34 ἐξ sq. cf. P)[*](211 hinc vv Ῥωμύλοϲ et Τερτύλοϲ 212 cf. Z 64 213 —6 Z 70 215 cf. v. Κ 1726 213 Z 80 219 cf. v. νῆϲϲα. Αἰνίται sq ex 225 220 Z 92 24Z 87 222 Z 70 224 Z 87, ϲυνέβαινε sq. ex v. Α 3451 2225 hinc 219 extr. et v Α 1389, Z 80)[*](A(GITFVM))[*](1 ὁγήϲονται M 2 καὶ Αἱμυλώτατοϲ om. FVM Αἰνεύαϲ A 9 καὶ λἰνειάδὲϲ AV οἱ—δὲ om. V; οἱ—καταγόμενοι om. in lac. F καταγόμενοι om. (GIT Αἰνειᾶνεϲ AGI Ps. Herodian.; Αἰνιᾶνεϲ TFM Ambr. δὲ om. F, nov. gl. 10 καὶ —πληθυντικῶϲ om. FV 218 —9 mg. A post 220 Gl post 231 T 13 Αἰνἰτμι—Αἴνου om. AF 222 om. GIT 16 Ἐὔνικοϲ Poll. 10, 100 et Ath. 13, 567c cf. Mein. fr com.. 1, 249sq. 17 Αἴνειοϲ M 18 Μετάβολοι AM; Μετάβα FV 21 ϲυνέβαινε—22 Μακεδονίαν om GITFV mg. A 22 προϲ αὐτουϲ A κατανεύειν M 24 ἣν οἱ ἕλληνεϲ FVM πρῶτα] πατρῷα FV 26αὐτοῦ AF; αὐτῆϲ T αὐτῶν rell.)226 Αἰνίττεται: ἀντὶ τοῦ δηλοῖ Ἀριϲτοφάνηϲ· δοκέω μὲν ὡϲ [*](Ar.) Κλέωνα τοῦτʼ αἰνίττεται καὶ αἰνίττεϲθαι δὲ τὸ λεληθότωϲ περί τινοϲ λέγειν.
227 Αἰνοβίαϲ: πολεμικόϲ Ἀβδήρων προθανόντα τὸν αἰνοβίην [*](Anth.) Ἀγάθωνα πᾶϲʼ ἐπὶ πυρκαϊῆϲ ἥδ᾿ ἐβόηϲε πόλιϲ
228 Αἰνόθεν αἰνῶϲ: λίαν δεινῶϲ· ἐκ δεινοῦ· τὸ γὰρ αἰνόθεν γενική.
[*](Δ)229 Αἰνόμοροϲ: ὁ κακόμοροϲ.
[*](Δ)230 Αἶνοϲ: λόγοϲ παροιμιώδηϲ. ἢ ἔπαινοϲ, καὶ ἐγκώμιον. αἶνόϲ τίϲ [*](Σ) ἐϲτιν· ὡϲ ἀνήρ τε καὶ οὐκ ἀνήρ, ὄρνιθα κοὐκ ὄρνιθα, ὄρνιθα δ’ ὅμωϲ, ἐπὶ ξύλου με κοὐ ξύλου καθημένην, λίθῳ τε κοὐ λίθῳ με βαλὼν διώλεϲεν. εὐνοῦχοϲ, νυκτερίϲ, νάρθηξ, κίϲϲηριϲ. αἶνοϲ διαφέρει μύθου τῷ τὸν αἶνον μὴ πρὸϲ παῖδαϲ, ἀλλὰ πρὸϲ ἄνδραϲ πεποιῆϲθαι καὶ μὴ πρὸϲ ψυχαγωγίαν μόνον, ἀλλὰ καὶ παραίνεϲιν ἔχειν τινά. βούλεται γὰρ ἐπικρυπτόμενοϲ παραινεῖν τι καὶ διδάϲκειν· ὅπερ καὶ Ἡϲίοδοϲ φαίνεται πεποιηκώϲ. Αἰνὸϲ δὲ ὀξυτόνωϲ ὁ δεινὸϲ [*](Δ) ἄνθρωποϲ. καὶ Αἶνοϲ, ἔπαινοϲ, ὕμνοϲ, δόξα.
[*](Ps.)231 Αἰνῶ: παραιτοῦμαι. Σοφοκλῆϲ. καὶ ἐπαινῶ. καὶ Αἰνῶ ϲε.
[*](Σ synt.)232 Αἰνών· ἀπὸ τοῦ εὐαγγελίου. ἦν δὲ καὶ Ἰωάννηϲ βαπτίζων ἐν Αἰνὠν ἐγγὺϲ τοῦ Σαλήμ.
233 Αἰνοίην: ἀντὶ τοῦ ϲυγκατένευϲα.
234 Αἴνυτο: ἀφῄρητο, ἐλάμβανε. καὶ Αἴνυϲθαι ὁμοίωϲ.
[*](Δ)235 Αἴξ, αἰγόϲ. καὶ παροιμία· ἡ αἴξ δοῦϲα τὴν μάχαιραν. [*](Δ) Κορινθίῳ γὰρ Ἥρᾳ Ἀκραίᾳ θυόντων, ἣν λέγεται ἱδρῦϲαι Μήδειαν, [*](Σ) οἱ ἐν τῇ παρόχῳ μεμιϲθωμένοι γῇ κρύψαντεϲ τὴν μάχαιραν ἐϲκήπτοντο ἐπιλελῆϲθαι. ἡ δὲ αἴξ αὐτὴν τοῖϲ ποϲὶν ἀνεϲκάλευϲεν.
236 Αἳξ τὴν μάχαιραν.
[*](226 Ar Pac, 47 c. sch. 227 Ἀβδήρων sq. Anth. 7, 226 228 cf. L, Ambr.290 sch. H 97, Hes. 229 cf. sch. X 481, aliter Ambr 260 230 — ἀνήρ alt. ═ P, Ba 44, 20; παροιμιώδηϲ ═ Philop. diff.; ἔπαινοϲ cf ad extr. vs. 8 αἶνόϲ — 11κίϲϲηριϲ cf. sch. Pl Rep. 475d, Ath. 10, 452c (═ Clearch. fr. 66, FHG 2, 322) vs. 11 αἶνοϲ —15 πεποιηκώϲ Iul. or. 7, 207a. b; Hesiod. O. 202 vs. 15 δεινὸϲ cf. Et. M. 35, 58, H v. αἰνόν (aliter Ambr. 261 et 281 ═ H) vs. 16 Αἶνοϲ— ὕμνοϲ cf. H v. αἴνου;— ἔπαινοϲ ═ An. Ox. 2, 428, 24, L, Ps. Herodian. 34 et 167 cf. Apion 231— ἐπαινῶ Ba 47, 12, P cf. H, Et. M 36, 22; ἐπαινῶ ═ Ambr. 286, Ps. Herodian. 34; Soph. fr. 105 vs. 17 Αἰνῶ ϲε ═ Synt. Laur. 232 ἦν sq. Ioh. 3, 23 264 ἐλάμβανε sch. 0 459 ═ H cf. L ═ sch. Λ 579 Ambr. 284 235 αἰγόϲ cf. Ps. Herodian. 35, L, Ambr. 292 vs. 22 ἡ sq. ═ P v. ἡ αἴξ cf. H ═ Zen l279)[*](228 Z 97 230 cf. v. νυκτερίδοϲ αἶνοϲ. hinc v. μῦθοϲ, Z 63 231 Z 92 233 Z 92 234 cf. v. A 2799 235 cf. 69 286 ex 69)[*](2 δὲ om. FVM 6 ἐκ —γενική om. T ἐκ] ὡϲ ἐκ VM τὸ γὰρ] τὴν G A(GITFVM) τὸν I 8 αἶνόϲ—11 κίϲϲηριϲ om. T 10 με alt. om. Gl sch. 11 εὐνοῦχοϲ —κίϲϲηριϲ ex V, sch mg. l ss. ad verba F κίϲϲηριϲ F; κίϲϲηρ om. l αἶνοϲ nov. gl. GIFM 12 μύθουϲ A πεποιεῖϲθαι AF 14 καὶ alt. ex A Iul. 16 καὶ —δόξα om. TFV post 232 GI 17 καὶ Αἰνῶ ϲε ex AM; καὶ αἰνεῖτε Gl cf. 217 232 om FV, non nov. gl. AM 18 ἀπὸ τοῦ εὐαγγελίου om. GIT 21 Αἴνυτο] Αἶνοϲ A Αῖνυτον l Αἴνοιϲθαι V 24 μεμιϲθωμένη GV μεμυϲτωμένοι F 236 ex AM)237 Αἴξ οὐρανία: τὰ τοῦ λευκοῦ κυάμου γένη, ἐπεψήφιζον καὶ ἐχειροτόνουν. ὁ δὲ Κρατῖνοϲ καθάπερ τοῦ Διὸϲ αἶγα Ἀμαλθείαν τροφόν. οὕτωϲ καὶ τῶν δωροδοκούντων αἶγα οὐρανίαν. οἱ δὲ τὰ εἰϲ τὸ ἀργυρίζεϲθαί τιϲιν ἀφθόνωϲ ἀφορμὴν παρέχοντα οὕτωϲ εἰώθαϲι [*](Prov.) λέγειν κωμῳδοῦντεϲ καὶ καταλαμβάνειν. Αἴξ οὖν οὐρανία, ἐπὶ τῶν τυγχανόντων ὅϲων βούλονται. τὴν γὰρ αἶγα τὴν Διὸϲ τροφὸν κατηϲτερίϲθαι φαϲί. καί φαϲι τὸν ἐπιφθαϲάμενον ἐπιτέλλουϲαν αὐτὴν ἐπιτυγχάνειν ὅϲα ἂν εὔξηται.
238 Αἴξ Σκυρία: ἐπὶ τῶν τὰϲ εὐεργεϲίαϲ ἀνατρεπόντων· φαϲὶ γὰρ αὐτὰϲ πολὺ γάλα ἐχούϲαϲ, ἐπειδὰν ἀμελχθῶϲιν, ἀνατρέπειν τὸ ἀγγεῖον.
239 Αἰξωνεύεϲθαι: τὸ κατηγορεῖν βλαϲφημοῦντα. μετῆκται δὲ ἀπὸ τοῦ δήμου τῶν Αἰξωνέων· βλάϲφημοι γὰρ κωμῳδοῦνται.
240 Αἰξωνεύϲ: ὁ βλάϲφημοϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸν τὰϲ αἶγαϲ ὡνούμενο.
241 Αἰξωνεία: ἡ βλαϲφημία.
242 Αἰξωνηίϲ: δῆμόϲ ἐϲτι φυλῆϲ Κεκροπίδοϲ. ἐκωμῳδοῦντο δὲ ὡϲ βλάϲφημοι. ἀφʼ οὗ καὶ τὸ κακῶϲ λέγεϲθαι αἰξωνεύεϲθαι ἔλεγον.