Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

4289 Ἀϲϲύριοι: ἀρχὴ παλαιὰ καὶ ἐϲ τοὺϲ μυθικοὺϲ ἀναγομένη [*](Ε?) χρόνουϲ ὀλίγου τινὸϲ ἐκράτηϲε τῆϲ Ἀϲίαϲ μέρουϲ. εἶτα ἡ Μηδικὴ καθελοῦϲα τὴν Ἀϲϲυρίων χρόνον οὐ πολὺν κατέϲχεν, ἀλλὰ κατελύθη ἐπὶ τῆϲ δ΄ γενεᾶϲ. Πέρϲαι δὲ Μήδουϲ καταγωνιϲάμενοι χρόνου πολλῷ πλέον ϲ΄ ἔμειναν ἐπὶ τῆϲ ἀρχῆϲ. ἡ δὲ Μακεδόνων δυναϲτεία τὴν Περϲῶν καθελοῦϲα, μετὰ τὴν Ἀλεξάνδρου τελευτὴν ἐπὶ τὸ χεῖρον ἤρξατο φέρεϲθαι καὶ ἐπὶ τῶν διαδόχων αὐτὴ καθ᾿ ἑαυτὴν ἐξηϲθένηϲεν ὑπὸ Ῥωμαίων καταλυθεῖϲα. τὰϲ γὰρ Ἑλληνικὰϲ δυνάμειϲ οὐκ ἄξιον αὐταῖϲ ἀντιπαρεξετάζειν. Ἀθηναῖοι γὰρ μόνηϲ ἧρξαν τῆϲ παραλίου δυεῖν δέοντα ο΄ ἔτη· Λακεδαιμόνιοι δὲ Πελοποννήϲου καὶ τῆϲ ἄλληϲ Ἑλλάδοϲ κρατοῦντεϲ ὅλα λ΄ ἔτη ἐπαύθηϲαν ὑπὸ Θηβαίων. ἡ Ῥωμαίων δὲ πόλιϲ ἁπάϲηϲ γῆϲ, ὅϲη μὴ ἀνέμβατόϲ ἐϲτι, ε΄ καὶ μ΄ πρὸϲ τοῖϲ ψ΄ ἔτεϲιν εἰϲ ὑπάτουϲ Κλαύδιον Νέρωνα τὸ δεύτερον καὶ Πίϲωνα Καλπουρῖνον, οὐδὲν ἀντίπαλον ἔχουϲα.

4290 Ἀϲϲύριοι: οὖτοι ἐκλήθηϲαν ἀπό τινοϲ γίγαντοϲ ὀνόματι Σύρου, ἐξ οὗπερ ἔλαβε τὴν ἐπωνυμίαν ἡ χώρα. ἀπὸ δὲ Ἀϲϲυρίων καὶ Σύροι προϲογορεύθηϲαν. ἢ ἀπὸ Ἀϲϲοὺρ, τοῦ υἱοῦ Σὴμ, τοῦ υἱοῦ Νῶε· ὅϲτιϲ Ἀϲϲοὺρ ἔκτιϲε πρῶτοϲ πόλιν μεγάλην τὴν μετονομαϲθεῖϲαν Νινευί. οἱ δὲ Ἀϲϲυρίουϲ φαϲὶ τοῦϲ Πέρϲαϲ. Ἀϲϲύριοι· τὸ ἔθνοϲ. [*](Ε) ἀτρεμούντων πάντων οὐδὲν ἐμποδὼν ἦν αὐξηθῆναι αὐτοὺϲ ἐπὶ πλεῖϲτον. μετὰ δὲ ταῦτα πολλοὶ καὶ ϲυνεχεῖϲ πόλεμοι γενόμενοι ἐπαναϲτάϲειϲ τε ἑτέρων ἐφ᾿ ἑτέρουϲ μυρίαι καὶ πόλεμοι πρὸϲ ἀλλήλουϲ ϲυνερράγηϲαν. ταῦτα ἐπὶ Καίϲαροϲ.

4291 Ἀϲύϲτατον: οὐ ϲυνεϲτῶτα οὐδὲ πυκνὸν, ἀλλ᾿ ἀραιὸν ἐν τῇ [*](Ar.) ποιήϲει καὶ κομπώδη. ἢ ἀδιάθετον, ἀπιθάνωϲ ϲυντιθέντα.

4292 Ἀϲύφηλον: ἀπαίδευτον, ἀνόητον.

[*](Σ)

4293 Ἀϲφαδάϲτῳ: ἀϲκαρίϲτῳ, ϲπαϲμὸν μὴ ἔχοντι. ἀντὶ τοῦ ϲυντόμωϲ. [*](Soph.) ὅπωϲ καιρίαϲ πληγῆϲ γενομένηϲ μὴ προϲγενέϲθαι ϲπαϲμὸν μηδὲ πολλὴν ἐν τῷ θανάτῳ διατριβήν. ϲφαδάζειν λέγεται τὸ ϲπᾶϲθαι καὶ ϲφακελίζειν. Σοφοκλῆϲ· πομπαῖον Ἑρμῆν χθόνιον, εὖ με κοιμίϲαι ξὺν ἀϲφαδάϲτῳ καὶ ταχεῖ πηδήματι, πλευρὰν διαρρήξαντα τῷδε φαϲγάνῳ. παραδεδομένον δὲ καθ᾿ ἱϲτορίαν, ὅτι κατὰ τὸ ἄλλο ϲῶμα [*](4286 ═ Ba 156, 18, Σ cf. H 4287 ═ Ba 156, 19, Σᵃ cf. H 4288 Ambr. 3593 4289 Dionys. Hal. 1, 2 — 3 cf. Byz. Zt. 23, 89 4291 sch. Ar. Nu. 1367 4292 Ba 156, 20, Σa cf. Et. M. 160, 37, H 4293 Soph. Ai. 832 — 4 c. sch.) [*](4287 Z 315 4288 Z 321 4291 cf. 2840; Z 315 4293 Z 329) [*](4286 om. FV 7 χρόνου] χρόνον οὐ Dionys. 13 δυεῖν AM Dionys. A(GITFVM) δυοῖν rell.; τόϲα antepos. A, mg. M ⟨ο΄⟩ Dionys. om. omnes 20 Ἀϲϲούρ AM Ἀϲούρ GITV 21 Ἀϲϲούρ Mac Ἀϲούρ GITV Ἀϲϲάρ AMec πόλιν om. A 22 Ἀϲϲύριοι nov. gl. GIV 23 ἐμποδῶν] ἐμποδῷ A)

396
ἄτρωτοϲ ἦν ὁ Αἴαϲ, κατὰ δὲ τὴν μαϲχάλην μόνην τρωτὸϲ διὰ τὸ τῇ Ἡρακλέουϲ λεοντῇ ϲκεπάϲαντα τοῦτο τὸ μέροϲ ἀϲκέπαϲτον ἐᾶϲαι, διὰ τὸ περικεῖϲθαι ἐκεῖϲε τὸν γωρυτόν.

[*](Δ)

4294 Ἀϲφάλιοϲ: Ποϲειδῶν. Ἀϲφάλιοϲ ῥιζοῦχα θεμείλια νέρθε φυλάϲϲων. τελευταῖοϲ οὖτοϲ τοῦ ε΄ τῶν Ἁλιευτικῶν Ὀππιανοῦ.

[*](Δ)

4295 Ἀϲφάλιϲαι: φύλαξαι ϲαυτόν. Ἀϲφαλίζω γὰρ τὸ φυλάττω.

4296 Ἀϲφαλτῖτιϲ λίμνη: ἔνθα ἡ ἄϲφαλτοϲ γίνεται. ἄϲφαλτοϲ δὲ ξηρίον ἐϲτὶ πίττῃ ὅμοιον. χρῶνται δὲ ταύτῃ καὶ οἱ ἰατροί. καὶ [*](Δ) Ἀϲφάλτωϲιϲ, ἡ πίϲϲωϲιϲ. ζήτει ἐν τῷ Ἀδιαβηνή.

[*](Σ)

4297 Ἀϲφάραγον: φάρυγγα, ϲτόμαχον, λαιμόν. λέγεται καὶ τὸ ἀκανθῶν ἀποφυόμενον βλάϲτημα. ἔϲτι δέ τι καὶ βοτάνηϲ εἶδοϲ ἀϲπάραγοϲ, πρὸϲ τὰϲ καθάρϲειϲ ἐπιτήδειον. οὕτω μὲν οἱ Ἀττικοὶ διὰ τοῦ φ τὴν λέξιν προφέρουϲιν, οἱ δὲ πολλοὶ μὴ ἀκριβοῦντεϲ διὰ τοῦ π λέγουϲι. καὶ ἁπλῶϲ τὰ τῶν λαχάνων ὁρώμενα πρῶτα ἀϲπαράγουϲ καλοῦϲιν.

4298 Ἀϲφόδελοϲ: τὸ φυτόν, Ἀϲφοδελὸϲ δὲ ὁ λειμών.

[*](Σ)

4299 Ἀϲφόδελοϲ: ϲκιλλῶδεϲ φυτὸν, φύλλα ἔχον μακρὰ καὶ ἀνθέρικον ἐϲθιόμενον· καὶ τὸ ϲπέρμα δὲ αὐτοῦ φρυγόμενον καὶ ἡ ῥίζα κοπτομένη μετὰ ϲύκων πλείϲτην ὄνηϲιν ἔχει. Περϲεφόνηϲ καὶ χθονίων ἱερόν. καὶ Ῥόδιοι τὴν Κόρην καὶ τὴν Ἄρτεμιν ἀϲφοδέλῳ ϲτέφουϲι. προπαροξυτόνωϲ δὲ ἀναγνωϲτέον. οὐδ᾿ ὅϲον ἐν μαλάχῃ τε καὶ ἀϲφοδέλῳ μέγ᾿ ὄνειαρ. τὸν δὲ τόπον, ἐν ᾧ φύεται, ὀξυτονητέον· ὡϲ καὶ παῤ Ὁμήρῳ· κατ᾿ ἀϲφοδελὸν λειμῶνα.

[*](Δ)

4300 Ἀϲχαλίδαϲμα.

[*](Σ)

4301 Ἀϲχάλλων: ἀδημονῶν, λυπούμενοϲ, χαλεπαίνων. ὁ δὲ [*](Ε) ἤϲχαλλεν ὡϲ παρευδοκιμούμενοϲ ἐκ νέου, τριχῶν μόνων καὶ τῆϲ [*](Ε) ἄλληϲ φροντίζοντοϲ ϲωμαϲκίαϲ. καὶ αὖθιϲ· ὁ δὲ ἀϲχάλλων τῇ ἀτιμίᾳ καὶ ἀπαυδήϲαϲ ἐπὶ τοῖϲ ἀνηνύτοιϲ, ᾗ ποδῶν εἶχεν ἀνέθορε. [*](Δ) καὶ Ἀϲχαλόωντα, ἀδημονοῦντα.

[*](ΔΣ)

4302 Ἄϲχετον: ἀκράτητον. καὶ Ἀϲχέτωϲ, ἀμέτρωϲ.

[*](4294 — Ποϲειδῶν ═ Ambr. 3484, Studem. An. 267, 278, 283 Opp. 5, 680 4295 cf. Ambr. 3572 et 3582; l. cf. H 4296 l. ═ Ambr. 3534 ἀϲφάλτωϲιϲ, ἡ πίϲϲωϲιϲ ═ Ambr. 3491 4297 ═ Ba 157, 1, Et M 160, 50, 58 cf. Phryn. 41, 8 — φάρυγγα ═ Σa cf. sch. X 328, H 4298 cf. Philop. diff., H 4299 ═ Ba 157, 8, Σa; Hesiod. O. 41; λ 538 4300 ═ Ambr. 3543 4301 — χαλεπαίνων ═ Ba 157, 19, Σᵃ, Et. M. 161, 26 vs. 25 ὁ —ϲωμαϲκίαϲ Malch. fr. 8, FHG 4, 117 vs. 27 ὁ ἀνέθορε Aelian. fr. 69 ἀϲχαλόωντα sq. ═ Ambr. 3568 cf. H 4302 — ἀκράτητον cf. Et. M. 161, 25 ἀϲχέτωϲ sq. ═ Ba 157, 21, Σᵃ cf. H)[*](4295 Z 327 4296 Z 321 4297 hinc 4200 Z 316 4301 Z 327 Malch. cf. 3970; Aelian cf. v. Μέλητοϲ 3 4302 Z 324)[*](A(GITFVM))[*](4 Ἀϲφάλιοϲ pr.] Ἀϲφάλειοϲ G, Ambr. Studem. Ἀϲφάλιοϲ alt.— 5 Ὀππιανοῦ om. GTV ante gl. IM 8 ξηρίον] κηρίον T 13 προφέρουϲιν] προϲφέρουϲιν IVM 14 ὁρώμενα] ὄρμενα Ba Et. M. Phryn. 4298 om. ATFV, post 4299 GI)
397

4303 Ἄϲχολοϲ: ὁ μὴ εὐκαιρῶν. ϲχολὴ γὰρ ἡ ἐν τῇ λεγομένῃ ϲυνηθείᾳ εὐκαιρία. μηδὲ χωρὶϲ ἀνάγκηϲ λέγειν πρόϲ τινα ἢ ἐν ἐπιϲτολῇ γράφειν, ὅτι ἄϲχολόϲ εἰμι, μηδὲ διὰ τοιούτου τρόπου ϲυνεχῶϲ παραιτεῖϲθαι τὰ κατὰ τὰϲ πρὸϲ τοὺϲ ϲυμβιοῦνταϲ ϲχέϲειϲ καθήκοντα, προβαλλόμενον τὰ περιεϲτῶτα πράγματα. καὶ Ἀϲχολοῦμαι· [*](Σ) αἰτιατικῇ. καὶ ἀϲχολεῖται, καὶ ἀϲχολεῖϲθαι. πάντα ταῦτα Μένανδροϲ λέγει. Φιλήμων δὲ καὶ ἀϲχολεῖ.

4304 Αττα: δ΄ ϲημαίνει. ἀντὶ μὲν τοῦ ὅϲα ἢ ἅτινα παρὰ Ἀντιφῶντι, [*](Harp.) ἀντὶ δὲ τοῦ τινὰ ἢ ποῖά τινα παρὰ Δημοϲθένει ἐν Φιλιππικοῖϲ. ἐνιαχοῦ δὲ παρέλκει τὸ αττα. ἐν δὲ τῷ Παραπρεϲβείαϲ Δημοϲθένηϲ [*](Σ) ἐπὶ τοῦ ὅϲα ἔλαβε τὴν λέξιν· τῶν δὲ κωμικῶν τιϲ τὸ αττα ἐπὶ ἀριθμοῦ ἔταξεν, ἕτεροϲ δὲ ἐπὶ χρόνου. Ἀττα, τινὰ ἢ ἅτινα, ἢ παραπλήϲια ὀλίγα. Ἀντιφῶν τῷ ἅττα κέχρηται ἀντὶ τοῦ ἅτινα ἐν τῆ [*](Rhet.) Ἀπολογίᾳ τοῦ Μύρρου. οὐ γὰρ ἐγὼ ἐπεπόνθειν ταῦτα, ἅττα νῦν πέπονθα ὑπὸ τούτου. καὶ αὖθιϲ· οἱ γὰρ ἄνθρωποι, ἅττα ἂν ὁρῶϲι τῇ ὄψει, πιϲτότερα ἡγοῦνται ἢ οἷϲ εἰϲ ἀφανὲϲ ἥκει ὁ ἔλεγχοϲ τῆϲ ἀληθείαϲ. Δαμάϲκιοϲ· ὁ δὲ Ἰϲίδωροϲ ἐμελέτα ἄττα τῶν ποιητικῶν, οὐχ ὅϲον δυνάμεωϲ, ἀλλ᾿ ὅϲον ὀρέξεωϲ εἶχεν. εἶχε δὲ ἐπ᾿ ἐλάχιϲτον τῆϲ πρὸϲ αὐτὰ ϲυμπαθείαϲ, ἅτε οὐχ ἁπτόμενα τῆϲ ψυχῆϲ, ἀλλὰ μέχρι φανταϲίαϲ καὶ γλώττηϲ ἱϲτάμενα. τὸ ἄτε ἐπὶ ἐπιρρήματοϲ ψιλοῦται.

4305 Ἄττα: προϲφώνηϲιϲ νεωτέρου πρὸϲ πρεϲβύτερον. ἄττα [*](Hom.) γέρον, δοιόϲ με καλεῖ γάμοϲ· ἡ μία μὲν δὴ νύμφη καὶ πλούτῳ καὶ [*](Anth.) γένεϊ κατ᾿ ἐμέ, ἡ δ᾿ ἑτέρη προβέβηκε. τί λώϊον; εἴ δ᾿ ἄγε ϲύμ μοι βούλευϲον, ποτέρην εἰϲ ὑμέναιον ἄγω.

4306 Ἀτταγᾶϲ νουμηνίῳ: παροιμία ἐπί ---

[*](Prov.)

4307 Ἀτταγᾶϲ: εἶδοϲ ὀρνέου, ὃ τὰ λιμνιώδη καὶ λεῖα χωρία καταβόϲκεται. [*](Ar.) διὸ καὶ Μαραθῶνά φηϲιν αὐτὸν ἔχειν Ἀριϲτοφάνηϲ. ἐκεῖ γὰρ πολὺ τὸ ὄρνεον. καὶ ὁ ἀτταγᾶϲ ἴτω, ὁ ἔχων τὸν λειμῶνα τοῦ Μαραθῶνοϲ. ἔϲτι δὲ ὁ ἀτταγᾶϲ κατάϲτικτοϲ ποικίλοιϲ πτεροῖϲ. λέγεται [*](4303 — εὐκαίρων cf. sch. Pind. P. 8, 40 μηδέ — πράγματα Marc. 1, 12 ἀϲχολοῦμαι sq. ═ Ba 157, 22; Men. com. fr. 999; Philem. fr. 220 (2, 535 Κ.) 4304 cf. Eust. l. 148, 40 δ′ — vs. 10 αττα Harp. ═ Ba 161, 17 cf. sch. Ar. Av. 1514; Antiph. fr. 28; Dem. 4, 50 ἐν —χρόνου ═ Ba 161, 14 (═ Phryn. fr. 274) cf. sch. Pl. Soph. 220a, Et. M. 167, 45, Bk. 197, 9; Dem. 19, 304; vs. 12 αττα— ὀλίγα ═ Σa, sch. Luc. 240, 7 cf. Ba 161, 9, H, sch. Pl., Et. M. 167, 40 vs. 14 οὐ —τούτου Antiph. fr. 35; vs. 15 οἱ —ἀληθείαϲ Antiph. fr. 36 (?) cf. Poll. 2, 57 ═ Antiph. fr. 178 (falso Dam. fr. 15) vs. 17 ὁ— ἱϲτάμενα Dam. fr. 61 cf. Phot. bibl. 339a 38 — b 2 4305 — πρεϲβύτερον sch. 1603 ═ Ap. S. 46, 33, Philop. diff. cf. H, Et. M. 167, 32 vs. 21 ἄττα alt. sq. Anth. 7, 89, 3 —6 4306 cf. Diogen. V. I 96 4307 Μαραθῶνοϲ sch. Ar. Av. 249, 245; τὸν πῆλον —βαδίζων Ar. Vsp 257 (cf. sch.)) [*](4303 cf. v. ϲχολή; Z 316 4304 Σ cf. 4122; Dam. cf. v. δύναμιϲ 2 4307 Z 330) [*](14 ἐγὼ ἐπεπόνθειν] πω ἐπεπόνθη Cobet 16 ἀφανέϲ] ἀϲφαλέϲ M A(GITFVM) 20 τὸ —ψιλοῦται om. ATF mg. GVM ἐπί om. l 4305 non nov. gl. AF 4306 om. GIT 25 παροιμία mg. V ἐπί om. A; post gl. lac. in AFVM 26 λιμνιώδη καὶ λεῖα] λιμνώδη καὶ ἕλεια sch.)

398
δὲ ἐπὶ δούλων κατεϲτιγμένων, ἐπειδὴ καὶ τὸ ὄρνεον κατάϲτικτον. τὸν πηλὸν ὥϲπερ ἀτταγᾶϲ τυρβάϲειϲ βαδίζων. τοῦτον τὸν ἀτταγᾶν ϲυνήθεια ταγηνάριον καλεῖ.

[*](E)

4308 Ἀτάκτημα. ἀταξία. τοῦ μηδὲν ἀτάκτημα γενέϲθαι περὶ τὴν [*](Δ) ἀρχήν. καὶ Ἄτακτοϲ. ἐν τῇ τῶν πλειόνων ϲυνηθείᾳ οἱ περίεργοι [*](Rhet.) καὶ παρὰ τὸ προϲῆκόν τι ποιοῦντεϲ, ἄτακτοι προϲαγορεύονται. οἱ ῥήτορεϲ δὲ. καὶ τῆϲ ἐν πολέμῳ ϲυμβολῆϲ γενομένηϲ, μὴ παρὰ τάξιν τὴν ϲυμβολὴν ποιήϲαντεϲ, ἀλλ’ ὡϲ ἔτυχεν, εἰκῆ καὶ φύρδην.