Suidae lexicon

362 Δειρατιώτηϲ: δῆμόϲ ἐϲτι τῆϲ Λεοντίδοϲ Δειράδεϲ, ἀφʼ οὗ ὁ [*](Harp.) δημότηϲ Δειρατιώτηϲ.

363 Δειραχθέϲ: τὸ τὴν δειρὴν ἀλγῦνον. δειραχθὲϲ ἐῦβροχον ἅμμα [*](Anth.) πετεινῶν.

364 Δειρή: ὁ τράχηλοϲ.

365 Δεῖϲα: ἡ ὑγραϲία.

366 Δειϲαλέα: κοπρώδη. δεῖϲα γὰρ ἡ όπροϲ.

367 Δείϲαντεϲ: φοβηθέντεϲ. καὶ Δείϲαϲ, φοβηθείϲ. Ἡρόδοτοϲ· [*](Δ) ὁ δὲ δείϲαϲ περὶ τοῖϲ Ἔλληϲι, μὴ οὐ δύνωνται τὸν βάρβαρον ὑπερβαλέϲθαι. [*](Ε) καὶ Ἀππιανόϲ· δείϲαϲ ὁ Καῖϲαρ περὶ τῷ Κικέρωνι ὑπέϲτρεφεν [*](Ε) ἔϲτρεφεν εἰϲ τοὐπίϲω. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ δείϲαϲ περί τέ οἱ αὐτῷ καὶ [*](EL) τῇ πόλει.

368 Δειϲιδαιμονία: εὐλάβεια περὶ τὸ θεῖον, δειλία, ἀμφιβολία περὶ [*](x + Σ) τὴν πίϲτιν. καὶ Δειϲιδαίμων, οἱονεὶ δεδοικώϲ. ὁ Ἀπόϲτολοϲ· ἄνδρεϲ Ἀθηναῖοι, ὡϲ δειϲιδαιμονεϲτέρουϲ ὑμᾶϲ θεωρῶ. ἀντὶ τοῦ θεοϲεβεῖϲ. καὶ Κρίτων ἐν τοῖϲ Γετικοῖϲ φηϲιν· οἱ δὲ βαϲιλεῖϲ τῶν [*](Ε) Γετῶν ἀπάτῃ καὶ γοητείᾳ δειϲιδαιμονίαν καὶ ὁμόνοιαν αὐτοῖϲ ἐνερυαϲάμενοι μεγάλων ἤδη ἐφίενται. καὶ Πολύβιοϲ ὁ Μεγαλοπολίτηϲ [*](EV) περὶ Τιμαίου φηϲίν· οὗτοϲ γὰρ ἐν μὲν ταῖϲ τῶν πέλαϲ κατηγορίαιϲ πολλὴν ἐπιφαίνει δεινότητα καὶ τόλμαν, ἐν δὲ ταῖϲ ἰδίαιϲ ἀποφάϲεϲιν ἐνυπνίων καὶ τεράτων καὶ μύθων ἀπιθάνων καὶ ϲυλλήβδην δειϲιδαιμονίαϲ ἀγεννοῦϲ καὶ τερατείαϲ γυναικώδουϲ ἐϲτὶ πλήρηϲ. ὅτι Ἀϲκληπιόδοτοϲ ὅϲιοϲ ἦν καὶ εὐϲεβὴϲ καὶ τὰ μὲν πρῶτα δειϲιδαίμων ἐγεγόνει καὶ εὐλαβὴϲ οὕτωϲ ϲφόδρα ὥϲτε μήτε θύειν ἀνέχεϲθαι μήτε τινὸϲ ἀπορρήτου μηδενὸϲ ἀκούειν· οὐ γὰρ εἶναι ταῦτα τῆϲ γενέϲεωϲ ἄξια, ἀλλὰ τοῦ Ὀλύμπου καὶ τῶν ἐν Ὀλύμπῳ διαζῆν ἡγουμένων. ὅτι ἡ εὐϲέβεια μέϲη τυγχάνει ἀϲεβείαϲ καὶ δειϲιδαιμονίαϲ. ὅτι δειϲιδαιμονία ἡ ἄκαιροϲ παρρηϲία. ὁ Πύρροϲ γὰρ ϲυλῶν τὰ χρήματα [*](E) τῆϲ Φερϲεφόνηϲ ἐπιϲκώψαϲ ἔφη· ἡ ἄκαιροϲ θεοϲέβεια δειϲιδαιμονία ἐϲτί, καὶ τὸ ϲυλλέξαι πλοῦτον ἄπονον εὐβουλία.

369 Δειϲιδαίμων: θεοϲεβήϲ· ἢ ἀμφίβολοϲ περὶ τὴν πίϲτιν, καὶ οἱονει δεδοικώϲ. καὶ Δειϲιδαιμονίαϲ, ἀντὶ τοῦ θεοϲεβείαϲ, [*](Ε) εὐλαβείαϲ περὶ τὸ θεῖον· ἢ δειλίαϲ. ὁρῶν δὲ τοὺϲ ϲτρατιώταϲ δειϲιδαιμονοῦταϲ ἐπὶ τοῖϲ ϲημείοιϲ ἐφιλοτιμεῖτο διὰ τῆϲ ἰδίαϲ ἐπινοίαϲ καὶ ϲτρατηγίαϲ μεταθεῖναι τὰϲ τοῦ πλήθουϲ εὐλαβείαϲ.

370 Δεῖ ϲοι: πρέπει.

371 Δεῖται: προϲδεϲμεύεται ἢ χρήζει.

372 Δή: ἀντὶ τοῦ νῦν. Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· φρόντιζε δὴ καὶ διάθρει. Σωκράτηϲ λέγει πρὸϲ τὸν πρεϲβύτην. τὸ δὴ ἰϲοδύναμον τῷ νῦν.

373 Δηβελτόϲ: πόλιϲ Θρᾳκική.

374 Δήετε: εὑρήϲετε.

375 Δηθά: ἐπὶ πολὺν χρόνον.

376 Δηθάκιϲ: πλειϲτάκιϲ.

377 Δῆθεν: ὡϲ δή φηϲι· τοῦτο δὲ προϲποίηϲιν ἀληθείαϲ ἔχει, δύναμιν δὲ ψεύδουϲ. λαμβάνεται δὲ τὸ θεν ὡϲ παραπληρωματικόν. [*](Ε) ὁ δὲ Σερτώριοϲ παρῄνει ὡϲ δῆθεν αὐτοῖϲ παραδοῦναι τὴν πόλιν. ὁ δὲ Κῦροϲ ὡϲ ἐπὶ Πιϲίδαϲ δῆθεν ἐπορεύετο, ἐφ᾿ οὓϲ ϲτρατεύειν προεφαϲίζετο. καὶ αὖθιϲ· προέτεινε τὰϲ χεῖραϲ ἱκετεύων δῆθεν. καὶ αὖθιϲ· ἄλλωϲ δὲ τῇ καθ᾿ ἡμᾶϲ πολιτείᾳ χαίρειν ἐθέλοντα δῆθεν.

378 Δηθύνω: ἐγχρονίζω, βραδύνω.

379 Δήειϲ: εὑρήϲειϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· γραψάμενοϲ δήειϲ.

380 Δηΐα: καταπεπολεμημένη, κατακεκαυμένη· ἢ δηΐα, πεπονθυῖα. κοινῶϲ πολεμία, Ἀττικῶϲ δύϲτηνε. Σοφοκλῆϲ· δηΐα Τέκμηϲϲα, δύϲμορον γένοϲ.

381 Δηϊάνειρα: ὄνομα κύριον.