Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

[*](Δ)

785 Διατερϲαίνω: ξηραίνω.

[*](Σ)

786 Διάττειν: ὁρμᾶν, διατρέχειν. ἢ δάκνειν.

[*](Σ)

787 Διατείνεται: διαβεβαιοῦται.

[*](Σ)

788 Διατίθεται· δοτικῇ. πράττει.

[*](Σ)

789 Διατιμᾶται: δοκιμάζεται.

[*](Σ)

790 Διατιμητικόϲ: δοκιμαϲτικόϲ.

[*](Σ Ε)

791 Διατιτρᾶν: διατρυπᾶν. ἐϲ τὰ ἀποκρημνότατα ἄνω διατιτράντεϲ. [*](Ε) καὶ αὖθιϲ· μαχαιριδίοιϲ διατιτρᾶν τοὺϲ ἀϲκούϲ.

[*](Ε)

792 Διατορηθῆναι· δύο δὲ τῶν ὀρυγμάτων ὑπόβρυχα καὶ κατωτέρω τοῦ χάρακοϲ διατορηθῆναι τὴν γῆν ὑπὸ τὸν περίβολον αὐτὸν ἐξενεχθήτην. διατορηθῆναι οὖν ἀντὶ τοῦ διακοπῆναι, διατρυπηθῆναι.

[*](774 — ὅρουϲ Tim. Διαϲφάγεϲ sq. gl. Hdt. 3, 117 cf. H, Et. M. 270, 27 775 διαϲτήϲαϲ ═ Σᵃ, Ba 196,15 cf. H ὁ sq. Polyb. fr. 28 777 Tim. ═ Ael. D. ap. Eust. l. 749, 14 cf. H Et. M. 271, 33 778 Polyb. fr. 29 779 ═ Ba 196, 16 780— ἐπίρρημα ═ Et. M. 271, 1 781 praeter τεθρόνιϲται ═ H 782 Pl. Rep. 358c c. expl. 783 Tim. 784 ═ Ba 196, 18 cf. H 785 ═ L cf. Ambr. 673, H 786 ═ Σa, Ba 196, 24, Et. M. 271 33 cf. Lex. αἰμ. 623, 4, H 787 ═ Ba 196, 17 cf. H v. διατείνεϲθαι 788 δοτικῇ cf. Synt. Laur. πράττει ═ Ba 196, 19 789 Ba 196, 20 cf. H 790 ═ Ba 196, 21 791 — διατρυπᾶν ═ Ba 196, 22 ἐϲ—διατιτράντεϲ Cass. D. attr. Toup., fort. Arr.)[*](774 Z 514 776 λήθην cf. v. Α1612 779 Z 533 785 Z 539 786 cf. 796 790 Z 506 791 extr. cf. vv. ΑΙ 106 et Κ 2036 792 cf. v. Al 100)[*](A(GITFVM))[*]( 7 ἀντὶ—8 ἐπταιϲμένων om. F; λήθην —ἐπταιϲμένων om. in lac. V 13 Διαταφρεύει —p. 79, 29 Νεφέλαιϲ om. F 780 ex mg. lM 15 τεθρόνιϲται mg. V ante l. A 15 διατεορυλλιμένοϲ TVM 28 δύο] Bhd. 30 πρυπηθῆναι V)

793 Διάτορον: ἐξάκουϲτον, ὀξύτερον, μεγαλόφωνον.

[*]( Σ)

794 Διατορώτατον: τρανότατον.

[*]( Δ)

795 Διὰ τοῦ τοίχου λαλεῖν: ἐπὶ τῶν ἀναιϲθήτωϲ τι [*](Prov.) διαπραττομένων.

796 Διατρέχοντεϲ: οἱ διᾴττοντεϲ ἀϲτέρεϲ, οἱ ἀποϲπινθηρίζοντεϲ.

[*]( Ar.)

797 Διατριβῆ: τόποϲ ἐν ᾧ τινεϲ μανθάνουϲιν. ἢ καιρὸϲ καθ᾿ ὃν [*](Σ) ἀναϲτρεφόμεθα περί τι. ἢ διάλεξιϲ φιλόϲοφοϲ. ϲημαίνει δὲ καὶ τὸ [*](Ar.) ἐπιτήδευμα καὶ τὸ ἀϲχόλημα, δίαιταν, διαγωγήν, πρόφαϲιν ἀφʼ ἦϲ μέλλομε περὶ τὰ πράγματα διατρίβειν. Ἀριϲτοφάνηϲ Πλούτῳ· εἰ μὴ φανεῖται διατριβή τιϲ τῷ βίῳ. καὶ ἡ ἀργία. ἐγίνετο δὲ αὐτῷ [*](Δ?) ἑκούϲιοϲ ἡ διατριβὴ καὶ τῆϲ ἐφόδου ἡ ϲχολαιότηϲ, τοῦ τε ἀτάκτου ἕνεκα καὶ τοῦ ἐϲ τὸ ἀποβηϲόμενον προμηθοῦϲ.

798 Διατροπή: ϲυμπάθεια, οἶκτοϲ. τῶν δὲ Καρχηδονίων πολὺν κλαυθμὸν μετὰ δακρύων προιεμένων, διατροπὴ μεγάλη τὸ ϲυνέδριον [*](EL) ἐπέϲχεν.

799 Διατοιχεῖ: ἀντὶ τοῦ ποτὲ μὲν ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ τοίχου τοῦ [*](Σ) πλοίου, ποτὲ δὲ ἐπὶ τοῦ ἀριϲτεροῦ γίνεται.

800 Διατυπῶν: διατιθέμενοϲ ἐπὶ τὸ βέλτιον. καὶ διατυπῶν τὸ [*](Δ + Ε) ἀτύπωτον καὶ μεταπλάττων πρὸϲ εὐϲχημοϲύνην τὸ ἄτακτον.

801 Διαυανθῆναι: ξηρανθῆναι.

[*]( Σ)

802 Διαύγεια: ἡ ἔλλαμψιϲ.

[*]( Δ)

803 Διαυγία· ὁ Θεολόγοϲ· μὴ λίθων διαυγίαιϲ. τοῦτο διὰ τοῦ ι [*](Greg) γράφεται καὶ παροξύνεται· προπαροξύνεται δὲ ἐν τῷ ἀιτικίζειν. εἰ δὲ ὁ παρὼν λόγοϲ ἀττικίζει, προπαροξύνειν ὀφείλομεν διαύγειαν λέγοντεϲ ὡϲ ἀμέλειαν.

804 Διαύλειον προϲαυλεῖ τιϲ: τοῦτο παρεπιγραφή. φαϲὶ δὲ [*](Ar.) διαύλειον λέγεϲθαι, ὅταν ἡϲυχίαϲ πάντων γινομένηϲ, ἔνδον ὁ αὐλητὴϲ ἄϲῃ. Ἀριϲτοφάνηϲ Βατράχοιϲ.