Suidae lexicon

121 Δάϊον: τέραϲ πολεμικόν.

122 Δαίω: τὸ μανθάνω. δαίϲω, δαΐϲκω, καὶ ἀποβολῇ τοῦ ι δάϲκω· ἐπειδὴ τὰ εἰϲ κω κοινολεκτούμενα οὐ θέλουϲι δίφθογγον ἔχειν· ἀναδιπλαϲιαϲμῶ διδάϲκω καὶ ἐξ αὐτοῦ διδάϲκαλοϲ.

123 Δαίρω: τὸ τύπτω. Δέρω δὲ τὸ ἐκδέρω.

124 Δαίϲ: ἡ εὐωχία. καὶ Δαῖτα θάλειαν ὅτε φηϲί, ϲτοιχείου [*](Δ) μεταθέϲει δίαιτάν φαϲι λέγεϲθαι. τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ δαίϲαϲθαι λέγειν, βιαιότερον.

125 Δαιταλεῖϲ: δαιτυμόνεϲ καὶ θιαϲῶται καὶ ϲυμπόται καὶ οἷον [*](Σ) ϲυνδαιταλεῖϲ. οὕτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ. ἐπιδείπνιον ὁ βαϲιλεὺϲ θέαν [*](Ε) τοῖϲ δαιταλεῦϲιν ὥϲπερ ἀξιόλογον χαριζόμενοϲ, τοῦτ᾿ ἐδείκνυεν.

126 Δαῖταϲ: εὐωχίαϲ. Φοῖβε, δέξαι πλωτήρων μάζηϲ χεριφυρέα [*](Σ) δαῖτα. καί, οἵουϲ Ἡϲίοδοϲ παρειϲάγει τοὺϲ Αἰακίδαϲ, πολέμῳ κεχαρηόταϲ [*](Anth.) ἠΰτε δαιτί.

127 Δαιτή: ἐπ᾿ εὐθείαϲ διὰ τοῦ η. ἡ εὐωχία. ἐπὶ δὲ δοτικῆϲ, [*](Δ) δαιτί, τῇ εὐωχίᾳ· ἐκ τοῦ δαίϲ, δαιτόϲ, δαιτί.

128 Δαιτὸϲ ἐΐϲηϲ: ἐξ ἴϲου μεριζομένηϲ εὐωχίαϲ. Ζηνόδοτοϲ δὲ [*](Σ) τῆϲ ἀγαθῆϲ φηϲιν· ἐπειδὴ ἡ τροφὴ τῷ ἀνθρώπῳ ἀγαθόν. ἐπειδὴ οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι, οἷϲ δὴ οὐ παρῆν ἄφθονοϲ ἡ τροφή, βίᾳ ἥρπαζον [*](120 εὐώχει ═ Ba 188, 2, Ambr. 122, sch. Ψ 29; Ὅμηροϲ 70; Δαινύμενοϲ sq. ═ Ba 188, 3 cf. sch. Δ 386 121 ═ Ambr. 114, H 122 cf. Choer. Epim Ps. 129, 8 (ex quo Et. Gud. v. διδάϲκω), Et. M. 272, 8, Eust. l. 1373, 34 123 τύπτω ═ Ambr. 119, Ps. Herodian. 19, 243 cf. Ambr. 53 Δέρω sq. Ambr 271, Ps Herodian 18, 243 124 — εὐωχία ═ Ambr. 85, Ps. Herodian. 19 Ba 188, 4, sch. α 225, Ap. S. 56, 9, Apion, Et. M. 250, 45, H Δαῖτα sq. Ath. 1, 24b 125 — Ἀριϲτοφάνηϲ ═ Et. Gen., Et. Sym. (ap. Gsf. 251, 44) cf. Et. M. 251, 40; δαιτυμόνεϲ cf. Poll. 6, 12, H v. δαιταλεύϲ ἐπιδείπνιον sq. Th. Simoc 5, 5, 9 126 — εὐωχίαϲ ═ Ba 188, 5 cf. sch. α 374 φοῖβε—δαῖτα Anth 6, 251, 2—3 οἵουϲ sq. Polyb. 5, 2, 6; Ἡϲίοδοϲ fr. 77 127 ἡ εὐωχία ═ L, Herodian. gr. 1, 344, 4 cf. sch. 217, H 128 — εὐωχίαϲ ═ Ba 188, 7 H, Et. M. 252, 5 cf. sch. Α 468 Ζηνόδοτοϲ sq. Ath. 1, 12c—f) [*](120 Z 471 122 hinc 860; Z 471 123 cf. 266 et v. Ε 219; Δέρω sq. ex 267 124 cf. 112 et 126—8 125 Z 464 126 cf. 112, 124, 127—8; Anth. cf. v. χεριφυρέα 127 cf. 112 124, 126, 128 128 εὐωχία cf. 112, 124, 1267) [*](1 τεκμάρϲεωϲ M cf. Marc. 2 δαίμονα GI τοῦτο F 6 πάρωϲιϲ A A(GITFVM) cf. Marc. 121 om. G ad 122 κανών mg. add. AGl 14 Δέρω—ἐκδέρω om. IFV 21 χερφυρέα A 24 δοτικῆϲ δοτικὴν A cp. S)

129 Δαιτυμόνεϲ: ἀριϲτηταί, εὐωχούμενοι.

130 Δαιτρεύειν: μερίζειν.

131 Δαιτρόν: μεριϲτήν, μάγειρον.

132 Δαιτρόϲ: προϲδιαιρῶν ἐλάχιϲτα τοῖϲ ἑϲτιωμένοιϲ. οὕτωϲ γὰρ εἱϲτιῶνπο μεριζόμενοι τά τε πρόβατα καὶ τὸν πότον. παρὸ καὶ λέγει· [*](Hom.) δαιτὸϲ ἐΐϲηϲ. ἰϲομοίρου τροφῆϲ. ἢ Δαιτρόϲ, ὁ διαιρῶν καὶ διανέμων [*](EV) τὰ κρέα. ὅτι Τίμαιόϲ φηϲι, τοὺϲ ποιητὰϲ καὶ τοὺϲ ϲυγγραφεῖϲ διὰ τῶν ὑπεράνω πλεοναϲμῶν ἐμφαίνειν τὰϲ ἑαυτῶν φύϲειϲ, λέγων ἐκ τοῦ δαιτρεύειν τὸν ποιητὴν πολλαχοῦ τῆϲ ποιήϲεωϲ γαϲτρίμαργον παρεμφαίνειν, τὸν δὲ Ἀριϲτοτέλην ὀψαρτύοντα, ὀψοφάγον εἶαι καὶ λίχνον, τὸν δὲ Διονύϲιον τὸν τύραννον κλινοκοϲμοῦντα καὶ τὰϲ τῶν ὑφαϲμάτων ἰδιότηταϲ καὶ ποικιλίαϲ ἐξεργαζόμενον ϲυνεχῶϲ. ἀνάγκη τὴν ἀκόλουθον ποιεῖϲθαι διάληψιν, καὶ δυϲαρεϲτεῖϲθαι κατά τὴν προαίρεϲιν.

133 Δέ: ἀντὶ τοῦ γάρ. μιϲθοφορεῖ δέ. περὶ Ἀπόλλωνόϲ φηϲιν Ἀριϲτάνηϲ ἐν Ὄρνιϲι.

134 Δεβελτόϲ: πόλιϲ Θρᾳκική.

135 Δεββώρα: ὄνομα κύριον. ἡ προφῆτιϲ καὶ ἀρρενόφρων.

136 Δεδαϊγμένοϲ: ἀνῃρημένοϲ.

137 Δέδαϲται: μεμέριϲται. καὶ Δεδαίαται, μεμέριϲται.

138 Δέδεμαι· δοτικῇ.

139 Δέδευκε: πεφύρακεν.

140 Δέδειε: φεύγει ἢ φλέγει.