Suidae lexicon

4674 Ἀχαριϲτεῖ: μὴ χαρίζεϲθαι. καὶ Ἀχαρίϲτωϲ, τὸ μὴ [*](Σ) εὐχαριϲτεῖν. Ξενοφῶν· οἶμαι γὰρ ὅτι οὐκ ἂν ἀχαρίϲτωϲ ἐμοὶ ἔχειν [*](Ε) οὔτε πρὸϲ ὑμῶν οὔτε πρὸϲ τῆϲ ἄλληϲ πάϲηϲ Ἑλλάδοϲ.

4675 Ἀχαριϲτεῖν: ἀντὶ τοῦ μὴ χαρίζεϲθαι. οὕτωϲ Ἀντιφῶν. [*](Harp.) καὶ Ἀχ Ἀχαριϲτῆϲαι, τὸ μὴ χαρίϲαϲθαι μηδ᾿ ὑπουργῆϲαι.

4676 Ἀχαρίϲτωϲ· Ξενοφῶν· Κῦροϲ δὲ ἦγε Λυδῶν αἰχμαλώτουϲ, [*](Ε) καὶ οὓϲ μὲν ἑώρα καλλωπιζομένουϲ καὶ πειρωμένουϲ αὐτῷ χαριεῖϲθαι, τούτουϲ εἴα ϲὺν τοῖϲ ὅπλοιϲ, οὓϲ δὲ ἑώρα ἀχαρίϲτωϲ ἐπιμένονταϲ, τούτων τοὺϲ ἵππουϲ παρέδωκε τοῖϲ Πέρϲαιϲ, τὰ δὲ ὅπλα κατέκαυϲεν. Ἀχαρίϲτωϲ οὖν ἄνευ χάριτοϲ.

4677 Ἀχαρνείτηϲ: Ἀθήνηθεν. πολλάκιϲ ἐν θυμέλῃϲι καὶ ἐν ϲκηνῇϲι [*](Anth.) τεθηλὼϲ βλαιϲὸϲ Ἀχαρνείτηϲ κιϲϲὸϲ ἔρεψε κόμην.

4678 Ἀχάτηϲ: λίθοϲ· καὶ λυχνίτηϲ καὶ ἀετίτηϲ.

4679 Ἀχαία: ἡ Δημήτηρ. Ἀριϲτοφάνηϲ· οὐδ᾿ ἂν τὴν Ἀχαίαν [*](Δ) κατεδέξατο. οὕτω δὲ αὐτὴν ἐκάλουν ἀπὸ τοῦ κτύπου τῶν κυμβάλων [*](Ar.) καὶ τυμπάνων τοῦ γενομένου κατὰ τὴν ζήτηϲιν τῆϲ κόρηϲ· ἢ ἀπὸ τοῦ τερὶ τὴν θυγατέρα ἄχουϲ· ἢ ἀπὸ τοῦ ἤχου, ὃν παρεῖχον ἐν τοῖϲ περὶ [*](4671 sch. Ar Ach.108; cf. Poll. 10, 164 —5, H, Ba 174, 28; Aristot. fr. 525 4672 ὁ —βαϲιλέωϲ Arr. Parth. p. 64 R. 4673 λυπηρόν cf. H v. ἀχαρέϲ ὁ— Παρθυαίουϲ Arr. Parth. p. 64 R. cf. Philol. 74, 76 vs. 12 ὁ — 13 ἄχαρι Proc. bell 1, 2, 11 EL 90, 9 — 10 ἀχαρίϲτῳ sq. Aelian. fr. 209 4674 — χαρίζεϲθαι Tim. H οἶμαι sq. Xen. An. 2, 3, 18 4675 — Ἀντιφῶν (f 128) Harp ═ An. Ox. 2, 491, 32, Ba 174, 13 ἀχαριϲτῆϲαι so. ═ Ba 174, 15 4676 κατέκαυϲεν Xen. Cyr. 7, 4, 14 ἀχαρίϲτωϲ sq. cf. H v. ἀχάριϲτα 4677 Ἀθήνηθεν cf. H v. Ἀχαρνικαὶ πύλαι πολλάκιϲ sq Anth 7, 21, 3—4 4679 Δημήτηρ Et. M 180, 34 cf. Ambr. 3995 οὐδ᾿ sq. Ar. Ach. 709 c. sch cf. Et. M. 180, 35, Ba 174, 23, H) [*](4671 cf 4020 Z 362 4673 Aelian. cf. v. χαρίζεϲθαι 4676 Z 365 4677 cf. v. B 327 et v. θυμέλη 2 1678 ex 572) [*](5 Ἄχαρι] Ἄχαρ A 7 αὐτῶν] αὐτόν A 9 ἐφεϲτηκώϲ] ἀφεϲτηκώϲ AF A(GITFVM) 16 εὐχαριϲτεῖν] εὐχαρίϲτωϲ M 4678 ex Img T 27 λίθοϲ I λίθοϲ· ὡϲ T 28 οὐδ᾿] οὐκ FV)

4680 Ἀχαιΐδα: Ἑλληνίδα.

4681 Ἀχαιΐνη: ἡ ἔλαφοϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· καὶ ϲκύτοϲ ἀμφιδόρου [*](Anth.) ϲτικτὸν ἀχαιΐνεω. καὶ Βάβριοϲ· τοιαῦτα κωτίλλουϲαν τὴν ἀχαιΐνην ἔπειϲεν ἐλθεῖν δὶϲ τὸν αὐτὸν εἰϲ ᾅδην.

4682 Ἀχαιόϲ, Συρακούϲιοϲ, τραγικὸϲ νεώτεροϲ, ἔγραψε τραγῳδίαϲ ι΄.

4683 Ἀχαιόϲ, Πυθοδώρου ἢ Πυθοδωρίδου, Ἐρετριεὺϲ, τραγικὸϲ. γέγονε κατὰ τὴν οδ΄ Ὀλυμπιάδα καὶ δράματα ἐδίδαξε μδ΄, οἱ δὲ λ΄ ἱϲτορήκαϲιν, ἄλλοι κδ΄· ἐνίκηϲε δὲ α΄. ἦν δὲ νεώτεροϲ Σοφοκλέουϲ ὀλίγῳ τινί. ἐπεδείκνυντο δὲ κοινῇ ϲὺν καὶ ξὐριπίδῃ ἀπὸ τῆϲ πγ΄ Ὀλυμπιάδοϲ.

4684 Ἀχέων: μετοχή ἐϲτιν· ἀντὶ τοῦ δυϲφορῶν ἐπὶ τῷ κεκρύφθαι. Σοφοκλῆϲ· κρυπτᾷ τ᾿ ἀχέων ἐν ἥβᾳ. ἀντὶ τοῦ ἐν ἥβῃ κρυπτῇ λυπούμενοϲ.

4685 Ἄχερδοϲ. Σοφοκλῆϲ· κοίληϲ τ᾿ ἀχέρδου κἀπὸ λαΐνου τάφου.

4686 Ἀχερουϲία ἐϲτὶ λίμνη ἐν ᾅδου, ἣν διαπορθμεύονται οἱ τελευτῶντεϲ, τὸ νόμιϲμα, ὅπερ δανάκη λέγεται, τῷ πορθμεῖ διδόντεϲ.

4687 Ἀχέρων: ποταμὸϲ ἐν ᾅδου μεμυθευμένοϲ· παρὰ τὸ ἄχη [*](Ar.) ῥεῖν. καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ ἐν Βατράχοιϲ ἐκφοβῆϲαι θέλων φηϲίν· Ἀχερόντειόϲ τε ϲκόπελοϲ αἱματοϲταγήϲ. διὰ τὸν Διόνυϲον.

4688 Ἀχέρων: τόποϲ τιϲ μέϲοϲ τοῦ παντόϲ· ἐν ᾧ ἀνίμηϲίϲ ἐϲτιν ὑδάτων καὶ κατάποϲιϲ, ἄχρι τοῦ τέλματοϲ τοῦ παντὸϲ, ϲκοτεινόϲ τιϲ καὶ ἀφεγγήϲ. ὁ δὲ Ἀχέρων καθαρϲίῳ ἔοικε καὶ οὐ κολαϲτηρίῳ, ῥύπτων καὶ ϲμήχων τὰ ἁμαρτήματα τῶν ἀνθρώπων.

4689 Ἀχέταϲ: οὐκ εῖδοϲ τέττιγοϲ, ἀλλ᾿ ἐπίθετον τέττιγοϲ, ὥϲπερ ὁ ἀκανθίαϲ. ἀπὸ τοῦ ἠχεῖν ἐν ἀκάνθαιϲ.

4690 Ἄχειροϲ: ὁ χειρὸϲ ἐϲτερημένοϲ, κατὰ μεταπλαϲμόν. Πιϲίδηϲ· ἄπουϲ, ἄχειροϲ, οὐ βαρεῖ τὸν αὐχένα· πλήρειϲ ἑκάϲτῳ τῶν μελῶν αἱ ϲυνθέϲειϲ. περὶ τῆϲ Χοϲρόου ὠμότητόϲ φηϲι.

4691 Ἀχείρωτον: ἄμωμον.

4692 Ἀχηνία: ἀπορία, πενία. Ἀριϲτοφάνηϲ Ἀμφιαράῳ· νόϲῳ βιαϲθεὶϲ, [*](Σ) ἢ φίλων ἀχηνίᾳ.

4693 Ἄχι: ἀντὶ τοῦ ῥᾳδίωϲ.