Suidae lexicon

301 Βιώνηϲ: ὁ τὰ δημόϲια ἀγοράζων.

302 Βιῶνται. μετὰ βίαϲ εἰϲελεύϲονται. προδήλου δ’ οὕϲηϲ τοῖϲ [*](Ε) Καρχηδονίοιϲ τῆϲ τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆϲ, ὅτι βιῶνται διὰ τοῦ πτώματοϲ τοῦ τείχουϲ, παρεϲκευάζοντο πρὸϲ τὴν χρείαν.

303 Βι ώϲιμοϲ: ἐλπίδα ἔχων τοῦ ζῆϲαι. ὁ δὲ ἀνέβλεψέ τε καὶ ἔφη, [*](Ε) ὅτι βιώϲιμοϲ εἴη.

304 Bι ώϲιμοϲ: ὁ ζῆϲαι ἐν βίῳ δυνάμενοϲ.

305 Bιώτω: ζηϲάτω.

306 Βίρρον: ἱμάτιον Ῥωμαϊκόν.

307 Bιϲτάκια: τὰ παρ’ ἡμῖν πιϲτάκια λεγόμενα.

308 Βιϲτονία: ἐπίθετον τῆϲ γεράνου. ἁρπάκτειραν ἐρύκων ϲπέρματοϲ [*](Anth.) ὑψιπετῆ Βιϲτονίαν γέρανον.

309 Bιτέλλιοϲ, βαϲιλεύϲ Ῥωμαίων, ὁ Γάλβαν διαδεξάμενοϲ, πᾶν [*](E) αἶϲχοϲ ἀναδεδεγμένοϲ ἔν τε τοῖϲ ἄλλοιϲ τοῖϲ κατὰ τὸν βίον καὶ οὐχ ἥκιϲτα τῷ κατὰ γαϲτρὸϲ ἀκρατῶϲ τε καὶ ἀκορέϲτωϲ ἔχειν. πολλάκιϲ γὰρ οὐ μόνον τῆϲ ἡμέραϲ, ἀλλὰ καὶ τῆϲ νυκτὸϲ ϲῖτον ᾑρεῖτο καὶ παρὰ τὰϲ δείπνων παραϲκευὰϲ τὸ πολύ τῶν δημοϲίων ἀπετρύετο. δέκα γὰρ δὴ μυριάδαϲ ἀργυρίου ἐπὶ διϲχιλίαιϲ καὶ φ′ ἐϲ τὰ δεῖπνα δεδαπανηκέναι ἱϲτόρηται, ϲυνεχῶϲ μὲν καὶ ἀπλήϲτωϲ ἐμφορούμενοϲ, ϲυνεχῶϲ δὲ ἅπαντα ἀπερευγόμενόϲ τε καὶ ἐξεμῶν. ᾧ δὴ καὶ μόνῳ διεγένετο, ἐπεὶ οἵ γε ϲύϲϲιτοι αὐτοῦ καὶ πάνυ κακῶϲ εἶχον. Bέβιοϲ γοῦν Κρίϲποϲ διὰ νόϲον χρόνου τινὸϲ ἀπολειφθεὶϲ τοῦ ϲυμποϲίου μάλα ϲτωμύλωϲ ἔφη· εἰ μὴ ἐνενοϲήκειν, ἀπολόμην ἄν. ἐϲ τόδε γοῦν καὶ τὸ παρὰ τῷ ἀδελφῷ δεῖπνον τοῦ Βιτελλίου ἐπίϲημον γεγονὸϲ διαμνημονεύεται· καθ’ ὅ φαϲι δίχα τῆϲ λοιπῆϲ πολυτελείαϲ διϲχιλίουϲ μὲν ἰχθῦϲ, ἑπτακιϲχιλίουϲ δὲ ὄρνιϲ ἐπὶ τὴν θοίνην παρενεχθῆναι. ἐπῄνει δὲ καὶ τὰ Νέρωνοϲ καὶ τὸν νεκρὸν τοῦ Nέρωνοϲ ἐϲ κοῖλόν τινα καὶ ἀφανῆ τάφον κατακείμενον ἀπεϲέμνυνε. πρὸϲ δὲ τῶν ϲτρατηγῶν Οὐεϲπαϲιανοῦ, μεταποιουμένου τῆϲ βαϲιλείαϲ ἤδη, κατακτείνεται.

310 Bίτιννα· ϲάνδαλα μὲν τὰ ποδῶν θαλπτήρια ταῦτα Βίτιννα, [*](Anth.) εὐτέχνων ἐρατῶν ϲκυτοτὸμων καμάτων.

311 Βιττίον· τῆϲ πέζηϲ τὰ μὲν ἄκρα τὰ δεξιὰ Βιττίον εἰργάϲατο. πέζα γὰρ ὕφαϲμα.

312 Βιοῖο: τῆϲ τοῦ τόξου νευρᾶϲ.

313 Bλάβη· καὶ Βλάβοϲ, οὐδετέρωϲ. τὸ ἁμάρτημα. Ἀριϲτοφάνηϲ [*](Ar.) Βατράχοιϲ.

314 Βλάξ: μαλακὸϲ, χαῦνοϲ· ἐκλελυμένοϲ· ἢ μωρόϲ.

315 Βλάκα· αἰτιατική. τὸν εὐήθη καὶ ἀνόητον. εἴρηται δὲ ἀπὸ [*](Σ) ἰχθύοϲ τινὸϲ, ὁμοίου ϲιλούρῳ, ἀχρήϲτου δὲ οὕτωϲ ὡϲ μηδὲ κύνα αὐτῷ χρῆϲθαι. Πολιτείαϲ δ΄· βλακικόν τε ἡμῶν τὸ πάθοϲ. ὡϲ εἰ λέγοι τιϲ πνευμονίαν ἀπὸ τοῦ θαλαττίου ζῴου ὄντοϲ ἀναιϲθήτου. οἱ δ’ ἀπὸ τοῦ πρὸϲ τῇ Κύμῃ χωρίου τῆϲ Βλακείαϲ, οὐ μνημονεύει καὶ Ἀριϲτοτέληϲ. καὶ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δὲ τέλοϲ τι βλακεννόμιον, ὃ οἱ [*](Ε) ἀϲτρολόγοι τελοῦϲι, διὰ τὸ τοὺϲ μωροὺϲ εἰϲιέναι πρὸϲ αὐτούϲ. ἐλινύοντα [*](Δ) καὶ βλακεύοντα κλάειν ἐῶϲι. καὶ ἡ αἰτιατικὴ τῶν πληθυντικῶν [*](Σ) βλάκαϲ. ἔϲτι δὲ μωρόϲ τιϲ μὴ εἰδὼϲ τὰ πράγματα διακρῖναι.

316 Βλακεύεται καὶ Βλακεύει: μαλακίζεται. Δαμάϲκιοϲ· καὶ παροξύνων τῷ λόγῳ τούϲ ἐν ἔργῳ βλακεύονταϲ. οὐδεμιᾶϲ γοῦν ἐτίθετο κακίαϲ ἐλάττω τὴν ῥᾳθυμίαν, ἁπαϲῶν δὲ ϲχεδὸν τὴν μεγίϲτην. [*](Ε) καὶ Ξενοφῶν· εἶ τιϲ αὐτῷ δοκοίη τῶν πρὸϲ τοῦτο τεταγμένων βλακεύειν, ἐκλεγόμενοϲ τὸν ἐπιτήδειον ἔπαιεν ἂν τῇ

317 Βλακεία: ὑπεροψία, μωρία. οἱ ϲτράτορεϲ τριώβολον ἐλάμβανον [*](Ar.) βλακείαϲ χάριν.

318 Βλακεία: ῥᾳϲτώνη, ἔκλυϲιϲ, χαυνότηϲ. οὐ γὰρ ϲτρατηγῶν [*](E) βλακείαιϲ ἢ φιλοψυχίαιϲ τὰ πράγματα ἐπέτρεψεν, ἀλλ’ αὐτὸϲ ἐπὶ τὸν πόλεμον ἑαυτὸν ἀναδείξαϲ ϲτρατηγὸν ἐξώρμηϲεν.

319 Βλακικῶϲ: ἀντὶ τοῦ βραδέωϲ. ὡϲ βλακικῶϲ διακονεῖϲ.

320 Bλάνων: ὄνομα κύριον. μόλιϲ δὲ τῶν Kαρχηδονίων ἀπὸ τῆϲ καταπλήξεωϲ [*](Suid.) ἀναλεξαμένων, μόνοϲ ὁ Βλάνων καλούμενοϲ οἰκείαν τῆϲ περιϲτάϲεωϲ φωνὴν προέμενοϲ εἶπεν.