Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
684 Διαπατταλευθήϲῃ χαμαί. ἀπὸ τῶν τὰϲ βύρϲαϲ διατεινόντων. [*](Σ) ϲημαίνει δὲ τὸ διερευνᾶν καὶ ζητεῖν ἐπιμελῶϲ.
685 Διαπατταλευθήϲῃ: ἀντὶ τοῦ ἐκταθήϲῃ χαμαί. τὰϲ γὰρ βύρϲαϲ ἐκτείνοντεϲ ἐπὶ τῆϲ γῆϲ, ἵνα μὴ ϲυνάγοιντο καὶ ϲυϲτέλλοιντο ἐκ τῆϲ τοῦ ἡλίου καύϲεωϲ, κατὰ τὰ ἄκρα παττάλοιϲ κατακρούοντεϲ ἐκτείνουϲιν.
686 Διαπαίζω· δοτικῇ.
687 Διαπεπαρθενεῦϲθαι: τετμῆϲθαι τῇ μίξει
688 Διαπεπονημένηϲ: κατορθωθείϲηϲ.
689 Διαπεράναντεϲ: διακεντήϲαντεϲ.
690 Διαπερᾶναι: τελειῶϲαι.
691 Διαπεϲούϲηϲ: ἀποτυχούϲηϲ. ἔδοξεν οὖν αὐτῷ ἐπιϲφαλὲϲ ἔχειν τι τὸ κοινωνῆϲαι αὐτοῖϲ τῆϲ πράξεωϲ, καὶ διαπεϲούϲηϲ καὶ ϲυντελεϲθείϲηϲ τῆϲ ἐπιβουλῆϲ. καὶ Διαπίπτων, ἀποτυγχάνων.
692 Διαπέϲοιμι: οἷον διαμαρτήϲαιμι τῆϲ ἐλπίδοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· μή ϲʼ ἀπολέϲαιμ᾿, εἴ τι τῶν ἐμῶν ψευϲμάτων ἐνείη, διαπέϲοιμι πανταχῆ.
693 διαπεφώνηκεν: ἀντὶ τοῦ ἐϲχάτην καὶ τελευταίαν φωνὴν ἀφῆκε· τουτἐϲτιν ἀπέθανεν. ὅτε δὲ λέγει, ὅτι διαπεφώνηκε δὲ τούτων οὐδὲ εἷε, περὶ τῆϲ ὁμοφωνίαϲ τῶν δ΄ εὐαγγελιϲτῶν φηϲιν ὁ Χρυϲόϲτομοϲ.
694 Διαπεινῶμεν ἀεὶ πρὸϲ τὸ πῦρ: παρὰ προϲδοκίαν. ὡϲεὶ ἔφη, διαπίνομεν ἀεὶ πρὸϲ τὸ πῦρ· ὁ δὲ εἶπε διαπεινῶμεν· οἱ γὰρ πότοι χειμῶνοϲ πρὸϲ τὸ πῦρ γίνονται. εἴρηκε δὲ οὕτω διὰ τὸν λιμόν. τουτέϲτιν ἐϲχάτωϲ πεινῶμεν, ὥϲτε καὶ τὰ ἱμάτια ἀποδυόμενοι καθεζόμεθα πρὸϲ τὸ πῦρ διὰ τὸ ῥῖγοϲ. ἢ διαπύρωϲ καὶ ἐκτόπωϲ πεινῶμεν· ὃ καὶ βέλτιον.
[*](680 Ar. Lys. 578 c. sch. 681 ═ Synt. Laur. 682 ═ Ba 195, 17, H 683 ═ Ba195,19; l. ═ Bk. 88, 17 684 l. ═ Ar. Eq. 371 ἀπὸ sq. ═ Et. Gen., Et. M. 269, 40 685 sch. Ar. Eq. 371 686 ═ Synt. Laur. 688 ═ Ba 195, 18 689 ═ Ba 195, 21 cf. H v. διαπείραντεϲ 600 ═ Σa, H cf. Zon. 538 691 ἔδοξεν — ἐπιβουλῆϲ Polyb. fr. 125 692 Ar. Eq. 694—5 c. sch. 693 — ἀφῆκε cf. L ὅτε sq. in Num. 31, 49 694 sch. Ar. Ach. 751)[*](680 hinc v. Ε 2976, Z 532 682 Z 512 683 —5 Z 532 687 ex 574 cf. v. πεπαρθενεῦϲθαι 688 —9 Z 532 691 cf. 935. Z 532 692 cf. v. Ε 1278. Z 532 694 hinc 700)[*](A(GITFVM))[*]( 4 πεπιλημέναϲ om. FV 686—7 om. GTFV mg. 10 ἀπὸ—12 Διαπατταλευθήϲῃ om. GIT 686—7 om. GTFV mg. I 17 Διαπεπαρθενεῦθαι lM cf. 574 21 ἔχον M 693 om. TFV 29 ὁμονοίαϲ M)695 Διὰ πείραϲ ϲυχνῆϲ: ἀντὶ τοῦ ἀκρίβειαν. τοῦτον ἐπίϲταμαι διὰ πείραϲ ϲυχνῆϲ μάλα τήν τε ἀγαθοειδῆ προαίρεϲιν προβεβλημένον καὶ τὴν τοῦ πατρὸϲ οὐ πολύ τι λειπόμενον κατὰ τὴν εὐϲεβῆ προθυμίαν.
696 Διαπειρωμένη: ἀπόπειραν ποιουμένη. ὁ δὲ ἐξώρκιϲεν αὐτήν, [*](Ε) εἰ ταῦτα οὕτωϲ ἐγνωκυῖα λέγει ἢ διαπειρωμένη αὐτοῦ. ἡ δὲ ὤμοϲεν, ἦ μὴν τῷ ὄντι καὶ φρονεῖν ταῦτα καὶ λέγειν.
697 Διαπηδῶ· αἰτιατικῇ.
[*]( Synt.)698 Διπηνικίϲαι: ἐξαπατῆϲαι. πηνίκην γὰρ οἱ ἀρχαῖοι Ἀττικοὶ [*](Σ) τὴν ἐκ τῶν τριχῶν περιθετὴν κόμην. καὶ τὸ φενακίϲαι τινὲϲ ἀπὸ τούτου εἰρῆϲθαι λέγουϲιν.
699 Διαπιθηκίϲαι: τὸ διαπαῖξαι· ἀπὸ τῶν πιθήκων· φιλοπραγμονέϲτατον [*](Σ) γὰρ τὸ ζῷον.
700 Διαπίνομεν ἀεὶ πρὸϲ τὸ πῦρ· ζήτει παράνω ἐν τῷ διαπεινῶμεν.
[*](Suid.)701 Διαπίπτω· γενικῇ.
[*]( Synt)702 Διαπλέκειν: διαποικίλλειν, διάγειν. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὄρνιϲι· εἰ [*](Ar.) με τῶν ὀρνίθων τιϲ ὑμῶν βούλεται διαπλέκειν ζῶν ἡδέωϲ τὸ λοιπὸν ὡϲ ἡμᾶϲ ἴτω.
703 Διαπλέω· αἰτιατικῇ.
[*](Synt.)704 Διαπληκτίζονται· δοτικῇ. διαμάχονται.
[*]( Σ)