Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
201 Βδέλυγμα ἐρημώϲεωϲ. ϲημεῖον τῆϲ ἐρημώϲεωϲ. ἦϲαν δὲ εἰκόνεϲ τινὲϲ ἀπηγορευμέναι τῷ νόμῳ, εἰϲ τοῦτον εἰϲκομιζόμεναι. ὃ δὴ Πιλᾶτϲ πεποίηκε νύκτωρ ἐϲ τὸν ναὸν τοῦ βαϲιλέωϲ εἰκόνα εἰϲαγαγών.
202 Βδέλυγμα ἐρημώϲεωϲ· ὅτι Ἀντίοχοϲ ὁ Ἐπιφανὴϲ, υἱὸϲ Σελεύκου τοῦ Φιλοπάτοροϲ, ἀνὴρ ὑπάρχων δεινὸϲ καὶ πλεονέκτηϲ· ὃϲ παραλαβὼν τὴν πόλιν δορυάλωτον ἀνεῖλε μυριάδαϲ ιη. κατατολμήϲαϲ οὖν καὶ εἰϲ τὸ ἁγίαϲμα εἰϲελθὼν ἐν ὑπερηφανίᾳ πολλῇ καὶ ϲτήϲαϲ βωμὸν καὶ εἴδωλον βδέλυγμα ἐρημώϲεωϲ καὶ τὸν ναὸν μιάναϲ δι’ ἀκαθάρτων θυϲιῶν ἱερὸν Διὸϲ Ὀλυμπίου προϲηγόρευϲεν· καὶ τοὺϲ μὴ ἀπογευομένουϲ τῶν χοιρείων κρεῶν ἀνήρει. ἐφ’ οὗ καὶ οἱ ἅγιοι [*](Suid.) ξακκαβαῖοι ἀνῃρέθηϲαν. οἱ δὲ λέγουϲιν Ἀδριανὸν ϲτῆϲαι τὸν ἀνδριάντα ζήτει τὴν καταϲκευὴν τοῦ τοιούτου ἀγάλματοϲ ἐν τῷ Ἀντίοχοϲ.
203 Βδελυγμία· ὁ Χρυϲόϲτομοϲ ἐχρήϲατο τῇ λέξει ταύτῃ ἐν τῇ κατὰ Ἰωάννην ἑρμηνείᾳ τοῦ εὐαγγελίου.
204 Βδελυρόϲ: αἰϲχροποιόϲ. Αἰλιανόϲ· καὶ ἥ γε παϲῶν βδελυρωτέρα [*](Ε) καὶ τὸν παναγέϲτατον παρθενῶνα τῶν ἑαυτῆϲ ἐνέπληϲε κακῶν. [*](Δ) καὶ Βδελυρία, ἡ ἀκολαϲία.
205 Βδελύϲϲω· αἰτιατικῇ.
206 Βδελύττεϲθαι· αἰτιατικῇ. μυϲάττεϲθαι, ναυτιᾶν, ἀποϲτρέφεϲθαι. Ἀπολλόδωροϲ Κυρηναῖοϲ, μιϲεῖν. ἀπὸ τούτου καὶ ἡ βδελυγμία ἀπὸ [*](Ar.) τοῦ μίϲουϲ· καὶ ἡ βδελυρία. καὶ βδελυττόμενον τὸν Λέπρεον ἀπὸ Μελανθίου. οὗτοϲ εἶχε λέπραν. ἐκωμῳδεῖτο δὲ καὶ εἰϲ μαλακίαν ἦν δὲ καὶ κακοπράγμων καὶ ὀψοφάγοϲ καὶ λάλοϲ. νὴ τοὺϲ θεοὺϲ. ὃϲ οὐκ ἰδὼν βδελύττομαι τὸν Λέπρεον ἀπὸ Μελανθίου.
207 Βδέννυϲθαι: ἐκκενοῦϲθαι τὴν κοιλίαν ϲημαίνει, οὐ τὸ πέρδεϲθαι. ὃ καὶ ἐπιχωριάζει μέχρι τοῦ νῦν βδέει γὰρ λέγομεν.
208 Βδύλλετε: εὐτελίζετε, φοβεῖϲθε, καὶ τρέμετε. Ἀριϲτοφάνηϲ τί βδύλλεϲθ’ ἡμᾶϲ; οὔτι που πολλαὶ δοκοῦμεν εἶναι, καὶ μὴν μέροϲ. γ’ ἡμῶν οὔπω τὸ μυριοϲτόν.
209 Βδύλλει: καταπέπληγε, βδελύττεται, μιϲεῖ. ὃ τε πένηϲ βδύλλει λεώϲ.
[*](201 Georg. 302, 21 — 303, 3 202 — ἀνῄρει Georg. 287, 3 — 4, 25— 288, 10 204 —αἰϲχροποιόϲ Tim. vs. 16 καί — κακῶν Aelian. fr. 163 βδελυρία ═ Ambr. 338 206 αἰτιατικῇ cf. An. Ox. 4, 288, 10 μυϲάττεϲθαι—ἀποϲτρέφεϲθαι cf Et. M. 192, 33 (Et. Gen.), An. Ox. 2, 431, 21 μιϲεῖν cf H v. βδελυϲϲόμενοι; ἀπό — βδελυρία ═ Lex. rhet. ap. Et. Gen. cf. Et. M. 192, 38 vs 22 βδελυττόμενον sq Ar. Av. 150 — 1 c sch. 207 κοιλίαν Ba 172, 17 cf. H, Ambr. 340 208 Ar. Lys. 354 — 5 c. sch. 209 Ar. Eq. 224 c. sch.)[*](202 cf. v. Α 2693, unde fin. 206 cf. v. μυϲάττομαι; Z 381. Ar cf. v. Λέπρεοϲ 207 Z 380 209 Z 381)[*](A(GITFVN))[*]( δορυάλωτον] δοριάλωτον AF cf. v. Α 269 12 οἱ —ἀνδριάντα om. FV 13 ζήτει— Ἀντίοχοϲ ex M 203 om. GTFV 27 ὅ —λέγομεν om. FV Zon.)210 Βαιαί: μικραί. καὶ Βαιόϲ, ἰδίωϲ ἀντὶ τοῦ εἷϲ. Σοφοκλῆϲ· [*](Δ) πότερον ἐχώρει βαιὸϲ ἢ πολλοὺϲ ἔχων λοχίταϲ ἄνδραϲ, καὶ ἐν Αἰχμαλωτίϲιν· Soph. ἔϲπειϲα βαιᾶϲ κύλικοϲ ὥϲτε δεύτερα. καὶ αὖθιϲ· ὁ δ’ εἶπε πρόϲ με βαιὰ, ἀεὶ δ’ ὑμνούμενα· γύναι, γυναιξὶ κόϲμον ἡ ϲιγὴ φέρει. κἀτυ μαθοῦϲ’ ἔληξ’· ὁ δ’ ἐϲϲύθη μόνοϲ.
211 Βαιθήλ. θεῖοϲ ναόϲ
212 Βαἰτη: διφθέρα. Βαίτη δὲ κἂν θέρει καὶ ἐν χειμῶνι [*](Δ) ἀγαθόν, ἐπὶ τοῦ κατὰ τὴν χρείαν προϲφόρου.
[*](Prov.)213 Βαιτική: ἡ ἤπειροϲ.
214 Βεβαλανωμένον: ἀντὶ τοῦ κατεχόμενον ὑπὸ τῆϲ κόπρου. [*](Ar.) Ἀριϲτοφάνηϲ· μή με περιίδηϲ διαρραγέντα, μηδὲ βεβαλανωμένον.
215 Βεβαιῶ· αἰτιατικῇ.
216 Βεβαιώϲεωϲ: δίκηϲ ἐϲτὶν ὄνομα, ἣν δικάζοντεϲ οἱ ὠνηϲάμένοι [*](Harp.) τι.
217 Βέβηκεν: ἕϲτηκεν, ἐπέπηκτο.
218 Βέβηλοϲ τό ποϲ: ὁ βατὸϲ πᾶϲι καὶ ἀκάθαρτοϲ. καὶ βέβηλοϲ [*](Soph.) ἀνήρ, ὁ ἀμύητοϲ καὶ μιαρόϲ. Εὐριπίδηϲ· οὐ θέμιϲ βεβήλοιϲ ἅπτεϲθαι δόμων. καὶ, ἀείδω ξυνετοῖϲι, θύραϲ δ’ ἐπίθεϲθε βέβηλοι. καὶ Βεβηλοῦνται, μιαίνονται.
[*](Ps.)219 Βεβηκόϲ: ἀϲφαλέϲ.
[*](Σ)220 Βέβιοϲ Κρίϲποϲ· ζήτει περὶ δείπνου ἐν τῷ Βιτέλλιοϲ.