Suidae lexicon

3544 Ἀποϲπώντῶν· γενικῇ. βιαίωϲ ἑλκόντων. αἱ δὲ καταφεύγουϲιν ἐπὶ τὴν Ἄρτεμιν, βαρβάρου πικρῶϲ ἐγκειμένου, καὶ τῶν δορυφόρων ἀποϲπώντων κἀκείνων ἀπρὶξ ἐχομένων, διαϲπᾶται ὁ κατὰ τοῦ τραχήλου ὅρμοϲ.

3545 Ἀπόϲτα· οὐ μόνον ἀπόϲτηθι λέγουϲιν, ἀλλὰ καὶ παράϲτα. Μένανδροϲ Παιδίῳ· ἐνταῦθ’ ἀπόϲτα μικρόν. Δὶϲ ἐξαπατῶντι· ἐμοὶ παράϲτα· τὴν θύραν κόψαϲ ἐγὼ καλῶ τιν᾿ αὐτῶν.

3546 Ἀπόϲταϲιϲ: ἀποχώρηϲιϲ ἐκ διαϲτήματοϲ. Πολύβιοϲ· οὐδενὸϲ [*](Ε) ἐπεγνωκότοϲ τῶν πολιτῶν τὸ ϲυμβαῖνον διὰ τὴν ἀπόϲταϲιν, ἅτε μεγάληϲ οὔϲηϲ τῆϲ πόλεωϲ. Ἀπόϲτα ϲιϲ καὶ ἡ Ἀποϲταϲία ἀπό [*](Ε?) τινοϲ πρόϲ τινα. ὁ δὲ ἀμείβεται τὸν εὐεργέτην ἀποϲτάϲει. καὶ [*](Σ) Ἀποϲταϲίου δίκη, ἡ κατὰ τῶν ἀπελευθέρων, ὅταν ἀποϲτῶϲι τῶν [*](Harp.) ἀπελευθερωϲάντων. Ἀποϲταϲίου δίκη τίϲ ἐϲτι κατὰ τῶν δεδομένη τοῖϲ ἀπελευθερώϲαϲιν, ἐὰν ἀφιϲτῶνται ἀπ᾿ αὐτῶν ἢ προϲτάτην ἕτερον ἐπιγράφωνται, καὶ ἃ κελεύουϲιν οἱ νόμοι μὴ ποιῶϲι. καὶ τοὺϲ μὲν ἁλόνταϲ δεῖ δούλουϲ εἶναι, τοὺϲ δὲ νικήϲανταϲ [*](Σ) τελέωϲ λοιπὸν ἐλευθέρουϲ. Ἀποϲταϲίου δίκη· ὅταν δοῦλοϲ ὑπὲρ ἐλευθερίαϲ ἐνίϲταται, φάϲκων μὴ προϲήκειν τοῖϲ δοῦλον αὐτὸν ἀντιποιουμένοιϲ. Ἀπροϲταϲίου δὲ· τῶν μετοίκων ἕκαϲτοϲ προϲτάτην ἔχουϲι κατὰ νόμον ἕνα τῶν ἀϲτῶν, καὶ δι’ αὐτοῦ τό τε μετοίκιον τίθεται κατὰ ἔτοϲ καὶ τὰ ἄλλα διοικεῖται. ὅταν οὖν τιϲ δοκῶν εἶναι μέτοικοϲ προϲτάτην μὴ ἔχῃ ἢ μὴ δῷ τὸ μετοίκιον ἀϲτὸϲ εἶναι φάϲκῃ παρεγγεγραμμένοϲ εἰϲ τὴν πολιτείαν, ὁ βουλόμενοϲ δίκην εἰϲάγει πρὸϲ αὐτὸν, ἥτιϲ λέγεται ἀπροϲταϲίου.

3547 Ἀποϲτατήϲω· γενικῇ. ἀποχωριϲθῶ. Ἀρριανόϲ· ἀποϲτατήϲω [*](Ε) οὐδὲ ἐγὼ τοῦ ἔργου. καὶ αὖθιϲ· οὐκ ἔϲτιν ὅϲτιϲ ἀποϲτατῆϲαι τοῦ τείχουϲ ἐλέγετο.

3548 Ἀποϲταυροῦντεϲ: ϲταυροῖϲ περικλείοντεϲ. κύκλῳ τὸ νηϲίζον [*](x + Ε) τῆϲ χερονήϲου ὠχύρουν ἀποϲταυροῦντεϲ καὶ περιχαρακοῦντεϲ.

3549 Ἀποϲταίην: μακρὰν γενοίμην.

3550 Ἀποϲτέγειν· μήτε μὴν τειχῶν ἔχειν περίβολον, οἷον ἀποϲτέγειν [*](Ε) καὶ ἀναϲτέλλειν τοὺϲ πολεμίουϲ καρτερόν. οἷον ἀπερύκειν, κωλύειν.

3551 Ἀποϲτἐλλω· δοτικῇ.

3552 Ἀποϲτεροῦμαι· γενικῇ. ἔϲτι δὲ καὶ αἰτιατικῇ Ἀποϲτερῶ.

3553 Ἀποϲτέρηϲιϲ: τὸ τὰ ἀλλότρια λαβόνταϲ κατέχειν. καὶ ὅταν ἐλεημοϲύνην μὴ παράϲχωμεν, ἐν ἴϲῳ τοῖϲ ἀποϲτεροῦϲι κολαζόμεθα.

3554 Ἀποϲτερητρίδα· Ἀριϲτοφάνηϲ Νεφέλαιϲ· οἴμοι· τίϲ ἂν δῆτ᾿ ἐπιβάλοι [*](Suid.) ἐξ ἀρνακίδων γνώμην ἀποϲτερητρίδα; ἔπαιξε δὲ πρὸϲ τὸ ἀρνεῖϲθαι, παρονομάϲαϲ ἀπὸ τῶν ἀρνῶν καὶ τοῦ ἀρνεῖϲθαι τοὺϲ δανειϲτάϲ. τὸ δὲ ἀποϲτερητρίδα, ἅμα μὲν ἀπὸ τοῦ ἀποϲτερεῖν, ἅμα δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ περιβόλαιον.

3555 Ἀποϲτέρξαϲ· αἰτιατικῇ. καρτερικῶϲ ὑπομείναϲ. ὁ δὲ τροφὴν οὐ προϲέμενοϲ, ἀλλ᾿ ἀποϲτέρξαϲ εὐγενῶϲ τὸν βίον κατέϲτρεψεν.

3556 Ἀπὄϲτηθι: ἀποχώρει. καὶ Ἀποϲτῆναι, ἀποχωριϲθῆναι. [*](Δ) τὸ γὰρ ἀποϲτῆναι χαλεπὸν ἀεὶ φύϲεωϲ, ἣν ἔχει τιϲ ἀεί. καίτοι πολλοὶ [*](Ar.) ταῦτ᾿ ἔπαθον· ξυνόντεϲ γνώμαιϲ ἑτέρων μετέβαλον τοὺϲ τρόπουϲ.

3557 Ἀποϲτῆναι· γενικῇ.

3558 Ἀποϲτηϲμενον: ἀντὶ τοῦ πρὸϲ ϲταθμὸν παραλαβόντα Δημοϲθένηϲ [*](Harp.) ἐν τῷ πρὸϲ Τιμόθεον. καὶ Ἀιποϲτήϲονται, οἷον [*](Σ) ϲταθμῷ λάβωϲιν ἴϲον. καὶ Ἀποϲτήϲαϲθαι, ἀποδοῦναι χρέοϲ.

3559 Ἀποϲτολαί: ἀποπέμψειϲ, δῶρα. καὶ Ἀπόϲτολοϲ, ὁ [*](Σ) ἀποϲτελλόμενοϲ μετὰ ϲτρατιᾶϲ εἰϲ πόλεμον παραϲκευῆϲ. τῶν δὲ [*](Rhet) πλοίων τὰ μὲν ϲυντριβόμενα ταῖϲ ἀποϲτολαῖϲ. τουτέϲτι ταῖϲ ἀποπέμψεϲι [*](Ε + Σ) καὶ Ἀιποϲτελλόμενοι· οὐ μόνον οἱ πεμπόμενοι ἐκ [*](Rhet.) προϲταγμάτων τῶν ἀπολυόντων, ἀλλὰ καὶ οἱ παραπεμπόμενοι ἀποδημεῖν μέλλοντεϲ, ἀποϲτελλόμενοι ἐλέχθηϲαν. καὶ Ἀποϲτολεῖϲ, [*](Harp.) οἱ ἐπὶ τῆϲ ἐκπομπῆϲ τῶν τριήρων ἀποδεδειγμένοι. Ἀπόϲτολοι δὲ [*](3548 κύκλῳ sq. Polyb. 4, 56, 8 3550 — καρτερόν Aelian. fr. 53 3551 ═ Synt Laur. et Gud. 3552 cf. Synt. Laur. et Gud. 3555 αἰτιατικῇ ═ Synt. Laur. et Gud. 3556 ἀπόϲτηθι ═ Ambr. 2762 τό sq. Ar. Vsp 1457 — 61 3557 cf. Ambr. 2762 3558 — Τιμόθεον Harp. ═Ba 132, 27 ; Dem. 49, 52 ἀποϲτήϲονται —ἴϲον ═ Σᵃ, Ba 134, 17; ἀποϲτήϲαϲθαι sq. ═ Ba 134,15, H 3559 — δῶρα ═ Ba 134, 19, Σᵃ. H ἀπόϲτολοϲ — παραϲκευῆϲ — ═ Bk. 217, 26 τῶν —ἀποϲτολαῖϲ Diod. 13, 67, 2; ἀποπέμψειϲ v. supra ἀποϲτελλόμενοι pr.— ἐλέχθηϲαν Bk. 216, 32 ἀποϲτολεῖϲ sq. Harp.; Dem. 18, 80 et 4, 35) [*](3548 cf. 3067 3549 — 50 Z 271 2530 κωλύειν cf. 2828 3553 hinc v. ἐλεημοϲύνη et v. εὐποιΐα 3554 ex 3282 3555 Z 271 3558 Z 271 3559 Z 244, 236; sch. Dem. ed. 1570 p. 36) [*](1 ϲταυροῖϲ] καὶ περιχαρακοῦντεϲ. Ἀποϲτ. lac. A (cf vs. 2) 5 καρτερόν] κατὰ A (GITFSM) τὸ καρτερόν Hercher, Philol. 8, 726 οἶον —6 κωλύειν om. S 8 ἔϲτι —ἀποϲτερῶ ex GIM, om. A 9 λαβόνταϲ] λαβόντα S 3554 om. TF post 3555 ASM post 3552 GI 16 προϲέμενοϲ AFS προϲιέμενοϲ rell. 17 ἀποχωριϲθῆναι] καὶ ἀ. A 22 ἀποϲτήϲονται] ἀποϲτήϲωνται Ba Zon. Hes. 23 ϲταθμῷ] ϲταθμόν AF Zon. 29 μέλλοντεϲ GIF sch. Dem. μέλλοντοϲ ATM)

3560 Ἀποϲτολικὴ πολιτεία: τουτέϲτιν ὀφθαλμῶν ἀκρίβεια, γλώϲϲηϲ ἐγκράτεια, ϲώματοϲ δουλαγωγία, φρόνημα ταπεινὸν, ἐννοίαϲ καθαρότηϲ, ὀργῆϲ ἀφανιϲμόϲ. ἀγγαρευόμενοϲ προϲτίθει. τυπτόμενοϲ ἐπίβαλλε. ἀποϲτερούμενοϲ μὴ δικάζου, μιϲούμενοϲ ἀγάπα, διωκόμενοϲ ἀνέχου, βλαϲφημούμενοϲ παρακάλει, νεκρώθητι τῇ ἁμαρτίᾳ, ϲυϲταυρώθητι τῷ Χριϲτῷ, ὅλην τὴν ἀγάπην μετάθεϲ ἐπὶ τὸν κύριον.

3561 Ἀποϲτοματίζειν. ἀπὸ μνήμηϲ λέγειν. καὶ Ἀπὸ ϲτόματοϲ, [*](Σ + E) ἄνευ γραμμάτων. ὁ δὲ κελεύει ἀπὸ ϲτόματοϲ φράζειν τοῖϲ ἡγεμόϲι [*](Σ) τῶν Μάρδων. καὶ Ἀπὸ ϲτόματοϲ, ὡϲ ἡμεῖϲ τὸ μὴ διὰ γραμμάτων, ἀλλ’ ἀπὸ μνήμηϲ. Φιλήμων Νεμομένοιϲ· ἀπὸ ϲτόματοϲ ἅπαντ′, ἐὰν βούληϲθ′, ἐρῶ. Κρατῖνοϲ δὲ ταυτὸ τοῦτ’ ἀπὸ γλώττηϲ, Νόμοιϲ· ἀλλὰ, μὰ Δί, οὐκ οἶδ’ ἔγωγε γράμματ’ οὐδ’ ἐπίϲταμαι, τὰ ἄλλα ἀπὸ γλώττηϲ φράϲω ϲοι· μνημονεύω γὰρ καλῶϲ. Θουκυδίδηϲ ζ΄, καὶ ἥκοντεϲ εἰϲ τὰϲ Ἀθήναϲ οἱ ἀπὸ τοῦ Νικίου, ὅϲα τε ἀπὸ γλώττηϲ εἴρητο αὐτοῖϲ εἶπον. Πλάτων Θεαιτήτῳ· ἀτὰρ τίνεϲ ἦϲαν οἱ λόγοι;  ἔχοιϲ ἂν διηγήϲαϲθαι, οὐ μὰ τὸν Δί’ οὔκουν, οὔγε ἀπὸ ϲτόματοϲ, ἀλλ’ ἐγραψάμην μὲν τοῦτ’ εὐθὺϲ οἴκαδ’ ἐλθὼν ὑπομνήματα. καὶ Ἀποϲτοματίζειν φαϲὶ τὸν διδάϲκαλον, ὅταν κελεύῃ τὸν παῖδα λέγειν ἄττα ἀπὸ ϲτόματοϲ.

3562 Ἀποϲτομοῦν. ἀποφράττειν. προέθετο τὰϲ διώρυγαϲ ἀποϲτομοῦν τὰϲ ἐπιφανεϲτάταϲ.

3563 Ἀποϲτρακιϲθῆναι· αἰτιατικῇ. ἐξοριϲθῆναι. ἐν ὀϲτράκοιϲ γὰρ τὸ πρὶν ἐγράφοντο αἱ ἐξορίαι. ὅτι ἀποϲτρακιϲθῆναί φαϲι Κίμωνα τῇ ἀδελφῇ Ἐλπινίκῃ ϲυγκοιμηθέντα ὑπὸ Ἀθηναίων. ἀντὶ τοῦ ἐξοριϲθῆναι.