Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

1293 Διφρίϲκοϲ: τὸ ϲκεῦοϲ, ἐν ᾦ ἐφεϲτῶτεϲ οἱ ἡνίοχοι ἐλαύνουϲιν. [*](Ar.) ὑποκοριϲτικῶϲ δὲ εἶπε διὰ τὸ κούφουϲ εἶναι καὶ μικροὺϲ τοὺϲ ἀγωνιϲτικούϲ.

1294 Δίφρον: ϲελλίον. ἅρμα· ἢ καθιϲτήριον. καὶ Διφροφόροϲ, [*](ΔΣ) ἡ τὸ ϲελλίον βαϲτάζουϲα. Ἀριϲτοφάνηϲ· δίφρον διφροφόρει. [*](Ar.) ταῖϲ γὰρ κανηφόροιϲ ϲκιάδειον καὶ δίφρον ἠκολούθει τιϲ ἔχουϲα. καὶ Διφροφορουμένουϲ, φορείοιϲ φερομένουϲ.

1295 Διφροφόροι· Στράττιϲ ἐν Ἀταλάνταιϲ. Διφροφορουμένουϲ· [*](Σ) Ἡρόδοτοϲ· παρὰ Πέρϲαιϲ φορείοιϲ φερομένουϲ. καὶ τεθέντοϲ [*](Hdt.) αὐτῷ δίφρου τινόϲ, ἱζήϲαϲ κήρυκαϲ διεπέμπετο τοῖϲ ἐν τῷ [*](Ε) τείχει ϲφᾶϲ ἐκδιδόναι παραινῶν. Δίφροϲ, καὶ τὸ ἅρμα. παρὰ τὸ [*](Δ) δύο φέρειν, τὸν παραβάτην καὶ τὸν ἡνίοχον. ἐξ οὗ καὶ διφρηλάτηϲ.

1296 Διφυᾶ: δύο φύϲειϲ ἔχοντα.

[*](Σ)

1297 Διφῶν: ζητῶν, ἐρευνῶν.

[*](Hom.)

1298 Δίχα.

[*](Δ)[*](1288 aliter Ambr. 615 (═ Zon 521), H; L 1290 — δερμάτων sch. Ar. Nu 72 1291 l. ═ Ambr. 589 1292 — φηϲί Soph. Ai 845—8 c. sch. 1293 sch. Ar Nu. 31 4294 ἄρμα ἢ καθιϲτήριον ═ Σa, H Διφροφόροϲ —βαϲτάζουϲα sch. Ar. Eccl 734; vs. 19 δίφρον—20 ἔχουϲα Ar. Av. 1552 c. sch. 1551 cf. E. M, 279, 38 ═ H Διφροφορουμένουϲ sq. Gl. Hdt. 3, 146 ═ H 1295 —Ἀταλάταιϲ Strattid. fr. 8 (1, p. 713 K.) Διφροφορουμένουϲ —φερομένουϲ Gl. Hdt. 3, 146 ═ Et. M. 279, 39 vs. 25 Δίφροϲ—27 ἡνίοχον cf. Et. M. 279, 30 Et Gan, sch. Γ 262, An. Ox. 1, 111, 27;— φέρειν ═ Ambr. 461; ἅρμα Ps. Herodian. 20. Διφρηλάτηϲ cf. Ambr. 462, L 1296 ═ Ba 200,13, H 1297 sch. 747 ═ Et. M. 279, 47 cf. H 1298 cf. Et. M. 279, 51)[*](1289 ex v. Γ 472 cf. v. τρώματα 1290 Z 521. ὅτι sq. ex v. A 4183 1291 Z 522 1292 cf. vv. Al 274 at 2655. Διφρηλάτηϲ ex 1295 extr. 1294 cf. 1205 1295 cf. 1292 st 1294 1296 Z 510 Hom)[*](1 ζήτει—2 βιβλίου exmg M 1289 om. TFV 6 ὅτι—9 Λακωνικῇ om. TFV A(GITFVM) δερμάτων IM 8 ἑαυτοῦ A, v. A 4183: ἑαυτῶν GIM 9 Θωρακίων A: Θωρυκίων v. A 4183 Ἑρκίων GIM τῷ Λακωνικῷ A 12 χθόνα om. FVM 44 καὶ Διφρηλάτηϲ om. FV 21 φορουμένουϲ VM 25 Δίφροϲ] nov. gl. GITF 26 παραιβάτην GITV 1297 extra ordinem)

122

[*](Ε)

1299 Διχαζούϲηϲ: κλινούϲηϲ. ἤδη δὲ τοῦ καύματοϲ ἀκμάζοντοϲ καὶ διχαζούϲηϲ τῆϲ ἡμέραϲ

[*](Σ)

1300 Διχῆ: διχῶϲ

1301 Δίχηλα ζῷα: βοῦϲ, ἔλαφοϲ, δόρκων, οἷϲ ϲυμβέβηκεν ἐν τοῖϲ ὀπιϲθίοιϲ ποϲὶν ἀϲτραγάλουϲ ἔχειν.

[*](Σ)

1302 Διχομηνία: τοῦ μηνὸϲ τὸ ἥμιϲυ καὶ Διχομηνιαία, πεντεκαιδεκαταία τοῦ μηνὸϲ ἢ τῆϲ ϲελήνηϲ.

[*](Δ)

1303 Διχόθεν: ἀπὸ τῶν δύο μερῶν.

[*](Taet.)

1304 Διχοτομία φάλαγγοϲ: ἡ εἰϲ δύο ἴϲα τομή. ταύτηϲ δὲ τὰ μέρη καλεῖται κέρατα, ὧν τὸ μὲν εὐώνυμον κέραϲ λέγεται καὶ οὐρά, τὸ δὲ ἕτερον δεξιὸν κέραϲ καὶ κεφαλὴ καὶ δεξιὸν ἀκρωτήριον καὶ δεξιὰ ἀρχή. ἀραγὸϲ καὶ ὀμφαλὸϲ καὶ ϲυνοχή· φράγμα, ὡϲ ἔνιοι, καὶ Synt. ϲτόμα, ὡϲ ἕτεροι, ἡ διχοτομία καλεῖται. καὶ Διχοτομῶ· αἰτιατικῇ

1305 Δίψα, τῷ δίψει. ὅτι καὶ τὸ δίψοϲ καταχρηϲτικώτερον εὑρίϲκεται ὅπερ ἡ δίψα. δίψη δὲ τότε γράφεται η, ὅταν ἔχῃ ἐπαγόμενον θηλυκὸν ἐπιϲημαῖνον αὐτό. ὡϲ ἂν δίψῃ τῇ ἐπιγινομένῃ. εἰ δὲ μὴ οὕτωϲ εἴη, διὰ διφθόγγου τῷ δίψει. περὶ δίψηϲ ζήτει ἐν τῷ Ἰουλιανόϲ.

[*](Greg.)

1306 Διψάϲ: εἶδοϲ ὄφεωϲ. ἔϲτι δὲ ἔχεωϲ ὀλιγωτέρα, ἀποκτεῖναι δὲ ὀξυτέρα. οἱ δὲ δηχθέντεϲ ἐξ αὐτῆϲ ἐξάπτονται εἰϲ δίψοϲ ὥϲτε ῥήγνυϲθαι. λευκὴ δέ ἐϲτι καὶ ἔχει ἐν τῇ οὐρᾷ γραμμὰϲ β΄, πρηϲτῆρα δὲ αὐτήν τινεϲ καλοῦϲιν, καύϲωνα δὲ ἄλλοι. γίνονται δὲ ἐν Λιβύῃ καὶ Ἀραβίᾳ μᾶλλον. καλοῦϲι δὲ αὐτὴν καὶ μελάνουρον καὶ ἀμμοάτιν καὶ κεντρίδα.

[*](Δ)

1307 Διψῶ· αἰτιατικῇ. τὸ ἐπιθυμῶ. θεῷ γὰρ βούλομαι ἀρέϲκειν καὶ πρὸϲ ἐκεῖνον ὁρᾶν καὶ τῇ ἐκείνου βουλήϲει ἕπεϲθαι τῷ οἴακι τῷ [*](Δ) ἐκείνου διψῶν. καὶ Δίψα, ἡ ἐπιθυμία. Δημοϲθένηϲ· διψῶ τοῦ [*](Synt.) κωνείου,

[*](Δ)

1308 Διψῴπηϲ: εὐκτικόν.

[*](Σ)

1309 Δμηθέντα: δαμαϲθέντα, ὑπείξαντα.

[*](Δ)

1310 Δμηκότεϲ: δαμάϲαντεϲ.

[*](1300 ═ Σa, Et. M. 279, 51, H; l. ═ Ambr. 857 1301 Ar. Byz. Epit. 3, 14 —4, 1 1302 ═ H; Διχομηνιαία sq. ═ Ba 200, 14 1303 ═ Ludw. 16, 20 cf Ambr. 858 H 1304 vs. 13 καλεῖται Tact. 23 Διχοτομῷ sq. ═ An. Ox. 4, 290, 21, Synt. Laur. 1309 cf. sch. Greg. Cat. Bodl. 39; Aelian. n. a 6, 51 1307 l ═ Ambr. 750; αἰτιατικῇ aliter An. Ox. 4, 289, 28 ═ Bk. 135, 22; ἐπιθυμῶ cf. Artem. 1, 66 (p. 60, 24) Δημοϲθένηϲ sq. cf. Bk. 135, 22, Δημοϲθένηϲ ὁ μικρόϲ h. e. Liban. decl. 2 de Socr. p. 132, 7 Foerster. 1309 ═ Ba 200, 24 cf sch. Δ 99, H, Et. M 281, 7 1310 ═ Ambr. 866)[*](1299 Z 554 1301 hinc 1367 fin. Z 526 1302 Z 522 1304 cf. post litt. Ψ 1306 cf v. A 1616. Z 522 1307 cf. v. Ε 242 1307—8 Z 554 1309—10 Z 557)[*](A(GITFVM))[*]( 4 ϲυμβέβληκεν A 12 ἀραρὸϲ post litt. Ψ, Tect. 1305 om. TFV mg. A 14 Δίψα om. A ὅπερ M: ἥπερ A ὥϲπερ Gl 15 θηλυκὸν om. GM αὐτό Gl: αὐτ AM 16 τῷ] τὸ M περὶ—17 Ἰουλιανόϲ ex Mmg 18 ἔχεωϲ] ὅχεωϲ A 21 γίνεται F 24 γὰρ] δὲ FV 26 διψῶν] διψῶ Bakk. Δημοϲθένηϲ—27 κωνείου om. GTF mg. AI 30 Δμηκότεϲ F Zon. Ambr.: Δεδμηκότεϲ rell.)

123

1311 Δμῆϲιϲ: ἡ δάμαϲιϲ.

1312 Δμωίϲ: ἡ δούλη.