Suidae lexicon

4634 Ἀφοβόϲπλαγχνοϲ: ὁ τολμηρόϲ. καὶ Ἀφόβοιϲ, τοῖϲ μὴ [*](Soph.) φόβον ἐμποιοῦϲι, τουτέϲτι τοῖϲ προβάτοιϲ. τὸν ἐν δαίοιϲ ἄτρεϲτον μάχαιϲ ἐν ἀφόβοιϲ με θηρϲὶ δεινὸν χέραϲ;

4635 Ἀφοδεῦϲαι· Πλάτων Ἀδώνιϲι. καὶ Ἄφοδοϲ, ὁ ἀπόπατοϲ. ἐξ οὗ καὶ ἀφοδεύειν. καὶ Ἄφοδον, ἀναχώρηϲιν, ὥϲπερ καὶ ἔφοδον τὴν ἐπέλευϲιν.

4636 Ἀφοπλίζειν: τῶν ὅπλων ἀφαιρεῖϲθαι. αὐτὸν δὲ τρόπον τινὰ [*](Σ) ἀφοπλίζειν τῶν ἀναγκαίων ἀνδρῶν ὑπέβαλλον. καὶ Ἀφωπλίζοντο, ἀπετίθεντο τὰ ὅπλα.

4637 Ἀφόρητον: ἀβάϲτακτον.

4638 Ἀφορμή: ἀφ᾿ ἧϲ ὁρμώμενόϲ τιϲ ϲῴζεται. ἰδίωϲ παρὰ τοῖϲ [*](Harp.) Ἀττικοῖϲ, ὅταν τιϲ ἀργύριον δώϲει ἐνθήκην, ἀφορμὴ καλεῖται.

4639 Ἀφοϲιούμεθα: τὸ ὅϲιον προϲποιούμεθα δῆθεν. καὶ Ἀφοϲιούμενοϲ, [*](Σ) πληροφορῶν, ποιήϲαϲ τὴν ὁϲίαν. ὁ δὲ ἀφοϲιεύμενοϲ [*](E) τὴν ἐξόρκωϲιν τοῦ ἐπάρχου ἐμηχανᾶτο τοιάδε. καὶ Ἀφοϲιούμενοι, [*](Δ) ἀντὶ τοῦ τιμῶντεϲ. ἢ τὸ ὅϲιον ποιοῦντεϲ καὶ καθαρὸν καὶ τὸ ὀφειλὸμενον. διὰ τοῦτο καὶ τὴν ὁϲίαν ἐπὶ τῶν ἀπελθόντων φαυέν· τουτέϲτιν οὐδὲν ὀφείλομεν αὐτοῖϲ λοιπόν, οὐκ ἐϲμὲν ὑπεύθυνοι. οὕτωϲ ἡμῖν ἔθοϲ λέγειν, καὶ τὸ ἀφοϲιώϲαϲθαι καὶ ὅϲα τοιαῦτα, τουτέϲτιν οὐκ εἰμὶ ὑπεύθυνοϲ. καὶ Ἀφοϲιῶ, ἀντὶ τοῦ ἀποκαθαίρω, [*](Harp.) ἀφαγνίζω, Αἰϲχίνηϲ. τὸ δὲ μὴ ἐντελῶϲ τι ποιῆϲαι, ἀλλ᾿ οἷον ἀπάρξαϲθαι ἢ ϲχηματίϲαϲθαι, Ἰϲαῖοϲ λέγει. καὶ Ἀφοϲιώϲαϲ, [*](Σ) καθάραϲ, ἢ ξενώϲαϲ· ἢ τὴν ὁϲίαν ποιῶν, τουτέϲτι κηδείαν, ἢ τὴν ἐπὶ τῷ θανάτῳ μνήμην. καὶ Ἀφοϲιῶϲαι, καθαίρειν. καὶ Ἀφοϲιώϲεται, [*](Δ) ἀπάρξεται. καὶ Ἀφοϲιοῦϲθαι, ἀποκαθαίρεϲθαι ὁϲίαϲ, Σ καὶ τὸ μὴ περιεργάζεϲθαι μηδὲ φιλοτιμεῖϲθαι. ὅϲια δὲ λέγεται ἄλφιτα, δεδευμένα ἐλαίῳ καὶ οἴνῳ· καὶ κύρια καὶ δίκαια. καὶ Ἀφοϲίωϲιϲ, ἀνάθεϲιϲ. καὶ Ἀφοϲιωϲάμενοι, δικαιωϲάμενοι. καὶ Ἀφοϲιώμενοι, τιμῶντεϲ, ἢ ἀπαρχόμενοι. ὡϲ δὲ ᾔϲθετο ϲαφῶϲ ἀποϲειόμενον καὶ μόνον ἀφοϲιούμενον τὸν Ἰϲίδωρον, ᾤχετο ἀπιὼν, καὶ οὐκέτι προϲῄει.

4640 Ἀφουϲία: νῆϲόϲ τιϲ, ἐν ᾗ ὑπερόριοι ἐγένοντο ὁ κύριοϲ Θεοφάνηϲ, ὁ ποιητὴϲ, καὶ ὁ ἀδελφὸϲ αὐτοῦ Θεόδωροϲ ὁ Γραπτὸϲ, ἀμφότεροι ὁμολογηταί.

4641 Ἀφώριϲται: πεπεράτωται. ἐνταῦθά που τῆϲ ϲυγγραφῆϲ ἀφώριϲται τὸ πραχθέν.

4642 Ἀφραδἐωϲ: ἀνοήτωϲ, ἀπείρωϲ.

4643 Ἄφρακτοϲ φίλων: οὐ πεφραγμένοϲ καὶ τετειχιϲμένοϲ τοῖϲ [*](Soph.) φίλοιϲ διὰ τὸ ἀπατηθένταϲ καταλιπεῖν ϲε.

4644 Ἄφραϲτον: ἄρρητον.

4645 Ἀφραϲτύεϲ: ἀϲυνεϲίαι. ϲχέτλιαι ἀνθρώπων ἀφραϲτύεϲ.

4646 Ἀφραίνει: παρανομεῖ, μωραίνει, παραφρονεῖ.

4647 Ἀφρικανόϲ, ὁ Σέκτοϲ χρηματίϲαϲ, φιλόϲοφοϲ, Λίβυϲ, ὁ τοὺϲ [*](Hesy.) Κεϲτοὺϲ γεγραφὼϲ ἐν βιβλίοιϲ κδ΄. εἰϲὶ δὲ οἱονεὶ φυϲικὰ, ἔχοντα ἐκ [*](4639 δῆθεν Ba 172, 16, Σᵃ cf. H; vs. 1. 2 ἀφοϲιούμενοϲ — ὁϲίαν ═ Ba 172, Σ a. H cf. sch. Pl. leg. 873b, Phaedr. 242c ὁ —τοιάδε Hdt. 4, 154, 4 ct. EV 2, 14, 20 vs. 3. 4 ἀφοϲιούμενοι — τιμῶντεϲ H, Et. M. 178. 56 cf. sch. Pl. leg. 873b vs. 4 τὸ ὅϲιον —8 ὑπεύθυνοϲ lo. Chrys. PG 62, 96 extr. vs. 8 ἀφοϲιῶ — 10 λέγει Harp. ═ An. Ox. 2, 491, 29, Ba 172, 25; Aesch 3, 120; lsae. fr. 54 vs. 19 ἀφοϲιώϲαϲ —12 μνήμην Ba 172, 21, Σa, Et M. 178. 51 cf. sch. Pl. leg. 873b, vs. 12 ἀφοϲιῶϲαι, καθαίρειν cf. H v. ἀφοϲιοῦν vs. 12. 13 ἀφοϲιώϲεται, ἀπάρξεται ═ Ba 172, 28, H vs. 13 ἀφοϲιοῦϲθαι, ἀποκαθαίρεϲθαι H vs. 15 ἀφοϲίωϲιϲ— 1 ἀπαρχόμενοι ═ Ba 172, 23, 18, Σa vs. 17 ὡϲ sq. Dam. fr. 172 4642 ═ Ba. 173, 13, Σa ct. Et. M. 179, 26, H, sch. Γ 436, M 62 4643 sch. Soph. Ai. 910 4645 Call. fr. 123 K., an. 9 S. c. ach. 4646 Ba 173, 7, Σᵃ cf. H, sch. H 109 4647 cf. Phot. bibl. cod. 34, p. 7a 7 — 20, Hieron. vir. ill 73, Wentzel TU 13, 44 sq.) [*](4639 Hdt. cf. v. B 185 4646 Z 354 4647 hinc v. Σωϲάννα) [*](2 ἀφοϲιεύμενοϲ] ἀφοϲιούμενοϲ F, v. B 185 cf. Hdt., EV 17 τιμῶντεϲ] A(GITFVM) τιμῶν FV 18 καὶ μόνον om. FV 4640 om. TFV post 4643 A. 20. 21 ποιητὴϲ om. Gl 21 ὀ pr. om. A 22 ϲυγγραφῆϲ] γραφῆϲ V 25 οὐ] ὁ A. Lexicographi graeci, Suidas I ed. Adler)

4648 Ἀφρικανόϲ· Kαρχηδὼν, ἡ καὶ Ἀφρικὴ καὶ Βύρϲα λεγομένη, μετὰ τὸν πρῶτον ἀνοικιϲμὸν κρατήϲαϲα ἔτη ψ τῶν περιοίκων Λιβύων ἀνῄρητο. Σκιπίων δὲ αὐτὴν Σκιπίωνι τῷ Ἀφρικανῷ πάππῳ λαβὼν ἐπίκλην Ἀφρικανὸϲ τὸ ἐντεῦθεν διά τε τὴν ἀρετὴν καὶ τὸ τῶν κατορθωμάτων ὁμοιότροπον ἐπωνομάϲθη.

4649 Ἀφριόεν: ἀφρῶδεϲ. ἀφριόεν κοναβηδὸν ἐπιπρίουϲα γένειον.

4650 Ἀφρῖτιϲ: εἶδοϲ ἀφύαϲ. ζήτει ἐν τῷ ἀφύα.

4651 Ἀφροδίϲιον: ἔργον Ἀφροδίτηϲ. λαμβάνεται δὲ ἐπὶ τῶν λάγνων, τῶν ἐρωτικῶϲ περὶ τὴν ϲυνουϲίαν καὶ ϲφοδρῶϲ διακειμένων.

4652 Ἀφροδίϲιον: ἰδίωϲ τὸ τῆϲ Ἀφροδίτηϲ ἕδοϲ. ὁ δὲ διῆλθε [*](Ε) τῷ λόγῳ φιλοτίμωϲ τε καὶ ϲὺν Ἀφροδίτῃ οὐ μάλα περιττῇ. Αἰλινόϲ. [*](Prov.) καὶ παροιμία· Ἀφροδίϲιοϲ ὅρκοϲ οὐκ ἐμποίνιμοϲ, ἐπὶ τῶν δι᾿ ἔρωτα ὀμνυόντων πολλάκιϲ καὶ ἐπιορκούντων.

4653 Ἀφροδίτη· ταύτηϲ τὸ ἄγαλμα πλάττουϲι κτένα φέρον, ἐπειδὴ ϲυνέβη ποτὲ ταῖϲ τῶν Ῥωμαίων γυναιξὶ κνήφην λοιμώδη γενέϲθαι, καὶ ξυρουμένων παϲῶν γεγόναϲιν αὐταῖϲ οἱ κτένεϲ ἀχρεῖοι· εὐξαμέναϲ δὲ τῆ Ἀφροδίτῃ ἀνατριχωθῆναι, τιμῆϲαί τε αὐτὴν ἀγάλματι κτένα φέρουϲαν καὶ γένειον ἔχουϲαν· διότι καὶ ἄρρενα καὶ θήλεα ἔχει ὄργανα. ταύτην γὰρ λέγουϲιν ἔφορον γενέϲεωϲ πάϲηϲ, καὶ ἀπὸ τῆϲ ὀϲφύοϲ καὶ ἄνω λέγουϲιν αὐτὴν ἄρρενα, τὰ δὲ κάτω θήλειαν. πλάττουϲι δὲ αὐτὴν καὶ ἔφιππον, ὅτι Αἰνείαϲ ὁ υἱὸϲ αὐτῆϲ πλεύϲαϲ μέχρι τῆϲ δύϲεωϲ μετὰ τοῦτο ἵππῳ ἐπέβη, καὶ τὴν μητέρα ἐτίμηϲε τοιούτῳ ἀγάλματι.