Suidae lexicon

3584 Ἀπόταφοϲ: ὁ ἀπεϲτερημένοϲ τῶν προγονικῶν τάφων. οὕτωϲ Δείναρχοϲ.

3585 Ἀποτάτω: πορρωτάτω. διὰ τοῦ ω μεγάλου. καὶ ζήτει εἰϲ τὸ ω μέγα

3586 Ἀποτεθρίακεν. ἀντὶ τοῦ ἔτιλεν, ψιλὸν εἰργάϲατο. κυρίωϲ δὲ ἀπεφύλλιϲε ϲυκᾶϲ· θρία γὰρ τὰ φύλλα τῆϲ ϲυκῆϲ. Ἀλριϲτοφάνηϲ· τίϲ τῶν Ὀδομάντων τὸ πέοϲ ἀποτεθρίακεν, Ὀδόμαντεϲ δὲ ἔθνοϲ Θρᾳκικόν. ἐλεαίνοντο δὲ καὶ ἀπετίλλοντο οἱ Θρᾷκεϲ τὰ αἰδοῖα καὶ ἀποϲεϲυρμένα εἶχον αὐτά. φαϲὶ δὲ αὐτοὺϲ Ἰουδαίουϲ εἶναι. καὶ [*](Σ) Ἀποτεθρυωμένοι, ἀπηγριωμένοι. εἴρηται δὲ κατὰ μεταφορὰν τὴν ἀπὸ τῶν τεθρύων, ἅπερ ἐϲτὶν ἄγρια καὶ ἄγονα φυτά.

3587 Ἀποτέλειοι: οἱ κατὰ πόλειϲ ἡγεμόνεϲ τῶν Ἰουδαίων.

3588 Ἀποτέμνω· αἰτιατικῇ. τὸ ἀποκόπτω.

3589 Ἀποτεμεῖται: ἀποχωρίϲειεν.

3590 Ἀ ποτετικέναι: ἀποδοῦναι.

3591 Ἀποτεὐξαϲθαι: ἀποτυχεῖν.

3592 Ἀποτείνεται· αἰτιατικῇ. ἐκτείνεται, φιλονεικεῖ.

3593 Ἀποτειχίζων. ἀποφράϲϲων. ἀποτειχίϲαϲ δὲ τὴν γαϲτέρο οὐδενὶ τῶν φαρμάκων ἔτι εἰμὶ ἁλώϲιμοϲ, οὐδ’ ἂν ἄδην ἐμφορῶμαι [*](3576 αὐθυπότακτον cf. Ambr. 2857 ; ἀποϲχέϲθαι sq. ═ Ba 134, 25, Σa. 3577 Ba 134, 26, Σ 3579 ═ Σᵃ. H, Ba134.27 3580 ═ Ba135,1. Σa B. 3581 Harp, Antiph. fr 56 3582 ═ Synt. Laur. 3583 ═ Ba135, 3, Σᵃ, Η. 3584 Ηarp. ═An. Οx. 2.420,24, Ba135,8, Et. M 131,441 Dinarch. fr XV1, 5 3586 εἶναι Ar.Ach.158c sch 158et156 ἀποτεθρυωμένοι sq. Tim ═ Ba 134. 28 sch. Pl. Rep 495e 3588 αἰτιατικῇ cf. Synt. Gud. 3589 ═ Ba 135, 6, Σa 2590 ═Ambr.2765 3591 ═ Ba135,7, Σᵃ, B 3592 αἰτιατικῇ ═ Synt. Gud. ἐκτείνεται sq. ═Ba 135,4, Σa, H 3593 — ἀποφράϲϲων ═Ba 135, 5, Σa) [*](3577 Z 272 3579 cf. 3079; Z 272 3581 Z 244 3583 Z 272 3585 cf. 3678 3584 cf. v. Ὀδόμαντεϲ et v. πέοϲ; Z 272; τεθρύων sq. hinc v. τέθρια 3587 Z 237 3589 cf. 3081) [*](A(GITFSM)) [*](2 τε om. SM 7 ἀποκλείει] ἀποκλείϲτι A 3585 om. GTF post 3382 I 15 Ἀποτάτω A Ἀπωτάτω IM Ἀπωτάτω καί S διά —μέγα om. IS 18 Ὀδομάντων etc.] Ὀδοντομάντων GΙΤ 21 ἀποτεθρυωμένοι A F Tim. ἀποτεθριωμένοι rell. 22 τεθρύων] τεθρίων GIT cf. v. τέθρια ἄγρια καὶ ἄγονο ἄγον καὶ ἄκαρπα S 23 Ἰουδαίων] Ἀχαιῶν Hemst. Toup. coll. Polyb. 16, 36,h 3588 om. GTFS post 3589 I 25 ἀποχωρίϲειεν GIT Ba Σa ἀποχωρήϲειεν rell.)

3594 Ἀπὸτῆϲἴϲηϲ· Θουκυδίδηϲ· οὐδ’ αὐτοὶ ἀπὸ τῆϲ ἴϲηϲ κοινὰϲ [*](Ε) ϲτρατιὰϲ ἐποιοῦντο. οἷον ἀπὸ τῆϲ ἰδίαϲ ἕκαϲτοϲ οὐϲίαϲ τὸ φθάνον.

3595 Ἀποτίθημι καὶ Ἀποτίθεμαι· αἰτιατικῇ.

3596 Ἀποτίμηϲιν: τέλοϲ, ἢ φόρον.

3597 Ἀποτιμηταὶ καὶ Ἀποτίμημα καὶ Ἀποτιμᾶν καὶ τὰ ἀπ′ [*](Harp.) αὐτῶν. οἱ μιϲθούμενοι τούϲ τῶν ὀρφανῶν οἴκουϲ παρὰ τοῦ ἄρχοντοϲ ἐνέχυρα τῆϲ μιϲθώϲεωϲ παρείχοντο· ἔδει δὲ τὸν ἄρχοντα πέμπειν τινὰϲ ἀποτιμηϲομένουϲ τὰ ἐνέχυρα. καὶ ἐλέγοντο τὰ μὲν ἐνέχυρα ἀποτιμήματα, οἱ δὲ ἀποτιμηϲάμενοι ἀποτιμηταὶ, τὸ δὲ ἔργον ἀποτιμᾶν. καὶ οἱ προῖκα γυναικὶ γαμουμένῃ δόντεϲ ᾔτουν παρὰ τοῦ ἀνδρὸϲ ὑπὲρ τῆϲ προικὸϲ ἐνέχυρον, οἰκίαν ἡ χωρίον ταύτηϲ ἄξιον. ἐλέγετο δὲ ὁ μὲν δοὺϲ τὸ ἀποτίμημα ἐνεργητικῶϲ ἀποτιμᾶν, ὁ δὲ λαβὼν ἀποτιμᾶϲθαι. ὁ δὲ αὐτὸϲ λόγοϲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ὀφλημάτων, ὡϲ καὶ Δημοϲθένηϲ ἐν τῷ κατὰ Ὀνήτοροϲ δευτέρῳ.

3598 Ἀπότιμοϲ: οὕτωϲ Σοφοκλῆϲ ἀπότιμον θεὸν τὸν λοιμόν, τουτέϲτι [*](Soph.) τὸν μὴ μετέχοντα τῆϲ τιμῆϲ τῶν θεῶν. θεῶν γάρ ἐϲτι τὸ εὐεργετεῖν τοὺϲ ἀνθρώπουϲ· ὁ δὲ φθείρει καὶ ἀπόλλυϲιν.

3599 Ἄποτιϲ, ἀπότιδοϲ.

3600 Ἀποτίϲειϲ χοῖρε γίγαρτα: οἷον ὧν κατέφαγεϲ ἀποδώϲειϲ [*](Prov.) πλείονα. ἐπὶ τῶν μείζονα τιμωρίαν ὧν ἥμαρτον διδόντων.

3601 Ἀποτολμ αἰτιατικῇ.

3602 Ἀποτομία: τραχύτηϲ, ἐναντίωϲιϲ. οἱ δὲ διὰ τὴν ἀποτομίαν [*](Δ) τῆϲ ἀποκρίϲεωϲ οὐ τὸ τυχὸν δέοϲ εἶχον περὶ αὑτούϲ. καὶ Ἀπότομον, [*](Ε) ϲκληρόν.

3603 Ἄποτον· ζήτει ἐν τῷ ἄγευϲτοϲ θοίνηϲ.